Vier Dagen Alleen

Maandagochtend is Tamsyn vertrokken naar Oklahoma. Ze had daar vier dagen lang een soort van miniconferentie met mensen van luchtverkeersleidingscentra van over de hele wereld. Het was een kleine vergadering met maar tien vrij hooggeplaatste mensen die allemaal in human factors werken. Tamsyn was speciaal uitgenodigd voor deze vergadering en was ook gevraagd om haar onderzoek te presenteren. Het was dus best wel een belangrijke gebeurtenis. Tamsyn had vorige week vrijdag pas te horen gekregen dat zo ook daadwerkelijk moest presenteren. Ze was dus best gestrest omdat ze binnen korte tijd een presentatie in elkaar moest zetten. Maandagochtend is ze vertrokken en ik ben daarna gewoon naar NASA gegaan. Ik ben die dag aardig ziek geworden. Slechte timing dus....... De afgelopen week zijn veel mensen om mij heen ziek geworden (ook Tamsyn) en nu had ik het dus ook te pakken. Aan het einde van de ochtend ben ik dan ook maar naar huis gegaan om daar te werken.

Ik kan geen autorijden door mijn gipsvoet, dus deze week heb ik Alex gevraagd om me te halen en brengen van en naar NASA. Thuis kan ik alles gewoon doen, maar het kost wel veel meer energie op één been. Vooral nu Tamsyn er niet is zijn sommige dingen erg lastig. Hoe verplaats je een hete kop thee op één been? Het lukt me goed, maar het is erg opletten. Dit is de eerste keer sinds vijf maanden dat Tamsyn en ik niet bij elkaar zijn en dat is wel even wennen. We belde en Skypete een aantal keer per dag. Tamsyn heeft het heel erg naar haar zin gehad op de vergadering. Haar presentatie was vandaag en is erg goed verlopen. Zo goed zelfs, dat iedereen graag haar proefschrift wilde hebben voor meer informatie. En de FAA heeft aangeboden om mee te werken met haar onderzoek en zelfs met geld over de tafel te komen. Ze hebben ook nog aangeboden dat ze onderzoek en experimenten mag komen doen in één van hun luchtverkeersleidingfaciliteiten. De meeting was dus heel erg succesvol voor Tamsyn en ik ben erg trots op haar. Vanmiddag is ze naar het vliegveld in Oklahoma gegaan en nu is ze onderweg naar huis. Nog een paar uurtjes wachten en dan kan ik haar weer lekker vasthouden. Ik kan niet wachten!

Paasfeest

Tijdens het vullen van de 60 eieren.

In Amerika hebben we geen vrije dag op Goede Vrijdag of Tweede Paasdag. Maar Pasen wordt natuurlijk wel gewoon gevierd. Dit jaar gaven Tamsyn en ik voor heet eerst een paasfeestje. Zaterdag moesten we nog een hoop voorbereidingen treffen voor het feestje. Een paar weken geleden hebben we de spullen van Tamsyn hier naartoe verhuisd. Kort daarna was mijn operatie. We hadden nog geen tijd gehad om alle dozen met haar spullen uit te pakken. Het waren trouwens niet alleen dozen met haar spullen. Begin dit jaar heb ik ook wat dozen met spullen uit mijn kindertijd uit Nederland over laten komen. Zaterdag zijn we dus eerst begonnen met de inhoud van de laatste dozen op te bergen. Het was nog een flinke klus. Vervolgens hebben we 60 holle  plastic eieren gevuld met snoepgoed voor de eierzoektocht. Tot slot hebben we nog wat voorbereidingen getroffen voor het eten voor het feestje. Aan het einde van de middag zijn we naar een pokeravondje gegaan georganiseerd door Evan en Kendra. Er waren een hoop nieuwe gezichten en ook wat mensen die ik al een tijd niet meer gezien had. Het was erg gezellig. Ik heb alleen niet gewonnen met poker..... Tamsyn en ik zijn niet al te laat naar huis gegaan. We wilden voordat we naar bed gingen namelijk nog wat eieren beschilderen voor ons paasfeestje ;-)

Hard gekookte eieren schilderen.

Zondag was het Pasen en was dus ons feestje. We gaven een paasbrunch en hadden iedereen uitgenodigd om vanaf 11:00 uur te komen. We zijn om 7:00 uur opgestaan omdat we nog veel moesten voorbereiden. Tamsyn is begonnen met het maken van hot cross buns. Het is een traditie in Engeland om deze broodjes te eten met Pasen. Het lijkt erg op een Nederlandse krentenbol. Er gaat alleen aardig wat werk in zitten om ze zelf te maken. Verder hebben we roerei gemaakt, Amarican pancakes, en gevulde eieren. De eerste gasten kwamen om 11:00 uur aanzetten. Er zijn uiteindelijk aardig wat mensen gekomen. Verschillende mensen hadden ook nog eten meegenomen. We hadden dus een mooie selectie van eten op onze paastafel. We hadden mimosas als verfrissend drankje (champagne met sinaasappelsap) . Het was erg gezellig. Om 12:30 uur zijn Tamsyn en ik naar buiten gegaan om de 60 paaseieren te verstoppen rond het appartementencomplex. Een half uurtje later begon de eierzoektocht. Iedereen die nog op het feestje was moest zoveel mogelijk eieren zien te vinden. Er waren twee winnaressen die beiden 13 eieren hebben gevonden. Uiteindelijk zijn door iedereen alle eieren die we verstopt hadden gevonden. De laatste mensen zijn rond 16:00 uur naar huis gegaan. Het feestje was erg geslaagd al zeg ik het zelf. In de avond hebben we lekker rustig aan gedaan. Tamsyn moest nog haar koffer pakken. Zij gaat deze week namelijk naar een conferentie.

De paastafel met al het eten.

De eierzoektocht.

El Niño

Deze winter heeft het ongelofelijk veel geregend. Dit was namelijk het jaar van El Niño. Dit fenomeen heeft te maken met een warme stroom van oceaanwater en komt eens in de zeven jaar voor. Het zorgt voor een erg warme en droge zomer, en die hebben we vorig jaar gehad. Die wordt dan opgevolgd door een extreem natte winter. En die hadden we deze winter. Het was ook kouder dan normaal. We hebben flink veel regen gehad en dat was hard nodig. Californië gaat al erg lang gebukt onder een extreme droogte. Veel stuwmeren waren bijna helemaal  opgedroogd. Het is moeilijk in te schatten hoeveel al die regen uiteindelijk geholpen heeft, maar ik denk dat de meren in Californië nu weer een stuk voller zijn. Al die regen heeft ook een groot effect op de natuur. De bergen zijn al maanden helemaal groen. Ook staan de woestijnen in bloei met zeeën van veldbloemen. Ik zou het graag met mijn eigen ogen willen zien, maar door mijn operatie is het daar nog niet van gekomen. Misschien zie ik het wel over zeven jaar als er weer een El Niño is. Nu begint het weer eindelijk wat beter te worden. Maandag viel er nog aardig wat regen, maar vorige week was het zonnig en warm. Op maandag na was het deze week ook aardig mooi. Na al die regen kijk ik erg uit naar de lente en zomer!

Weer Onder de Mensen

Vrijdagavond had ik nog voor mijn verjaardag een borrel georganiseerd. Ik had een grote groep mensen uitgenodigd en we hadden afgesproken bij een Ierse pub in Mountain View. Dit was de eerste keer na mijn operatie dat ik met mensen had afgesproken en zo lang uit huis was. Best wel even spannend dus. Wat mensen die ik normaal niet zoveel zie waren gekomen en dat was erg leuk. Het was een erg gezellige avond en ik heb helemaal geen pijn aan mijn voet gehad. Ik was na afloop wel intens moe. Op zaterdag moest Tamsyn naar de kapper in San Francisco. Dat duurt altijd redelijk lang en ze was dan ook een halve dag op pad. Ik had zelf thuis wat vrienden uitgenodigd voor een spelletjesmiddag. Ik had de dag ervoor een nieuw bordspel voor mijn verjaardag gekregen tijdens de borrel, dus die hebben we gelijk uitgeprobeerd. Ook dit was erg gezellig. In de avond hebben Tamsyn en ik pizza gehaald en hebben we lekker in bed een film gekeken.

Zondagochtend zijn Tamsyn en ik naar een vroege bioscoopvoorstelling gegaan. We zijn weer naar de bioscoop gegaan waar de stoelen helemaal onderuit kunnen. Goed voor mijn voet dus. Daarna zijn we gaan winkelen in San Jose. We geven volgend weekend een paasfeestje, en daar wilden we wat inkopen voor doen. Natuurlijk zijn we gelijk ook even wat kledingwinkels afgegaan. Het was een vrij intensieve dag. Ik heb een aardig grote afstand op krukken afgelegd, wat erg vermoeiend was. Gelukkig voelde ik me de hele dag erg goed. Vandaag ben ik weer voor het eerst naar NASA gegaan om te werken. Dat is ook erg goed gegaan en het was leuk om veel collega’s weer te zien. Tamsyn is alleen ziek geworden, dus we moesten eerder naar huis. Ik kan zelf namelijk niet rijden, dus ik ben afhankelijk van haar voor het transport. Ik zit natuurlijk nog steeds in het gips, maar zo langzamerhand beginnen de dagen weer een beetje normaal te worden en begin ik weer onder de mensen te komen. Dat geeft een erg goed gevoel!

Langzaam Herstel

In de zon met mijn oranje gips.

Maandag had ik de eerste controle in het ziekenhuis na mijn operatie. Zoals ik al veel vaker heb gezegd, loopt alles hier zo efficiënt. Bij de afdeling orthopedie hebben ze een gipskamer met daarnaast kamers met röntgenfotoapparaten. En de artsen en chirurgen zijn daar dus ook. Binnen korte tijd was mijn gips er af, waren er foto’s gemaakt, en kwam de chirurg met me spreken. Daarna gingen de hechtingen er uit en kreeg ik nieuw gips. Volgens mijn dokter ziet alles er goed uit. Hij is door alle foto’s gegaan met me en heeft me ook wat meer uitgelegd over de operatie. Het was trouwens interessant om voor het eerst na de operatie mijn voet te zien. Er is een mooie horizontale snede aan de linkerkant van mijn voet gemaakt ;-) Verder zag het er nog erg dik uit. Na de operatie heb ik erg lomp gips gehad. Groot en zwaar en erg oncomfortabel. Nu heb ik wat mooier gips gekregen dat beter naar mijn voet en onderbeen is gevormd. En ik heb voor de kleur oranje gekozen ;-)

Dat oranje schrikt de eekhoorns niet af.

Het herstel is langzamer dan verwacht. Iedereen zegt me dat ik het uitzonderlijk goed doe en heel snel aan het herstellen ben. Ik denk dat ik gewoon ongeduldig ben.... Ik heb nooit echt veel pijn aan mijn voet, maar ik voel constant veel verschillende dingen in mijn voet gebeuren. Kleine pijnprikkels, soms hevige steken, jeuk, tintelingen, etc. Soms kan ik me moeilijk concentreren. Ik slaap ‘s nachts slecht. Op zich slaap ik vaak wel door, maar ik wordt veel wakker door alles wat ik in mijn voet voel (vaak iedere 45 minuten). Als ik wakker wordt, voel ik me vaak erg geïrriteerd en is het soms moeilijk weer in slaap te vallen. Ik voel me overdag dus vaak erg moe en moet soms echt nog even terug naar bed. Ik heb nog wel het idee dat het iedere dag ietsje beter gaat, en dat is het belangrijkste natuurlijk. Tamsyn zorgt nog steeds erg goed voor me. Ze werkt vooral thuis, zodat ze ook een beetje voor me kan zorgen. Ze neemt me iedere dag even op sleeptouw, zodat ik wat frisse lucht krijg. Meestal gaan we even koffie halen bij de lokale Starbucks. Vandaag was het erg zonnig en hebben we de koffie lekker buiten opgedronken bij Shoreline Lake. Deze week ben ik weer begonnen met werken, maar dan vanuit huis. Volgende week maandag ben ik van plan om weer naar NASA te gaan.

Verjaardagsweekend

De operatie heeft toch wel een grote impact op me gehad. Niet geheel onverwachts natuurlijk..... Ik wist dat het een zware operatie zou worden. Het is alleen van te voren moeilijk in te schatten hoe snel het herstel gaat zijn en hoeveel effect het echt gaat hebben op je dagelijkse leven. Ik ben dinsdag na de operatie gestopt met mijn pijnstillers in te nemen. Dit waren hele zware pijnstillers en blijkbaar had ik geleidelijk af moeten bouwen. Ik heb vrij veel last van afkickverschijnselen gehad. Zeker tot vrijdag. Ik had veel last van opvliegers en voelde me vaak misselijk. Mijn verjaardag was op 13 maart en voor mijn operatie had ik nog het idee om het op verschillende manieren te vieren. Misschien een feestje en Tamsyn en ik hadden het er zelfs over om een weekendje weg te gaan. Ik voelde me nog niet echt optimaal, dus uiteindelijk besloot ik maar om het erg rustig te houden. Tamsyn en ik hebben nu samen mijn verjaardag gevierd, al een beetje op zaterdag en natuurlijk op zondag.

Ik met de taart en champagne.

Op zaterdag hebben we lekker rustig aangedaan. In de middag zijn we naar de bioscoop gegaan. Een paar kilometer hier vandaan is er een bioscoop met stoelen die geheel achterover kunnen en met voetensteunen die omhoog komen. Dat was dus erg fijn met mijn gipspoot. We zijn naar de film Blackpool gegaan. Na de bioscoop zijn we lekker fastfood bij In-n-Out gaan halen. Met natuurlijk een heerlijke milkshake. In de avond hebben we thuis nog een film gekeken. Op zondag, mijn verjaardag, kreeg ik een champagneontbijt op bed. Een heerlijke bagel en roerei met zalm waren onderdeel van het ontbijt. Na het ontbijt heb ik met de familie geskypet. Tamsyn had een taart met kaarsjes gekocht. Mijn broer en moeder waren tegelijk op Skype en ze hebben samen met Tamsyn voor me gezongen. Dat was erg leuk. Daarna hebben we een spel gespeeld (De Kolonisten van Catan) met toastjes en allerlei andere lekkernijen. Het was rustig in dat er geen bezoek was, maar eigenlijk hebben we uiteindelijk best veel voor mijn verjaardag gedaan!

Nog meer taartjes voor mijn verjaardag!

Voetoperatie

De dagen voor mijn operatie waren erg hectisch. Het was de eerste week dat de nieuwe student uit Delft bij NASA was. Ik moest zorgen dat hij aan de slag kon en ook voorbereidingen treffen voor dat ik twee weken thuis ga zitten na mijn operatie. Ook was Alex bezig met de laatste voorbereidingen voor zijn experiment, wat ook nog voor wat hectiek zorgde. Verder was ik eerder in de week gestopt met koffie drinken omdat ik heel erg veel last van mijn maag had. Dat zorgde ervoor dat ik de tweede helft van de week ernstige afkickverschijnselen van de cafeïne had. Hevige hoofdpijnen bijvoorbeeld en gewoon niet lekker in je vel zitten. Donderdagavond zijn Tamsyn en ik nog even lekker uit eten geweest. De laatste keer voor mijn operatie. Vrijdagmorgen moesten we om 5:15 opstaan want ik moest om 6:30 in het ziekenhuis zijn.

Lekker thuis na de operatie.

De operatie is erg goed verlopen en ik ben nog steeds ontzettend tevreden met de zorginstantie waar ik bij zit. Na aankomst in het ziekenhuis werd ik klaargemaakt voor de operatie. Daar kon Tamsyn niet bij zijn. Er werd bijvoorbeeld een infuus ingebracht er werden allerlei metingen genomen. Een infuus wordt hier trouwens met plaatselijke verdoving ingebracht. Een beetje overdreven al zeg ik het zelf, want zoveel pijn doet dat over het algemeen nu ook weer niet. Toen ik klaar was werd Tamsyn binnengelaten en even later kwam mijn chirurg langs. Die heeft nog precies uitgelegd wat er ging gebeuren en ook aan Tamsyn uitgelegd hoe ze me later moest verzorgen. Daarna werd er vervolgens ook nog een zenuwblock aangebracht. Net achter mijn knie. Dat zorgde ervoor dat alle zenuwen die naar mijn rechtervoet gaan helemaal verdoofd werden en ik geen pijn meer zou voelen. Er werd een katheter aangebracht die voor de komende drie dagen verdovingsmiddel bij de hoofdzenuw zou afgeven.

De permanente schroeven in mijn voet.

In de operatiekamer viel ik snel in slaap en daarna werd ik wakker alsof er geen tijd was verstreken. Ik was gelijk klaarwakker en ik had geen pijn. De operatie zou eerst twee uur duren, maar duurde uiteindelijk drie uur. De chirurg had na de operatie Tamsyn op de hoogte gebracht van hoe de operatie was verlopen en zei dat ik erg sterke botten had. Ze hadden veel moeite om door het bot heen te komen. Tamsyn kon trouwens de progressie van de operatie in de wachtkamer volgen. Op een scherm kon ze precies zien in wel stadium mijn operatie zicht bevond. Tijdens de operatie hebben ze een stuk bot weggehaald dat een brug vormde tussen twee botten onder mijn enkel. Die brug zit er in een normale voet niet. Daarna hebben ze twee grote schroeven aangebracht en vervolgens ook weer wat bot teruggeplaatst om de lege ruimte op te vullen. Een uur nadat ik wakker was geworden was ik alweer thuis.

De katheter in mijn been.

Tamsyn heeft me vrijdag en dit weekend erg goed verzorgd. We zijn het hele weekend gewoon lekker in bed gebleven. We hebben films en series gekeken en spelletjes gespeeld. Ik had dus een katheter in mijn been voor de zenuwblock. Dat was soms wel vervelend. Aan de katheter zat een blaas met verdovingsmiddel vast. Die mest ik telkens met me meezeulen als ik uit bed wilde gaan. Zondag kon ik de katheter zelf uit mijn been trekken. Over het algemeen heb ik tot nu toe niet veel pijn gehad. Ik moet iedere vier uur nieuwe pijnstillers innemen en een ijszak verversen. Tamsyn houdt dat erg goed bij en we zetten dan ook ieder vier uur een alarm. Ook in de nacht.  Op sommige momenten voelde ik wel wat pijn en kramp, maar dat was vooral toen ik de pijnstillers iets probeerde af te bouwen. Nu wacht ik daar maar even mee en nu heb ik dan ook geen pijn. Ik wordt iedere dag door het ziekenhuis gebeld. Gisteren zelfs twee keer. Ze checken gewoon hoe het gaat en geven tips om het genezen sneller te laten verlopen. Ik ben erg blij dat het allemaal achter de rug is en kan niet wachten totdat ik weer mobiel ben.

Lekker tv kijken vanuit bed.