Gisteren naar San Francisco gegaan om mijn renpakket op te halen. Met de fiets in de trein. Ik wist toen nog steeds niet zeker of ik wel ging rennen vandaag. Het ging al beter, maar ik had nog aardig veel pijn. Het renpakket kon je ophalen bij een expo van Bay to Breakers, zo heet het ren evenement (link). Allemaal gratis goodies op de expo en natuurlijk ook allemaal dingen die je kon kopen. Het pakket bevatte een t-shirt, je rugnummer en een tag met rfid chip. Die chip zorgt ervoor dat je tijden geregistreerd worden als je door een poortje loopt. We hebben nog even wat gegeten in de stad en zijn toen weer terug naar Mountain View gegaan. Daar bleef ik bij Patrick slapen, zodat we de volgende dag vroeg op pad konden gaan. Die avond toch maar besloten om mee te doen.
Die nacht erg slecht geslapen. We moesten om 5.30 uur op, maar ik heb ook twee uur lang wakker gelegen door mijn rug. Uiteindelijk werd ik redelijk fit wakker en wonder boven wonder voelde ik mijn rug bijna niet meer. We moesten nog een aantal mensen ophalen en kwamen toen rond 6.30 op het metrostation aan. Uiteindelijk waren we rond 7.00 uur in de stad. Daar moesten we nog op wat andere mensen van onze groep wachten. Alle deelnemers (50000) waren ingedeeld in 7 groepen. Die konden allemaal op verschillende tijden starten. Om 7.00 uur gingen de eerste mensen van start. Wij konden om 8.00 uur beginnen.
Het was echt een super coole ervaring. Dit is de dag dat San Francisco los gaat. Tienduizenden mensen zijn verkleed. Je kan het zo gek niet verzinnen. Er zijn ook hele groepen met een specifiek thema. En grappige dingen zoals een groep verkleed als zalmen die dan tegen de stroom mensen inlopen. Ik heb ook nog nooit zoveel dronken mensen gezien al om 8.00 uur in de ochtend. En, het is waar, er lopen of rennen zelfs redelijk wat mensen de race naakt. Het kan allemaal op deze dag, zelfs in Amerika. Nou is San Francisco natuurlijk ook wel de meest open minded stad van Amerika. Ik denk niet dat dit ergens anders in Amerika zou kunnen.
Het rennen ging heel goed. Ik had geen enkele pijn. Misschien kwam het ook wel omdat ik twee pijnstillers had ingenomen voordat we begonnen ;-) Soms moest je stukken wat langzamer gaan, omdat er gewoon te veel mensen waren, maar over het algemeen hebben we het hele stuk gerend. We waren wel gelijk na 5 minuten een deel van de groep kwijt in de menigte. Het is echt heel cool om door de hele stad te rennen. Downtown, wijken met statige huizen, het park en uiteindelijk de oceaan. En er was één hoge heuvel die we moesten trotseren. Ik finishte uiteindelijk na 1 uur, 18 minuten en 33 seconden (check mijn resultaten hier door Zaal in te vullen: link). Niet al te slecht als je bedenkt dat het soms onmogelijk was te rennen. We waren eigenlijk helemaal niet moe. Ik had nog wel zo'n zelfde stuk kunnen rennen.
Na de race konden we onze medaille ophalen. Echt een groot ding. Daarna hebben we nog wat gegeten in het park. Daar was een podium met muziek en een beer garden. Het weer was trouwens echt super. Ze hadden veel regen en wind voorspeld, maar die voorspelling kwam gelukkig niet uit. Daarna moesten we natuurlijk nog de 12 kilometer die we net gerend hadden weer teruglopen. Onderweg hadden we nog met Shauna en Jaime afgesproken. Die hebben niet gerend en waren gewoon aan het feesten. Ik was om 15.30 uur thuis. Heel erg moe, maar erg voldaan. Ik ben blij dat ik gegaan ben. Had dit voor geen goud willen missen! Ik kan zeggen dat ik aan de 100ste Bay to Breakers heb meegedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten