Lentegevoel

Met het overslaan van een uur was het natuurlijk al aardig laat voordat ik wakker werd. Na het ontbijt en even gezeten te hebben was het al  ver in de middag. Vorig weekend al was ik aan het kijken om eindelijk eens plantjes voor mijn balkon te kopen, maar toen kon ik niet gelijk slagen. Vandaag ben ik dus maar weer op pad gegaan. Mijn balkon krijgt geen enkele zon, dus ik heb geprobeerd om planten te kopen die niet veel zon nodig hebben. Dat is nog niet zo makkelijk. Ik heb geloof ik aardig wat tijd in de doe-het-zelfzaak doorgebracht. Uiteindelijk had ik een karretje vol plantjes en andere toebehoren.

Mijn balkon met plantjes.

Toen ik thuis aankwam zag ik opeens iemand naast een auto op de parkeerplek naast die van mij. Dat kon toch niet mijn nieuwe buurman of buurvrouw zijn? Het bleek wel zo te zijn. Ik dacht voorheen dat mijn nieuwe buur een man van Indiase afkomst was, maar ik kon er niet verder naast zitten. Het is een  vrouw van in de twintig die in het ziekenhuis van Stanford werkt. Erg aardig. Alsnog wel een beetje raar dat we nu pas kennis maken. Na de kennismaking heb ik snel alle plantjes in potten gedaan. Het resultaat is erg leuk. Ik kreeg er zowaar een lentegevoel van. Na het verpotten ben ik wat gaan eten. In de avond heb ik nog de was gedaan. Daarna stond ik echt op instorten. Erg moe na al die uitjes de afgelopen avonden. En ik wordt natuurlijk ook al een dagje ouder ;-) Zo maar lekker naar mijn bedje toe.

Nieuw plantje in huis.