Piano

Zaterdagochtend moest ik weer naar Berkeley voor het stereo experiment. Ik ga nu iedere maandag, woensdag en zaterdag. De vorige sessies was ik niet helemaal zeker of het nou wat met me deed. Ik speelde braaf het spelletje, en dacht dat dat het zo’n beetje was. Nu bleek dat de onderzoekers al naar mijn data hadden gekeken en dat ze wat aanpassingen aan de instellingen van het spel hadden gedaan. Het experiment voelde gelijk een stuk beter en ik had het idee dat er nu wel iets met me gebeurde. Ik had na afloop van de sessie het gevoel dat het makkelijker voor me was om met twee ogen tegelijk te kijken. Misschien zit het gewoon in mijn hoofd, maar dat maakt niet uit. Ik heb nu misschien iets meer vertrouwen in het experiment en kijk uit naar de volgende sessies.

Tamsyn met haar nieuwe piano.

Tamsyn was 17 november jarig. Voor haar verjaardag heb ik als cadeau een bijdrage aan een piano gedaan. Tot nu toe was het er nog niet van gekomen om een piano te kopen, maar zaterdagmiddag zijn we eindelijk naar de winkel gegaan. We waren al eerder in deze pianowinkel geweest en Tamsyn wist al precies welke piano ze wilde hebben, en had eerder al een deal bedongen. De koop was dus snel gedaan. Het is een elektrische piano van Roland. Het ging net, maar de piano paste helemaal in mijn auto. Na thuiskomst hebben we hem in elkaar gezet. Er was een mooie plek in mijn appartement waar de piano perfect paste. Zaterdagavond zijn Tamsyn en ik uit eten gegaan en daarna hebben we nog wat drankjes gedaan in een Engelse pub in Palo Alto. Het was erg gezellig.

Zondagochtend zijn Tamsyn en ik met Thomas, Patrick en Cesar naar de bioscoop gegaan. De ochtendvoorstelling is de helft van de prijs van een middag- of avondvoorstelling. De film begon om 10:20 uur en we zijn naar de Hateful Eight gegaan, een film van Quentin Tarantino. Het was een goede film, maar wel met wat eigenaardigheden. Daarna zijn we nog naar de In-n-Out gegaan voor de lunch. De rest van de zondag hebben Tamsyn en ik vooral klusjes gedaan. Morgen begint weer een nieuwe werkweek en ik moet opnieuw naar Berkeley. Daar kijk ik nu een beetje tegenop, maar morgen zal het vast wel weer OK zijn.

Vrienden Keren Terug

Het oogcentrum van de universiteit.

Vandaag was mijn tweede sessie gepland voor het stereo experiment op de University of California, Berkeley. De tweede keer deze week dat ik af moest reizen naar de universiteit. Ik ben eerst naar werk gegaan en ben vervolgens rond 10:00 uur naar Berkeley vertrokken. Het is een uur rijden van werk. Inmiddels weet ik waar ik moet zijn op de universiteit en is het al bijna routine. Een experimentsessie duurt een uurtje en is vrij eentonig. Ik heb een Oculus Rift (een virtual reality headset) op mijn hoofd  en moet dartpijltjes op een bewegend dartboard afvuren. In drie verschillende condities worden er steeds meer diepte cues verwijderd en in de laatste conditie moet je vooral op je stereozicht vertrouwen. Ik voel nog niets veranderen, maar ik heb ook gehoord dat dat meestal pas na 10 sessies gebeurd. Als het al gebeurd......

Na het experiment ben ik naar het vliegveld van San Francisco gegaan om Thomas op te halen. Het was een mooie rit van Berkeley naar het vliegveld. Ik moest over de Bay Bridge en dat is altijd erg spectaculair. Het was mooi weer en er was een mooi zicht op de stad. Ik ging dus Thomas ophalen. Die is hier nu teruggekomen na een jaar in Duitsland te hebben gewerkt. En in principe voor onbepaalde tijd. Ik heb de laatste jaren vaak op mijn blog geschreven dat er goede vrienden van hier zijn vertrokken, maar deze maand zijn er weer twee teruggekomen. Thomas is vandaag aangekomen en Patrick is begin dit jaar weer bij NASA komen werken. Zo zie je maar, vrienden komen en gaan. Het is in ieder geval erg leuk en fijn om hen weer in de buurt te hebben!

Stereozicht Experiment

De meesten van jullie zullen vast wel weten dat ik geen stereozicht heb. Toen ik ongeveer een jaar oud was heb ik strabismus aan mijn ogen gekregen. Dit betekend dat mijn ogen niet meer samenwerkte en niet meer precies naar dezelfde richting keken. Door deze stoornis ben ik mijn stereozicht kwijtgeraakt. De afzonderlijke beelden van mijn ogen worden door mijn hersenen niet meer geïntegreerd tot één beeld. En geen stereozicht hebben betekend dat ik geen diepte zie. Ik kan bijvoorbeeld niet het 3D effect zien in 3D bioscoopfilms. Ik heb er niet zo’n probleem mee en heb niet het idee dat mijn leven er veel onder te leiden heeft. Een tijd geleden heb ik wel eens een artikel gelezen over iemand met dezelfde stoornis die haar stereozicht na 50 jaar weer heeft teruggekregen. Blijkbaar kan je de neurale paden in je hersenen zo trainen dat de beelden van je afzonderlijke ogen wel weer worden samengevoegd. Ik was altijd wel geïntrigeerd door dit verhaal, maar heb er nooit echt onderzoek naar gedaan.

Vorige week is er echter iets op mijn pad gekomen. Super toevallig. Een oud NASA collega werkt nu aan haar PhD aan de University of Berkeley. Ze doet onderzoek naar visuele perceptie. Haar professor is net een groot experiment gestart waarin gekeken wordt welke methode het beste is om stereozicht weer terug te krijgen. Deze oud collega wist dat ik geen stereozicht heb en heeft me uitgenodigd om mee te doen aan het experiment! Een supermooie kans natuurlijk. Vrijdag ben ik voor het eerst naar de universiteit gegaan voor een intake. Tamsyn was ook meegegaan. Ze heeft een vriendin die aan de universiteit werkt en daar is ze koffie mee gaan drinken. Tijdens de intake werden mijn ogen gemeten en moest ik wat andere testjes doen. Ik ben een goede kandidaat en ik mag meedoen met de rest van het experiment.

Ik moet de komende weken drie of vier keer naar de universiteit om een test van een uur te doen. En het is een dik uur rijden. Ik ben er dus zeker drie uur per keer aan kwijt. Het komt heel slecht uit, want ik heb het nu superdruk op werk. Ik heb wel het gevoel dat ik deze kans moet grijpen. We zullen wel zien hoe het gaat. Het zou heel bijzonder zijn als ik mijn stereozicht weer terugkrijg, maar de kans bestaat natuurlijk altijd dat het bij mij niet lukt. Het is in ieder geval het proberen waard. Morgen ga ik voor de eerste sessie naar Berkeley. Ik ga rond de lunch van werk en werk dan in de avond een paar uurtjes langer door. De komende maanden horen jullie wel hoe het gaat!

Workaholics

Afgelopen maandag hadden we een vrije dag. Het was namelijk Martin Luther King Day. We hadden een lang weekend dus. In het weekend heb ik vooral gewerkt. Nog steeds erg druk met de organisatie van de AVIATION 2016 conferentie. In de avonden hebben Tamsyn en ik wel lekker gerelaxt. Zondag moest Tamsyn iemand van het vliegveld ophalen. Ze is bezig met het opzetten van een samenwerking tussen een Europees onderzoeksprogramma en haar groep bij NASA. Haar contactpersoon uit Europa kwam nu voor een werkbezoek naar Amerika. Deze contactpersoon was toevallig ook haar supervisor tijdens haar PhD ;-) Dat is natuurlijk vaak hoe je aan contacten en samenwerkingen komt.

Maandag moesten Tamsyn en ik dus beiden werken ondanks de vrije dag. Zij had een paar vergaderingen met haar vroegere supervisor en ik moest meer werk doen voor de conferentie. Echte workaholics dus ;-) Dinsdag was een belangrijke dag voor Tamsyn. Dat was de dag van het werkbezoek van haar vroegere supervisor bij NASA. Ze had nog meer vergaderingen en ook demo’s van experimenten te geven. Het is allemaal erg goed gegaan en het ziet er naar uit dat de samenwerking er komt. Tamsyn heeft dan ook een eigen project dat ze moet leiden. Erg cool. Ik ben erg trots! In de avond hebben we gezellig gegeten in het centrum van Mountain View met haar gast uit Europa. Vandaag heeft Tamsyn hem naar het vliegveld gebracht. De drukte op werk gaat door, maar het doet goed dat de eerste mijlpalen van het jaar alweer zijn bereikt :-)

Eerste NASA Werkweek in 2016

OK, ik ga proberen weer wat vaker op mijn blog te posten. Het is de laatste tijd erg hectisch geweest en het is er vaak bij ingeschoten. Ik ga nu weer proberen iedere dag of twee dagen een korter berichtje te plaatsen. Net zoals in de begin dagen van mijn blog zeg maar. Ik vind het nog steeds erg leuk om te doen, dus ik hoop dat er weer een beetje een ritme in komt. Dat is mijn goede voornemen voor 2016 ;-)

Vorige week vrijdag zijn Tamsyn en ik weer thuisgekomen en het weekend daarna hebben we vooral klusjes gedaan. Boodschappen, de was, etc. Maandag was de eerste dag bij NASA in 2016. Het was leuk iedereen op werk weer te zien. Ik heb het nu zo ongelofelijk druk, dat ik gelijk hard aan de slag moest. Aankomende week heb ik een belangrijke deadline voor de conferentie die ik organiseer. Daarvoor moet ik voor 150 papers beslissen of ze geaccepteerd worden voor de conferentie en ze indelen in sessies. En dat is erg veel werk! Het was deze week af en toe wel lastig om productief te zijn op werk. Veel collega’s kwamen even langs om te vragen hoe de vakantie was geweest. Vrijdag heb ik daarom maar lekker thuis gewerkt.

Afgelopen woensdag heb ik vier Nederlandse Stanford studenten bij NASA rondgeleid. Ze hadden me een paar maanden geleden gevraagd of ik een tour wilde geven. Ik had één van hen een keer tijdens een lunch ontmoet, dus ik ken ze verder niet echt. Ik heb ze een mooie tour gegeven en natuurlijk was de VMS daar ook onderdeel van. Ik heb een fles Moonshine gekregen voor de moeite. Whisky met thee. Erg sterk dat spul! Je maag draait er van om. Gisteren had ik een nieuwjaarsborrel georganiseerd na het werk in de Ierse pub van Mountain View. Er zijn aardig wat mensen gekomen. Ook Coen was erbij. Ik ken Coen van de TU Delft en hij zit nu voor twee weekjes bij NASA. Het was erg gezellig! Zo, de eerste NASA werkweek zit er op en ik zit wel weer lekker in de flow. Laat de rest van 2016 maar komen!

Conferentie in San Diego

Lunch op de conferentie.

Zaterdag 2 januari vlogen we naar Amerika. Het was een lange reis. Eerst een vlucht naar Londen. Daar moesten we vier uur wachten op de vlucht naar Las Vegas. En daar moesten we nog eens vier uur wachten op de vlucht naar Los Angeles. Edmund kwam ons daar ophalen. We waren erg gaar na al het reizen. Ik denk dat ik alleen 45 minuten op de laatste vlucht geslapen heb. We zijn een nachtje bij Edmund gebleven. De volgende ochtend heb ik wat werk gedaan en ben ik nog met Tamsyn naar het strand gegaan. Rond het middaguur zijn we naar San Diego gereden. Mijn auto heeft de tijd dat we in Europa waren bij Edmund in de garage gestaan. De rit naar San Diego duurde maar twee uurtjes. We zijn in het hotel ingecheckt en daarna moest ik gelijk naar de conferentie voor een evenement. Ik was gevraagd om als mentor op te treden voor een Young Professional event. Dat duurde gelukkig maar twee uurtjes. Daarna ben ik terug naar het hotel gegaan en hebben Tamsyn en ik pizza over laten komen. Onze kamer was trouwens geweldig. Het was een suite met aparte woonkamer en een keukentje.

Het regende de hele week in San Diego.

De rest van de week was ik druk op de conferentie. Ik had aardig wat taken. Op maandag, de eerste echte dag van de conferentie, moest ik gelijk een sessie voorzitten. De rest van de week moest ik ook nog drie keer de presentaties van bepaalde sessies beoordelen voor de Best Paper Award. Dit zijn allemaal taken die ik heb omdat ik in het technisch comité zit. Op donderdagavond was de vergadering van het technisch comité. Dat is altijd een vergadering die meer dan drie uur duurt. Erg vermoeiend dus. Ik heb trouwens ook weer veel bekenden gezien op de conferentie, waaronder natuurlijk veel mensen uit Delft. Dat is altijd erg leuk. Op woensdagavond zijn we nog met zijn allen gezellig gaan eten. Tamsyn ging niet naar de conferentie en heeft de hele week op de hotelkamer gewerkt. Vrijdag zijn we naar huis gereden. Dat is een rit van twaalf uur inclusief pauzes. We hebben het heel erg rustig aangedaan en het was een erg relaxte reis. Het was ook voor het eerst in een week erg zonnig. In Santa Barbara zijn we lekker gaan lunchen aan het strand en in San Luis Obispo hebben we nog koffie gedronken. We waren om 22:00 uur thuis. We hebben een geweldige tijd gehad in Engeland en Nederland, maar het was erg goed om na drie weken eindelijk weer thuis te zijn.

Op het strand in Santa Barbara.

Nieuwjaar in Nederland

In de F16 bij Luchvaart- en Ruimtevaarttechniek.

Na Engeland waren we een weekje in Nederland. Zondagmiddag 27 december kwamen we aan en mijn moeder kwam ons ophalen van het vliegveld. Het was erg goed haar te zien. Ze had een grote bos bloemen bij zich voor Tamsyn. We zijn gelijk naar Zuidland gegaan. De week ervoor was alles nog nieuw voor mij in Engeland. Nu was alles nieuw voor Tamsyn. Ze is al vaker in Nederland geweest, maar alleen in Maastricht en Delft voor werk en een conferentie. Op maandag zijn we gelijk goed op stap gegaan. We zijn eerst naar Delft gegaan waar ik Tamsyn de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek heb laten zien. Inclusief de simulator en de vliegtuighal natuurlijk. Daan was er ook en we hebben nog gezellig koffie met elkaar gedronken. Daarna zijn Tamsyn en ik naar het centrum van Delft gegaan. Daar heb ik haar gelijk haring en kibbeling laten proeven. Ze vond het lekker. In de middag had ik met Frank en Jess afgesproken in Rotterdam. Dat was erg gezellig. We hebben lekker gewandeld langs de Maas en in de avond heeft Frank lekker gekookt. Op dinsdag heb ik Tamsyn een tour gegeven van Voorne-Putten. We zijn eerst naar Heenvliet, het plaatsje waar ik ben opgegroeid, gegaan. Ik heb de huizen waar ik heb gewoond en mijn basisschool laten zien. We zijn ook naar de Albert Heijn gegaan waar ik meer dan tien jaar heb gewerkt. Daar liep ik mijn oude baas nog tegen het lijf, die ons gelijk uitnodigde voor een kop koffie. Dat werden er drie..... Vervolgens zij we naar de Tweede Maasvlakte gegaan. Daar hebben we het bezoekerscentrum gezien en zijn we naar het strand gegaan. Tamsyn vond vooral de Maasmond, waar alle schepen binnenkomen, erg cool. In de avond zijn we thuis gaan kaasfonduen met Rowena.

Op het strand van de Tweede Maasvlakte.

Tamsyn bij het Hart van Delft.

Woensdag kwam mijn broertje naar Zuidland en zijn mijn moeder, broertje en ik door oude foto’s en fotoalbums gegaan. We hadden al een tijd het idee om alles eens te sorteren. Mijn moeder weet ook van alle oude foto’s wat er op staat en ik vind het belangrijk dat die informatie bewaard blijft. Ze heeft dus op de achterkant van alle oude foto’s geschreven wat er in de foto te zien is. In de avond zijn we met zijn allen uit eten gegaan. Rose, mijn broer, moeder, Tamsyn, en ik. We zijn naar de Olijf in Spijkenisse gegaan. Het eten was overheerlijk. Donderdag was het Oud & Nieuw. Aan het einde van de ochtend zijn Tamsyn en ik naar Brielle gegaan. Daar hebben we rondgelopen in het oude centrum en zijn we geëindigd bij de Bram Ladage. Hier heb ik de frikandel speciaal aan Tamsyn geïntroduceerd. Daarna hebben we mijn tante opgehaald, en aan het einde van de middag zijn we met zijn allen naar mijn broer gegaan waar we oudejaarsavond vierde. Dat was ook weer erg gezellig. We hebben verlate kerstcadeautjes uitgepakt en lekker tv gekeken. Rose had ook heel lekker gekookt. Om 24:00 uur was er champagne en zijn we naar buiten gegaan voor het vuurwerk. Paul had ook wat dozen vuurwerk gekocht. We zijn bij Paul blijven slapen, en de volgende dag na het ontbijt zijn we weer naar Zuidland gegaan. Ik ben nog even kort met Tamsyn gaan fietsen. Dit was de eerste keer in 20 jaar dat ze op een fiets zat. In de avond moesten we pakken. Om 3:30 uur moesten we al op om naar Schiphol te gaan. Mijn moeder bracht ons naar het vliegveld. Het zou een lange reisdag worden.

Het diner op oudejaarsavond.