De Laatste Dag in Japan, Tokyo de Gekste

Sushi voor de laatste lunch in Japan.

Dag zeven van mijn vakantie in Japan was gereserveerd voor Japanse gekkigheid. Iedereen kent wel de vreselijk rare Japanse gameshows, spelletjes en cartoons (of anime). Daar moest ik natuurlijk ook wat meer van zien. Yuko, de vriendin van Adi, was vandaag ook vrij, dus zij kon gezellig mee. Adi moest wel gewoon werken. We stonden wat later op en vervolgens had ik mijn tas alvast gepakt voor de terugreis. We vertrokken dus pas aan het einde van ochtend. Adi was al op werk. We zouden eerst richting zijn werk gaan en met zijn allen lunchen. We zijn weer sushi gaan eten. We hadden een tafel waar je op de grond zit (gebruikelijk in veel Japanse restaurants). De sushi was erg goed en het was gezellig. Na de lunch zijn we naar Akihabara Station gegaan. Rond dit station zijn veel winkels en entertainment faciliteiten te vinden op het gebied van videogames en anime. Alle gebouwen zijn bond gekleurd met veel reclame-uitingen. We hebben eerst wat rondgelopen en vervolgens zijn we naar een Maid Cafe gegaan. Dit was een van de raarste dingen die ik ooit heb meegemaakt. Je kan “Maid Cafe Tokyo” googelen om meer te weten te komen. Je kan hier koffie of andere drankjes bestellen en je hebt een eigen dienstmeisje. Dit Japanse meisje heeft een schattig dienstmeisjeskostuum aan en probeert je zo goed mogelijk te bedienen. Je kan ook een gekke foto met haar maken en spelletjes met haar spelen. Na afloop kregen we allemaal een pas waarop stond dat je een goede meester was geweest. Ik ben blijkbaar nu een Level 1 Master. Als je vaker komt krijg je stempeltjes en kan je een een Level 2 Master worden. Ik ben benieuwd wat de dienstmeisjes dan allemaal voor je doen....... Het was in ieder geval een leuke ervaring.

In de buurt van Akihabara Station.

De uil uit Harry Potter.

De grote vriend van Alex.

Vervolgens zijn we nog even wat winkels ingeschoten. Ik wilde namelijk nog een paar souvenirs kopen. Ik heb gelijk ook nog een paar mooie Amerikaanse schoenen gekocht. Die waren hier heel goedkoop. Tot slot zijn we nog naar een Owl Cafe gegaan (een uilen café). Dit is ook een fenomeen in Tokyo. Dit is gewoon een bar waar je wat kan drinken, maar dan zitten er overal levende uilen. Je kan de uilen aaien terwijl je een biertje aan het drinken bent. Je kan ze ook op je hand of arm laten zitten. Het café waar wij naartoe zijn gegaan was ook nog eens aangekleed met nep bomen en planten. Het leek net alsof je in de jungle was aanbeland. Erg apart. Ik weet nou niet of ik het zielig voor de uilen moet vinden. Ze leken het naar hun zin te hebben, maar ik kan me niet voorstellen dat het leuk is om de hele dag geaaid te worden. Na het uilen café zijn we met de metro terug naar het appartement van Yuko en Adi gegaan. Ik ben snel nog even onder de douche gesprongen en toen moest ik vertrekken om naar het vliegveld te gaan. Alex ging met me mee. We hebben op het vliegveld nog gezellig wat gegeten. Daarna namen we afscheid en ben ik door de beveiliging gegaan. Mijn vlucht vertrok rond 22:00 uur en ik was dezelfde dag om 20:00 uur weer in San Francisco. Daar werd ik door Tamsyn opgehaald. Het is een mooie trip geweest. Zeker een land waar ik nog eens naartoe wil gaan. Misschien volgend jaar al. Dan staat er een conferentie in Japan in de planning!

Hallo Mijnheer de Uil.