Weer naar Nederland

Bij de Alamere Falls.

Afgelopen weekend was goed. Op zaterdag ben ik eerst naar de kapper gegaan. Daarna heb ik Tamsyn opgehaald en zijn we richting San Francisco gegaan. We zijn eerst naar de Pelican Inn gegaan voor de lunch. De Pelican Inn is altijd een goede plek voor een pitstop en ik ben hier al vaak geweest voor een diner. We hebben wat eten en drinken besteld aan de bar en zijn toen lekker in het gras gaan zitten. Daarna stond er een hike in de planning. De route zou ons naar Alamere Falls brengen, een waterval die op het strand stroomt. Deze hike had ik al eens eerder gedaan. Zoals wel vaker voorkomt rond deze tijd van het jaar was het een beetje bewolkt aan de kust. Dat was wel lekker. De temperatuur was perfect om te hiken. We begonnen pas rond 15:00 uur en twee uur later kwamen we bij de waterval aan. Hier moest je langs de rotsen naar beneden klimmen om op het strand te komen. We hebben even op het strand gezeten en toen moesten we weer terug om voor het donker weer bij de auto te komen.

Na de hike zijn we weer naar San Francisco gereden. Hier hebben we eerst ergens wat gegeten. Daarna zijn we naar de bar op de bovenste verdieping van het Marriott Hotel in San Francisco gegaan. Deze bar heet “The View” en vanaf hier kijk je uit over de gehele stad. Altijd mooi in de avond met al die lichtjes. We hebben hier nog lekker een cocktail gedronken en zijn daarna naar huis gegaan. Zondag heb ik uitgeslapen en daarna heb ik nog wat werk gedaan. Vandaag heb ik nog twee piloten getest voor mijn experiment. Ik heb er nu zeven in totaal getest. Het ziet er nog steeds goed uit allemaal, dus ik ben erg blij. En morgen vertrek ik alweer naar Nederland! Vanavond moest ik dus mijn koffer pakken. Dat was zo gebeurt. Nu ben ik er helemaal klaar voor en ik kan niet wachten om morgen naar Nederland te vliegen. De reden voor de trip naar Nederland is de trouwerij van mijn broer. Daar kijk ik erg naar uit. En ik kijk er natuurlijk ook naar uit om iedereen weer te zien!

De Laatste Dag in Japan, Tokyo de Gekste

Sushi voor de laatste lunch in Japan.

Dag zeven van mijn vakantie in Japan was gereserveerd voor Japanse gekkigheid. Iedereen kent wel de vreselijk rare Japanse gameshows, spelletjes en cartoons (of anime). Daar moest ik natuurlijk ook wat meer van zien. Yuko, de vriendin van Adi, was vandaag ook vrij, dus zij kon gezellig mee. Adi moest wel gewoon werken. We stonden wat later op en vervolgens had ik mijn tas alvast gepakt voor de terugreis. We vertrokken dus pas aan het einde van ochtend. Adi was al op werk. We zouden eerst richting zijn werk gaan en met zijn allen lunchen. We zijn weer sushi gaan eten. We hadden een tafel waar je op de grond zit (gebruikelijk in veel Japanse restaurants). De sushi was erg goed en het was gezellig. Na de lunch zijn we naar Akihabara Station gegaan. Rond dit station zijn veel winkels en entertainment faciliteiten te vinden op het gebied van videogames en anime. Alle gebouwen zijn bond gekleurd met veel reclame-uitingen. We hebben eerst wat rondgelopen en vervolgens zijn we naar een Maid Cafe gegaan. Dit was een van de raarste dingen die ik ooit heb meegemaakt. Je kan “Maid Cafe Tokyo” googelen om meer te weten te komen. Je kan hier koffie of andere drankjes bestellen en je hebt een eigen dienstmeisje. Dit Japanse meisje heeft een schattig dienstmeisjeskostuum aan en probeert je zo goed mogelijk te bedienen. Je kan ook een gekke foto met haar maken en spelletjes met haar spelen. Na afloop kregen we allemaal een pas waarop stond dat je een goede meester was geweest. Ik ben blijkbaar nu een Level 1 Master. Als je vaker komt krijg je stempeltjes en kan je een een Level 2 Master worden. Ik ben benieuwd wat de dienstmeisjes dan allemaal voor je doen....... Het was in ieder geval een leuke ervaring.

In de buurt van Akihabara Station.

De uil uit Harry Potter.

De grote vriend van Alex.

Vervolgens zijn we nog even wat winkels ingeschoten. Ik wilde namelijk nog een paar souvenirs kopen. Ik heb gelijk ook nog een paar mooie Amerikaanse schoenen gekocht. Die waren hier heel goedkoop. Tot slot zijn we nog naar een Owl Cafe gegaan (een uilen café). Dit is ook een fenomeen in Tokyo. Dit is gewoon een bar waar je wat kan drinken, maar dan zitten er overal levende uilen. Je kan de uilen aaien terwijl je een biertje aan het drinken bent. Je kan ze ook op je hand of arm laten zitten. Het café waar wij naartoe zijn gegaan was ook nog eens aangekleed met nep bomen en planten. Het leek net alsof je in de jungle was aanbeland. Erg apart. Ik weet nou niet of ik het zielig voor de uilen moet vinden. Ze leken het naar hun zin te hebben, maar ik kan me niet voorstellen dat het leuk is om de hele dag geaaid te worden. Na het uilen café zijn we met de metro terug naar het appartement van Yuko en Adi gegaan. Ik ben snel nog even onder de douche gesprongen en toen moest ik vertrekken om naar het vliegveld te gaan. Alex ging met me mee. We hebben op het vliegveld nog gezellig wat gegeten. Daarna namen we afscheid en ben ik door de beveiliging gegaan. Mijn vlucht vertrok rond 22:00 uur en ik was dezelfde dag om 20:00 uur weer in San Francisco. Daar werd ik door Tamsyn opgehaald. Het is een mooie trip geweest. Zeker een land waar ik nog eens naartoe wil gaan. Misschien volgend jaar al. Dan staat er een conferentie in Japan in de planning!

Hallo Mijnheer de Uil.

De Zesde Dag in Japan, Dag met een Gouden Randje

Nijō Castle.

De derde dag in Kyoto was de laatste. We zouden aan het einde van de dag weer terug naar Tokyo gaan met de Shinkansen. De avond ervoor hadden we van vrienden van Alex gehoord dat het de moeite waard was om Nijō Castle te bezoeken. Dat was dus onze eerste stop van de dag. Daar aangekomen bleek het kasteel helaas dicht te zijn. We zijn er dus alleen maar omheen gelopen om wat foto’s te maken. De volgende stop was het Kyoto Emperial Palace. Dit is de voormalige verblijfplaats van de keizerlijke familie. Het Emperial Palace ligt in een groot park waar ook tempels en gastverblijven te vinden zijn. In het paleis zelf kan je niet komen. Het is geloof ik maar één dag per jaar geopend voor het publiek. Het was in ieder geval mooi om door het park te lopen. We zijn nog naar een tempel en een museum in het park gegaan. Trouwens, op veel heilige plekken in Japan moet je je schoenen uitdoen bij de ingang. Ook in de tempel hier. Er zijn dan altijd slippers te vinden die je aan moet doen. Als je naar de wc gaat, liggen daar weer andere slippers waarmee je de wc in kan lopen. Na het Emperial Palace hebben we de bus gepakt om naar de laatste bezienswaardigheid van de dag te gaan: de gouden tempel, Kinkaku-ji.

Slippers draag je in de tempels.

De gouden Tempel.

Kyoto Emperial Palace.

Bij de gouden tempel was het erg druk. Ik denk dat ik in Japan nog niet zoveel toeristen bij elkaar had gezien. Je kon letterlijk over de hoofden lopen. Misschien ook wel logisch, de gouden tempel is heel bijzonder om te zien. De tempel ligt aan een meertje wat een idyllisch plaatje oplevert. De tempel is met echt bladgoud bedekt en het goud reflecteert mooi in het water. Na ons door groepen toeristen te hebben gewurmd kwamen we weer bij de uitgang. We moesten nu redelijk snel naar het treinstation, want onze trein zou anderhalf uur later vertrekken. De bus kwam gelukkig snel en we hadden nog genoeg tijd om wat fastfood op het station te halen voor in de trein. De Shinkansen was natuurlijk weer tot op de seconde op tijd.  De terugreis naar Tokyo verliep voorspoedig. Daar zijn we weer naar Shibuya gegaan. Je weet wel, het uitgaansgebied in Tokyo met de drukste kruising ter wereld waar ik op mijn eerste dag in Japan naartoe ben gegaan. We zijn eerst nog even naar een Starbucks gegaan met een dakterras met een mooi uitzicht over een stuk Tokyo. Er was ook nog vuurwerk te zien vanaf hier. Daarna zijn we met Adi en Yuko uit eten gegaan en tot slot zijn Alex en ik nog even wat gaan drinken in twee verschillende bars. Dit was mijn laatste avond in Tokyo!

Weer terug in Tokyo.

Dag 5 in Japan, Een Beetje Natuur

Overal bamboe.

De vijfde dag in Japan en de tweede dag in Kyoto stond in het teken van de natuur ;-) We zijn eerst naar het bamboebos gegaan aan de westkant van de stad.  Op veel plekken kom je wel bamboe tegen, maar hier was de dichtheid van bamboe erg hoog. Vandaag stond er in eerste instantie eens geen tempel op het programma. In Japan ontkom je echter niet aan de tempels en ook nabij het bamboebos was er één. Daar zijn we toch maar even ingedoken. De meeste tempels in Japan zijn trouwens gratis te bezichtigen. Voor sommige moet je entree betalen, maar dat is dan altijd maar één of twee dollar. Heel goedkoop dus. Voor deze zen tempel moest je ook entreegeld betalen. De tempel, en de tuinen rond de tempel, waren erg mooi. Er waren ook stukken met karakteristieken van  typische Japanse zen tuinen. Bijvoorbeeld het grint dat in super rechte lijnen is uitgeharkt. Ook was er een soort van botanische tuin. Na de tempel zijn we verder door het bamboebos gegaan. Daarna zijn we naar de overkant van de rivier gelopen. Daar stond de volgende activiteit met een natuurlijk thema op het programma. Hier was namelijk het apenbos.

Zen tuin bij de tempel.

In dit park moesten we eerst naar de top van een berg klimmen. Er waren best steile stukken. Op de top woont een apenfamilie en je loopt daar gewoon tussen de apen. Ze rennen letterlijk langs je heen. Erg leuk en schattig. Je kon de apen ook voeren. Daarvoor moest je in een aparte hut gaan waar je van binnenuit de apen aan de buitenkant kon voeren. Ik denk dat ze dit doen om te zorgen dat de apen buiten geen mensen aanvallen voor eten. Alex kocht twee zakjes met appelstukjes en we hebben beiden wat apen gevoerd. Er waren ook enkele mama apen met een klein baby’tje. Te schattig voor woorden. Buiten was ook nog een kleine plas waar de apen in het water speelden. Soms sprongen ze met een grote sprong in het water. We zijn hier een aardige tijd geweest, en we hadden hier nog veel langer kunnen blijven. Maar op een gegeven moment moesten we weer verder met het programma.

Apen voeren.

Spelen in het water.

Je zou er zo een meenemen.

Zoveel whisky heb ik nog nooit bij elkaar gezien!

Na het apenbos hebben we weer een trein gepakt en zijn we naar de eerste whiskydistilleerderij die ooit in Japan is opgestart gegaan. Dit was de Suntory Jamazaki Distillery. De distilleerderij is in 1923 opengegaan. Ik had al veel goede dingen over Japanse whisky gehoord, dus ik was erg opgewonden. We waren helaas te laat voor de tour van de distilleerderij, dus we zijn alleen door het museum gelopen. Daar waren ook whisky’s te zien zo oud als ik ben en zelfs nog veel ouder. Daarna hebben we natuurlijk lekker geproefd. In totaal hebben we beiden vier whisky’s geproefd. Ze waren allemaal erg goed, maar sommige waren net iets specialer dan de anderen. Zo was er één die gerijpt was in vaten van kersenhout. Erg lekker. Ik moet in Amerika zeker eens wat Japanse whisky gaan inslaan.

Hmmmmm, sushi!

Tot slot zijn we weer terug naar het centrum van Kyoto gegaan. We zijn eerst lekker wat gaan eten. Dit keer zijn we naar een sushirestaurant gegaan. Sushi is één van mijn favoriete dingen. Dit was ook een restaurant waar ze een lopende band hadden waarop de sushi voorbij komt. Als je iets lekkers ziet, pak je het van de band af. Heel gevaarlijk natuurlijk. De kleur van het bordje bepaald de prijs. Je kon ook bestellen via een iPad. Het was allemaal erg lekker en we hebben beiden voor $50 dollar aan sushi gegeten. Dure grap dus. Maar het was het zeker waard. Een aantal vrienden van Alex waren toevallig ook in Kyoto, dus na het eten zijn we ze gaan opzoeken. Ze waren bij een lichtfestival aan de rivier. We hebben in een winkel wat bier gekocht en zijn met zijn allen aan de kant van de rivier gaan zitten. Het was erg gezellig en het werd flink laat. Daarna moesten Alex en ik nog naar het hotel teruglopen........

Bij het lichtfestival.

The Stanford Prison Experiment

Even een korte update. Kort, want ik ben erg moe nu. Het experiment loopt redelijk goed. Ik heb de afgelopen dagen vier proefpersonen getest. We hebben wat kleine probleempjes met een computer, maar daar lijkt een oplossing voor te zijn. Vandaag is er ook een piloot niet komen opdagen. Het runnen van een experiment is altijd erg vermoeiend. Als ik twee piloten te testen heb, moet ik de hele dag aandachtig opletten. Als er een piloot in de ochtend op het programma staat, moet ik al om 6:30 opstaan. Op zich niet al te vroeg, maar de laatste tijd ga ik ook vrij laat naar bed. Gisteravond heb ik bijvoorbeeld tot 20:30 nog op werk gezeten. Ik ga binnenkort van kantoor wisselen en ik moest mijn spullen nog inpakken voor de verhuizing. Ik heb ook wat werk in het lab gedaan. Gelukkig was er gisteren net een NASA borrel, dus ik heb daar tussendoor nog wat kunnen eten. Na werk ben ik nog naar een winkel gegaan en ik was dus pas rond 21:30 uur thuis. Daarna heb ik thuis nog wat gewerkt, en voor ik het wist was het tegen middernacht. En vanochtend moest ik weer vroeg uit de veren.....

Vanavond ben ik gezellig met Tamsyn uit eten geweest in Palo Alto en daarna zijn we naar de film gegaan.  Het was erg gezellig. We zijn naar de film “The Stanford Prison Experiment” gegaan. Wel toepasselijk dus om die in Palo Alto te zien, een paar honderd meter van Stanford vandaan. Het was een erg goede film die je echt aan het denken zet. Tamsyn is psychologe en ze houdt net als ik ook heel erg van het soort psychologische vraagstukken dat in dit beroemde experiment aan de kaak werd gesteld. Daar zal nog wel veel over nagepraat worden dus ;-) We zijn naar een van de oude theaters in Palo Alto gegaan waar je stoelen hebt die volledig plat kunnen. Dat is lekker film kijken! Ik was alleen erg moe dus, en viel in het begin bijna in slaap. Gelukkig ben ik wakker gebleven. De film duurde gelukkig niet te lang. Nu val ik echter bijna van mijn stokje, dus ik ga lekker naar mijn bedje toe. Hopelijk kan ik morgen weer verder met mijn reisverslag ;-)

De Vierde Dag in Japan: Meer Tempels in Kyoto

De Shinkansen.

Het waren drie volle dagen in en rond Tokyo. Op de vierde dag ben ik met Alex naar Kyoto gegaan. Deze stad was de hoofdstad van Japan voordat Tokyo de hoofdstad werd. En, toeval of niet, ze hebben precies dezelfde letters in de naam. We wilden natuurlijk met de Shinkansen (de bullet train) naar Kyoto gaan. De dag voor de treinreis zijn we naar het treinstation gegaan om kaartjes te kopen en plaatsen te reserveren. Ik had al een speciale treinpas in Amerika gekocht voor 250 dollar. Daarmee kon ik ongelimiteerd alle JR treinen in Japan gebruiken. Deze pas kan je alleen in het buitenland kopen en is speciaal voor toeristen. Echt een aanrader als je naar Japan gaat, want het openbaarvervoer is er niet goedkoop. Ik heb in mijn korte vakantie van een week die 250 dollar er makkelijk uitgehaald. Voor Alex was een retourtje naar Kyoto bijvoorbeeld alleen al 250 dollar. In ieder geval konden we helaas geen twee plaatsen meer naast elkaar reserveren voor de trein naar Kyoto. Alleen voor de terugreis. Op de heenweg moesten we dus een plaatsje zoeken in een wagon met vrije zitplaatsen. We hoorden dat het druk zou kunnen zijn, dus we zijn extra vroeg opgestaan en waren om 8:00 uur al op het station. Ik geloof dat iedere trein in het Shinkansen netwerk gemiddeld 22 seconden per jaar vertraging heeft of zo. De treinen zijn praktisch nooit te laat! We konden de trein van iets over 8:00 uur nog halen en vonden gemakkelijk twee plaatsen naast elkaar. Doordat we moesten haasten in de morgen hadden we nog niet ontbeten. We hebben dus maar een heerlijke Bento Box en koffie besteld in de trein. De Shinkansen was erg cool en ik kan er nog veel meer over vertellen. Misschien dat ik er later nog wel een aparte post aan uitweidt.

De Yasaka Shrine aan de rand van Gion.

De treinreis duurde ongeveer drie-en-een-half uur en we kwamen dan ook 11:30 uur aan. We zijn eerst naar ons hotel gelopen. Dat was niet al te ver van het treinstation vandaan. Na het hotel zijn we naar het geisha district, Gion genaamd, gegaan. Dit ligt in het hart van Kyoto. Dit is een erg leuk gebied met veel nauwe straatjes en een goede sfeer. Aan de rand van Gion ligt de Yasaka Shrine. Dit is een tempel opgericht in de zevende eeuw na Christus. Ook deze tempel was weer erg mooi. Bij de meeste tempels in Japan hangen grote bellen met een touw er aan. De mensen die willen bidden trekken eerst aan het touw om de bel te luiden en klappen er daarna ook bij. Dit is geloof ik om de aandacht van Boeddha en de goden te trekken. Veel mensen deden het bij deze tempel en hier viel het me dan ook pas voor het eerst echt op. Na deze tempel zijn we verder gelopen en kwamen weer bij een andere tempel uit. Deze tempel was een beetje afgelegen en niet zo toeristisch. Dit was geloof ik de Chorakuji Tempel, maar ik kan het mis hebben. Er zijn zoveel tempels in Japan dat het soms moeilijk is om ze uit elkaar te houden ;-) Wel bijzonder hier was dat we echte  monniken zagen die een ritueel uitvoerden. Er werd gebeden en er werden offers gebracht. Het was natuurlijk niet toegestaan om hier foto’s van te nemen.

Bellen om de aandacht van de goden te trekken.

Gezellige straten in Gion.

Vervolgens hebben we de trein gepakt en zijn naar de Fushimi Inari-taisha tempel gegaan. Deze tempel is één van de grootste trekpleisters van Kyoto en staat bekend om zijn rode poorten. Er zijn letterlijk duizenden rode poorten te vinden, allemaal pal achter elkaar geplaatst. Er zijn ook verschillende altaren met honderden kleine rode poortjes. Je kan geld neerleggen om een eigen rode poort neer te zetten en zo krijgt de tempel zijn donaties. Dit had Alex op een gegeven moment uitgevonden door de Japanse karakters op de poorten te lezen. Vanaf de hoofdtempel leidt er een pad naar de top van de berg. Dit hele pad is bezaaid met rode poorten. Het was een hele klim, maar we hebben de top van de berg gehaald. Er was halverwege ook nog een geweldig mooi uitzicht over Kyoto. Deze plek was weer heel anders dan de vorige tempels en ook weer heel bijzonder. Na de Fushimi Inari-taisha tempel zijn we weer naar Gion gegaan om lekker wat te eten en te drinken. Er zijn in Japan trouwens veel restaurants waar je voor een gering bedrag voor bijvoorbeeld twee uur ongelimiteerd kan drinken. Dat was ook het geval bij het restaurant waar we deze avond naartoe zijn gegaan. Het was erg gezellig ;-)

Duizenden rode poorten bij de Fushimi Inari-taisha tempel .

Op de top van de berg.

Piloten in Aantocht

Even een onderbreking van mijn reisverslag (ik heb hiervoor trouwens net een stukje geschreven over dag drie in Japan). Mijn gewone leven gaat natuurlijk ook gewoon door ;-) Het was een goed weekend. Ik heb zaterdag gewerkt. Morgen staan namelijk de eerste echte piloten ingepland voor mijn experiment. Ik wilde nog even naar wat laatste data kijken. Het zag er gelukkig allemaal goed uit. Zaterdagavond was het afscheidsfeestje voor Thibaud. Daar ben ik naartoe gegaan. Het is alweer raak. Er gaat weer iemand uit mijn vriendenkring vertrekken. Thibaud gaat terug naar Frankrijk voor het laatste jaar van zijn Master. Waarschijnlijk komt hij daarna wel weer terug naar Californië. Het feestje was gezellig. Naar goed Amerikaans gebruik werd er natuurlijk ook een drink spelletje gespeeld, waar ik aan mee deed met een beker water omdat ik nog moest rijden ;-)

Zaterdagnacht heb ik slecht geslapen. Ik werd in het midden van de nacht wakker en kon drie uur lang niet meer slapen. Ik weet niet of het iets te maken had met een jetlag, of dat het door de hitte kwam. Het was dit weekend namelijk 36 graden hier. Zondag werd ik dus pas na 10:00 uur wakker. Ik wilde nog wat werk doen, maar ik heb uiteindelijk niet al te veel gedaan. In de middag ben ik met Tamsyn nog een stuk gaan wandelen. We wilden maar een klein rondje maken, maar uiteindelijk hebben we 14 kilometer gelopen! Daar hadden we niet op gerekend, dus we hadden te weinig water bij ons. Vreselijke dorst na afloop dus. We hebben wat eten gehaald en zijn daarna bij mij thuis de 750 foto’s van Japan gaan bekijken.

Vandaag heb ik bij de VMS de laatste dingetjes gecontroleerd. Ze is aan de binnenkant nog even mooi schoongemaakt. We hebben nu ook een tablet voor piloten om de rating aan het einde van iedere run te geven, en voor de tablet is ook een mooie houder gemaakt. Fancy pancy! Erg mooi al zeg ik het zelf ;-) Ik heb er zin in om morgen met het experiment te beginnen. Hopelijk ziet de data er na afloop ook een beetje mooi uit. Wel om 6:30 uur op om op tijd te zijn voor de eerste piloot......

Japan Dag 3, Badplaats in het Zuiden

Het schattige koffietentje in Kamakura.

Toen ik plannen voor Japan aan het maken was, had ik het idee om ook naar Mount Fuji te gaan. Dit is een bekende vulkaan in de buurt van Tokyo. Alex heeft Mount Fuji een keer beklommen en we waren van plan dat nu ook weer te doen. Al voor dat ik naar Japan ging, waren de weersvooruitzichten echter niet zo goed. Er was een kans op regen en mist rond de berg voor zo ongeveer de hele week dat ik er was. We hadden de plannen dus iets gewijzigd. We zouden nu naar een tempel in de buurt van Mount Fuji gaan. Van hier zou  je een mooi uitzicht over de berg moeten hebben. We hadden van te voren buskaartjes gereserveerd en de busreis zou twee uur moeten duren. Toen we bij het busstation aankwamen hoorden we dat de reis nu vier uur zou duren. Veel Japanners hadden nu ook zomervakantie en het was overal op de weg heel erg druk. We hadden geen zin om in totaal acht uur in de bus te moeten zitten, dus de plannen werden weer omgegooid.

De Boeddha van  Kōtoku-in.

We zijn met de trein naar een badplaats ten zuiden van Tokyo gegaan, Kamakura. Alex was hier al eerder geweest en dit is een van zijn favoriete plekken. De treinreis duurde een uurtje geloof ik. We zijn eerst naar twee verschillende tempels geweest. Toen we naar de eerste liepen, kwamen we langs een kleine bus geparkeerd in een tuin waar ze koffie verkochten. Het was extreem schattig en de mensen super aardig. Ze verkochten er ook boeken. De vrouw van het stel kende een beetje Engels en heeft nog een tijdje met ons staan praten. Het duurde behoorlijk lang om de koffie te maken. Natuurlijk werden de bonen gemalen en daarna handmatig met water overgoten. De koffie was erg lekker. Dit was denk ik wel het meest schattige koffietentje dat ik ooit gezien heb ;-) De eerste tempel, Kōtoku-in, was erg cool. Er was en enorm grote Boeddha te vinden. Erg mooi. Je kon ook nog binnenin het boeddhabeeld kijken. Leuk detail: Er hingen hele grote slippers aan de muur van de tempel. Die worden ieder jaar opnieuw door kinderen gemaakt. Als er ergens een ramp is, kan de Boeddha snel deze slippers aandoen en het land inrennen om mensen te helpen. Dat is de gedachte.

Hase-dera opgericht in de achtste eeuw.

Vervolgens zijn we naar Hase-dera gegaan, een tempel uit de achtste eeuw. Dit was echt een super mooi complex. Heel indrukwekkend. Er waren hier veel unieke dingen te zien, maar als ik over alles ga vertellen, dan wordt dit bericht een beetje lang. Er was in ieder geval een grot, een soort van bibliotheek, veel plekken waar de doden herdacht werden, en je kon ook verder de berg op voor een mooi uitzicht over de badplaats en de oceaan. Na deze tempel zijn we nog even naar het strand gegaan en hebben wat biertjes in een strandtent gedronken. Was wel even leuk, maar het strand hier was niet echt super. Vervolgens hebben we de trein terug naar Tokyo genomen. We zijn naar een uitgaans- en winkelgebied gegaan (Minato Mirai 21) om lekker wat te eten en te drinken. Hier was ook een groot reuzenrat te vinden, de Cosmo Clock 21. Het reuzenrat is namelijk ook een grote klok. We zijn het reuzenrat nog ingegaan om van het mooie nachtelijke uitzicht te genieten. Het was weer een super leuke dag.

De grot bij Hase-dera.

Uitzicht over Kamakura en de oceaan.

Cosmo Clock 21.

Uitzicht uit het reuzenrat.

Dag 2 in Japan, Een Lekkere Mix

Tokyo Tower. Net de Eiffeltoren, toch?

Vanaf de tweede dag in Japan ben ik met Alex op stap gegaan. Alex heeft al veel dingen gezien in Tokyo, maar een aantal dingen die we deze dag op de planning hadden staan, had hij ook nog niet gezien. Zoals Tokyo Tower. En dat was de eerste stop vandaag.  He, wacht, is dit nu een roodgeverfde Eiffeltoren? Daar lijkt het wel een beetje op ja. We zijn eerst gaan ontbijten in de buurt van de toren. Het restaurant waar we terecht kwamen was echt typisch Japanse gekkigheid. Er stonden twee automaten bij de ingang. Hier moest je geld in doen en dan op de knop drukken van de maaltijd die je wilde bestellen. Dan kwam er een bonnetje uit die je vervolgens naar de keuken moest brengen. Even later stond je maaltijd dan klaar. Niet veel menselijke interactie nodig dus. Het eten was wel erg lekker. De Tokyo Tower is 330 meter hoog, net iets hoger dan de Eiffeltoren dus. Het is de op een-na-hoogste toren in Japan. Het uitzicht van de toren was mooi. Er waren twee niveaus waar je naartoe kon gaan. We zijn ook naar het hoogste platform gegaan. Daarna hebben we nog even koffie gedronken in de toren.

Uitzicht vanuit Tokyo Tower.

De volgende stop was het National Museum of Emerging Science and Innovation. We gingen hier eigenlijk naartoe, omdat de professor van Alex hier ook wat onderzoek tentoonstelde en ons erover had verteld de dag ervoor. Het museum was best interessant. Het was vooral leuk dat het specifiek over onderzoek en wetenschap in Japan ging. Veel aparte dingen dus, en veel robots. Er was ook veel dat me niet echt interesseerde. Een hoogtepunt was toch wel de demonstratie van Asimo, een robot die door Honda ontwikkeld is. Ik heb nog nooit een robot gezien die zo behendig is. Hij liep, rende, en huppelde in het rond, en dat allemaal erg vloeiend. Je moet maar even googelen voor wat filmpjes. Het museum ligt op een groot kunstmatig schiereiland en na het bezoek aan het museum hebben we daar even rondgelopen. Er was nog een hele grote Transformer te zien en er was ook een festival aan de gang. Vervolgens hebben we bier in een supermarkt gehaald en dat op het strand opgedronken. Bij het strand stond nog een kleine versie van het Vrijheidsbeeld in Amerika. Ik voelde me gelijk een beetje thuis ;-)

Een digitale wereldbol in het museum.

Het is Asimo!

Tot slot zijn we naar een Onsen gegaan. Dit was voor mij het hoogtepunt van de dag. Een Onsen is een Japanse versie van een sauna. Je mag hier niet met schoenen binnenkomen, dus je doet eerst je schoenen uit en in een klein kluisje. Dan haal je een kimono op. Vervolgens kleed je je om. Je houdt alleen je onderbroek aan en daarover de kimono. Daarna loop je op je blote voeten rond en kom je in een klein dorpje met tientallen eettentjes. Er was een grote selectie van typisch Japans eten. Vrouwen en mannen waren hier natuurlijk gemixt. Vervolgens kan je naar de baden en sauna gaan. Hier ben je naakt en mannen en vrouwen zijn strikt gescheiden. Eerst moet je je wassen. Dat was wel speciaal. Er zijn geen normale douches. Je moet op een krukje gaan zitten en half afgeschermd jezelf zittend wassen. Wel apart, op de een of andere manier wordt je zo gedwongen om meer tijd te nemen om jezelf grondig te wassen. Tenminste dat was mijn idee. Daarna kan je in een van de vele baden zitten. Sommige met oliën, sommige koud, en sommige erg warm. Er was natuurlijk ook een sauna. Het was erg relaxt allemaal. Na de baden zijn we nog even terug gegaan naar het gedeelte met de restaurantjes om nog wat te drinken en eten. Daarna zijn we naar huis gegaan. Door de Onsen was ik echt super moe, maar het was toch weer erg laat voordat ik naar bed ging.

Vrijheidsbeeld bij het strand.

Ik in een Kimono bij de Onsen.

Alleen op Pad in Tokyo

Shibuya.

Donderdagochtend was ik redelijk vroeg wakker. De rest lag nog te slapen. Alex moest vandaag voor het laatst naar de universiteit in Tokyo om zijn diploma op te halen. Hij ging als eerste de deur uit. Vervolgens heb ik nog even koffie met Adi gedronken en ben ik zelf ook de deur uit gegaan. Vandaag moest ik me een dagje alleen vermaken in Tokyo. Of misschien eerder een half dagje. Ik ben eerst met de metro naar Shibuya gegaan. Dit is een van de drukste gebieden van Tokyo. Het station is ook een van de drukste en er is een beroemd kruispunt dat volgens enkele bronnen het drukste kruispunt ter wereld is. Er is ook een van de drukste Starbucksen ter wereld te vinden. Het was er dus erg druk! Uniek aan het Shibuya kruispunt is dat je ook diagonaal kan oversteken. Als de lichten op groen springen komt er dus een stortvloed van mensen de kruising opzetten. Erg indrukwekkend en cool om te zien. Veel geluid en videobeelden ook overal. Dit wordt wel het Times Square van Tokyo genoemd. Er is ook een bekend beeld van een hond, Hachikō genaamd. Het verhaal daarover moet je zelf maar opzoeken ;-)

De Meiji Jingu tempel.

Na in Shibuya rondgelopen te hebben, ben ik naar een park gelopen waar zich de Meiji Jingu tempel bevindt. Het park was erg mooi en de tempel ook. Veel Japanners waren hier aan het bidden, maar er waren ook aardig wat toeristen. Het is natuurlijk hartje zomer in Japan en het was extreeeem heet. Het duurde dus niet lang voordat mijn hele shirt doordrenkt was met zweet. Ik had ook nog eens een spijkerbroek aan en een shirt met lange mouwen. Dit omdat ik later die dag de universiteit waar Alex zes maanden heeft gezeten nog zou bezoeken, en ik wilde daar redelijk netjes voor uitzien. Na de tempel en het park ben ik met de metro naar Google gegaan. Hier werkt Adi en hij had me uitgenodigd voor een lunch. Het kantoor van Google in Tokyo is in een hoge toren en er was dus een geweldig uitzicht. Het was een goede lunch en Adi heeft me ook nog wat leuke dingetjes laten zien. Verder was alles natuurlijk super geheim en ik mocht dan ook niet in de buurt van een bureau of werkplek komen. Ik ken Adi trouwens ook omdat hij regelmatig bij Google in Mountain View op bezoek komt.

Met Adi bij Google.

Na de lunch bij Google en nadat ik weer een beetje was opgedroogd, ben ik weer alleen op stap gegaan. Nu naar een park en tuinen, Hamarikyu Gardens genaamd. Ik had deze plek uitgekozen omdat het aan het water van de Tokyo Bay ligt en ik dacht dus wat verkoeling te vinden hier. Helaas niet dus........ Het park en de tuinen waren wel aardig. Er waren veel hoge gebouwen rond het park wat wel een gaaf gezicht was.  Ik had niet al te veel tijd, dus ik ben aardig snel door het park gegaan. Daarna ben ik op pad gegaan naar Tokyo Institute of Technology. Hier heeft Alex zes maanden onderzoek gedaan. Het is zeg maar de TU Delft van Tokyo ;-) Ik heb eerst wat presentaties gezien van studenten van de professor van Alex. Daarna kreeg ik wat demonstraties van het onderzoek van enkele studenten. Best interessant allemaal. Alex heeft natuurlijk zijn project ook nog gedemonstreerd. Daarna nam de professor van Alex ons en enkele studenten nog mee uit eten in een restaurant in de buurt van de universiteit. Tot slot zijn Alex en ik nog naar Shibuya gegaan waar ik eerder op de dag al was geweest. Hier hebben we nog ergens wat gegeten en gedronken. Het was een goede eerste dag in Tokyo.

Hamarikyu Gardens.

Met Alex bij het beeld van Hachikō in Shibuya.

Shibuya bij avond.

Een Reisverslag

Ik ben alweer twee dagen thuis. Ik heb tot nu toe helemaal geen last van een jetlag. Gelukkig maar! Misschien wel omdat ik vrij moe was van de hele vakantie. Gisteren zijn Thibaud en Melinda bij mij thuis komen eten. Zij zijn twee maanden geleden ook op vakantie naar Japan gegaan en konden niet wachten om mijn foto’s te zien. Een aantal dingen die ik in Japan heb gezien, hebben zij twee maanden geleden ook gezien en het was leuk om verhalen uit te wisselen. Ik heb bijna 1000 foto’s genomen in Japan en gisteren had ik voordat Thibaud en Melinda kwamen al een verwijderrondje gemaakt. Nu heb ik nog 750 foto’s over. Als ik zo naar mijn foto’s kijk lijken sommige dingen alweer eeuwen geleden. Ik vind het altijd leuk om oude reisjes en evenementen weer te herleven door op mijn blog te schrijven en het later terug te lezen. En jullie willen misschien ook wel weten wat ik in Japan heb gedaan. Hier begint dus mijn reisverslag.

Zoals gezegd heb ik een goede vlucht naar Japan gehad. Ik had kort in het vliegtuig geslapen en nog wat films gekeken. De vlucht ging erg snel voorbij. Op het vliegveld van Tokyo (Haneda), belandde ik meteen in een andere wereld. Natuurlijk was dit geen verassing, maar hier kon ik echt bijna helemaal niets lezen. Het vliegveld had natuurlijk wel wat borden met een Engelse ondertiteling, maar het was erg minimaal. Ik was vrij snel door de douane en had ook redelijk snel mijn koffer. Alex stond al op mij te wachten. Het was goed hem weer te zien. Tijdens mijn verblijf in Tokyo kon ik bij een vriend van Alex overnachten. Deze vriend komt ook uit Roemenië (net als Alex) en ze hebben daar samen op de middelbare school gezeten. Deze vriend, Adi, werkt nu bij Google in Tokyo en heeft een Japanse vriendin, Yuko. We zijn dus snel op de metro gestapt en naar het appartement van Adi en Yuko gegaan. Alex zou daar ook overnachten.

Het appartement van Adi en Yuko ligt in het midden van de stad. We kwamen rond middernacht aan en ik was natuurlijk redelijk moe. Er werd echter wijn gedronken en ik kon de host natuurlijk niet teleurstellen. We hebben dus nog drie uur lang gedronken en gepraat. Het was erg gezellig. We zijn zelfs rond 2:00 uur nog meer wijn gaan halen in een winkel om de hoek. In Tokyo zijn veel dingen gewoon tot diep in de nacht of 24/7 open. We liepen ook langs een aantal restaurants die nog gewoon open waren en klanten binnen hadden zitten. En dat op een doordeweekse nacht! Om 3:00 uur was ik toch echt wel doodop en Adi en Yuko moesten de volgende dag ook werken. Ik lag vrij snel te slapen ;-)

Goede Vluchten

Het vliegtuig waarmee ik naar Vancouver vloog.

Het is dus overduidelijk niet gelukt om op mijn blog te posten terwijl ik in Japan was. Ik heb een geweldige tijd gehad! Veel gedaan en weinig geslapen. Ik heb denk ik nog nooit zoveel in een vakantie van een week gedaan als deze keer. Dat ga ik zeker allemaal nog op mijn blog zetten de komende dagen, maar eerst even bijkomen als ik dadelijk thuis ben. Ik zit nu namelijk op het vliegveld van Vancouver te wachten op mijn connectie naar San Francisco. Ik ben hier twee uurtjes geleden aangekomen met een Boeing 787 van ANA. Mijn eerste keer op een B787. Het was wel cool om een keer gezien te hebben, maar niet al te bijzonder moet ik zeggen. Ik heb wel meer dan vier uur lekker geslapen. Mijn vlucht vertrok woensdag om 22:00 vanaf Tokyo en ik kom woensdag (vandaag) om 20:00 uur aan in San Francisco. Ik ben terug in de tijd gevlogen dus ;-) Canada is altijd een geval apart. Je gaat op een Canadees vliegveld al de grens met Amerika over. Ik ben al door de Amerikaanse douane gegaan. Technisch gezien ben ik dus al in Amerika en mijn volgende vlucht is een binnenlandse vlucht.

Een Japanse maaltijd aan boord.

De vlucht naar Japan was trouwens ook heel erg goed. Het is nu het hoogseizoen voor toerisme in Japan en toen ik een aantal weken geleden mijn ticket boekte was de keus niet heel uitgebreid en tickets waren ook erg duur. Tot mijn verbazing zat het vliegtuig naar Japan niet eens voor en kwart vol. In eerste instantie had ik zelfs een hele rij van drie stoelen voor mezelf. Ik had zoals altijd een stoel aan het gangpad, maar voor de opstijgen was ik aan het raam gaan zitten. Tijdens het vertrek en het opstijgen vanaf San Francisco werden we ook nog getrakteerd op een mooie zonsondergang. Het was erg mooi om de verschillende wolkenlagen op de oceaan oranje te zien kleuren. Al met al goede vluchten gehad dus. Ik heb nu nog één vlucht te gaan, maar dat is gelukkig maar een korte van twee uur. Ik doe mijn best om al mijn avonturen in Japan snel op mijn blog te zetten. Stay tuned dus!

De KLM is ook in Vancouver.

De zonsondergang op de heenvlucht.

Op Weg naar Japan

Het was een goede werkdag vandaag. Alles liep op rolletjes. Ik heb zelfs nog even wat nieuwe bewegingscondities uitgeprobeerd op de VMS. Ik kan alles met een gerust hart achterlaten. Ik ben iets eerder van werk vertrokken. Thuis heb ik nog de laatste dingetjes gepakt, de afwas gedaan, het laatste vuilnis naar de container gebracht, etc. Je kent het wel, de laatste dingetjes voordat je op vakantie gaat. Om 16:30 uur kwam Tamsyn me ophalen. We waren in een half uur op het vliegveld van San Francisco. Daar was ik, zoals altijd op dit vliegveld, binnen een kwartier ingecheckt en door de beveiliging heen. Ik heb net even wat gegeten en zit nu nog met een koffie te wachten totdat we kunnen instappen. Het wordt dus een nachtvlucht en ik hoop dat ik een paar uurtjes kan slapen. We zullen zien

De vlucht duurt iets meer dan 10 uur. Ik wil ook weer niet te lang slapen, want als ik in Japan aankom is het 22:00 uur en dus alweer bijna tijd om naar bed te gaan. Weet je wat trouwens grappig is? Het is precies even lang vliegen (op 10 minuten na of zo) van hier naar Kyoto als van Amsterdam naar hier. En terug van Kyoto naar hier is even lang als van hier naar Amsterdam. Misschien is het wel een voorteken ;-) Ik weet nog niet of ik de kans krijg om mijn blog te updaten terwijl ik in Japan ben, dus misschien is dit wel het laatste berichtje voor een week. Maar blijf zeker checken, misschien lig ik de komende nachten wel wakker van de jetlag en dan kan ik mooi een berichtje schrijven ;-)

De 777 waarmee ik naar Japan vlieg.

Pakken voor Japan

Het is nog een beetje onwerkelijk dat ik morgen naar Japan ga voor een vakantie. Ik ben eigenlijk sinds ik hier in Amerika woon nog niet op vakantie geweest naar een ander land. Behalve dan afgelopen Kerst en Oud & Nieuw naar IJsland. Maar dat was rond de feestdagen. Ik heb nog nooit echt een week vrij genomen in het midden van het jaar. Ook nu vond ik het lastig om te doen, omdat ik midden in mijn tijd op de VMS zit. Zo’n beetje iedereen die ik ken, en ik van een mogelijke trip naar Japan vertelde, zei dat ik het gewoon moest doen en me geen zorgen moest maken. Een tijdje geleden heb ik dus besloten om te gaan en heb een ticket geboekt. De afgelopen twee weken op de VMS waren goed en ik heb alles kunnen doen wat ik van te voren had bedacht. We zijn eigenlijk klaar om het experiment te draaien. Ik kan morgen dus met een gerust hart vertrekken. Alhoewel, ik vind het nog steeds een beetje moeilijk ;-)

Vanavond moest ik mijn koffer nog pakken. Nou ja, eigenlijk een grote sporttas. Ik ga natuurlijk maar voor een weekje, dus zoveel heb ik niet nodig. En waarschijnlijk heb ik alsnog teveel gepakt. Ik zou er nu helemaal klaar voor moeten zijn. Ik vertrek morgen om 20:00 uur. Ik ga dus eerst gewoon werken. Morgen moet ik nog even zorgen dat iedereen bij de VMS iets te doen heeft als ik weg ben. Ik hoop ook dat ze wat testproefpersonen voor me kunnen testen in mijn afwezigheid. Aan het einde van de middag ga ik dan naar huis en vervolgens brengt Tamsyn me naar het vliegveld. Ik vlieg rechtstreeks van San Francisco naar Tokyo. Ik zal morgen zoals gebruikelijk nog wel even een berichtje voor mijn blog schrijven op het vliegveld ;-)

Japan Voor de Boeg

De rest van vorige week was goed. Vrijdag avond heb ik Tamsyn opgehaald van het vliegveld. Zij was vorige week in Las Vegas voor een conferentie. Veel mensen van een bepaald lab uit mijn divisie waren trouwens naar die conferentie gegaan. De conferentie zelf werd aan de strip in Caesars Palace gehouden. Niet verkeerd! Tamsyn zou eerst rond 22:00 uur aankomen, maar de vlucht was vertraagd. Het werd steeds later en later. Uiteindelijk was het rond 23:30 uur dat ik haar ophaalde. Ik was pas een uur daarna thuis en de volgende dag moest ik erg vroeg opstaan. Zaterdag ochtend heb ik Evan en Kendra namelijk geholpen met verhuizen. Bonny en Jon zijn een paar weken geleden naar Seattle verhuisd. Evan en Kendra trokken nu in hun oude appartement. Wel gek om hun spullen daar te zien. Het verhuizen verliep in ieder geval goed. Ik moest al om 7:00 uur op. We waren in totaal met zes man en in een dikke drie uur hadden we alle meubels en dozen in een vrachtwagen geladen en weer uitgeladen bij het nieuwe appartement. Na het verhuizen hadden Evan en Kendra nog voor bier en pizza gezorgd. Altijd lekker natuurlijk.

Bij thuiskomst was ik echt extreem moe. Ik heb niet al te best geslapen afgelopen week. Ik ben dus maar even terug naar bed gegaan. Ik heb uiteindelijk nog twee uur geslapen. Zaterdag avond heb ik nog een dikke drie uur met Alex geskypet. Alex, een student uit Delft, heeft alweer even geleden bij mij stage gelopen. Hij zit nu in Japan. Ik vertrek over twee dagen naar Japan voor een weekje vakantie en om hem op te zoeken! Ik kijk er erg naar uit. De reden van onze Skype meeting was het boeken van een hotel in Kyoto. Het bleek echter dat alles al volgeboekt was. We konden geen hotel meer vinden. Uiteindelijk via veel omwegen en het aanpassen van ons schema is het toch gelukt om iets te boeken. Het duurde dus alleen meer dan drie uur............ Vandaag heb ik nog wat werk voor NASA gedaan. In de middag ben ik nog met Tamsyn aan Shoreline Lake gaan wandelen. Dat was even lekker. Het was erg mooi weer en er stond een lekker verkoelend briesje. Na de wandeling zijn we nog wat eten gaan halen. Morgen weer aan het werk bij NASA. Het worden nog twee drukke dagen en dan ga ik lekker naar Japan. Joepie!