Ramen Zonder Glas

Het Ramen Festival.

Het was een drukke en hectische week afgelopen week. Niet zozeer door de hoeveelheid werk, maar gewoon door alle dingen die er gaande zijn. Ik heb volgens mij geen uur stilgezeten achter mijn bureau. Dit weekend was het dus tijd voor wat leuke activiteiten met goede vrienden. Vandaag ben ik eerst met Nathan, Alina en Thomas naar San Francisco gegaan. Daar werd namelijk een Ramen Festival gehouden in Japantown. Ramen is een Japanse mie soep. Altijd erg lekker. Tijdens dit festival waren er kraampjes met de beste Ramen chefs aanwezig. En het was blijkbaar erg populair. We hadden al moeite om een parkeerplek te vinden in de stad. Toen we in de buurt van het festival kwamen, kon je letterlijk over de hoofden van mensen lopen. Ik heb zelden zoveel mensen bij elkaar gezien. De rijen voor alle Ramen kraampjes waren minstens 100 meter lang en ze leken niet te bewegen. Daar zijn we dus maar niet tussen gaan staan. We zijn een paar straten verderop maar een ander restaurant ingedoken om wat te eten. Bij alle restaurants in de buurt stonden overigens ook lange rijen, maar de wachttijden waren in ieder geval minder lang dan bij de kraampjes. Na het eten zijn we nog even naar het festival gegaan. Er waren aardig wat verklede mensen in typisch Japanse anime stijl, kraampjes met vooral Japanse kitsch, en twee podia met erg slechte optredens. Aan het einde van de middag was ik weer thuis.

Peace Pagoda in Japantown.

Twee uurtjes later moest ik alweer vertrekken naar Thomas. Vanuit daar ben ik met Cesar en Thomas naar Don Edwards National Wildlife Refuge gegaan. Daar gingen we een avondwandeling met een ranger volgen. Dit wildernispark ligt direct aan de baai van San Francisco en bestaat vooral uit moerasgebied. Toen we aankwamen begon het al te schemeren. Er was een aardige groep mensen, maar Thomas, Cesar en ik waren duidelijk de jongste. De rangers konden erg goed vertellen. We hebben aardig wat interessante dingen geleerd. Vooral de ietwat vreemde Franse dame in ons gezelschap was erg grappig. Op een gegeven moment ging de zon onder en kleurde de lucht mooi rood. De wandeling begon om 19:30 en we waren uiteindelijk om 21:00 uur weer terug bij de auto. Ondanks dat we naar een Ramen festival waren gegaan vandaag, hadden Thomas en ik nog steeds geen Ramen gegeten. We hadden nog geen avondeten op en besloten dus maar naar een Ramen restaurant op zoek te gaan. Die vonden we op de weg naar huis. Uiteindelijk was het wel erg veel eten en het was ook al laat. De helft van de soep heb ik dus maar mee naar huis genomen. Thuis ben ik zo’n beetje gelijk naar bed gegaan. Morgen staat er weer een druk programma voor de boeg.

Don Edwards NWR.

Eindelijk Ramen.