vrijdag 1 mei 2015

AAAAAAHHHHH!!!!

Zoals ik schreef in mijn vorige blogpost heb ik woensdag geboden op een huis. Ik wist dat ik best een grote kans had om dit huis te krijgen, maar toch wilde ik er niet te veel op hopen. Huizenkopers zitten best in een rare situatie hier. Op dit moment is er zo’n grote vraag naar huizen, dat kopers niets voor het zeggen hebben. Het is dus echt een markt voor verkopers. Daardoor moet je beslissen om een bod op een huis te doen zonder dat je alles over het huis weet of er goed over na hebt kunnen denken. Als je namelijk te moeilijk doet of iets te lang wacht, gaat het huis naar een ander. Het is dus best eng om hier op huizen te bieden. Vooral omdat het om prijzen ver boven een half miljoen gaat. En dan is het ook nog eens mijn eerste huis. Gelukkig heb ik een makelaar die ik erg vertrouw. Op dit huis heb ik  flink minder geboden dan de vraagprijs en mijn makelaar heeft erg veel gelobbyd om er voor te zorgen dat ik het huis ook voor die prijs zou kunnen krijgen. Donderdag kwam er geen nieuws....... Bij de vorige huizen vond ik het nog heel zenuwslopend dat wachten, maar inmiddels is dat wel iets minder.

Vanochtend hoorde ik dat de verkoper probeerde $20,000 meer te krijgen dan mijn bod, maar mijn makelaar hield voet bij stuk en eiste ook nog eens dat de verkoper voor de middag over mijn bod moest beslissen. Vandaag zat ik een dagje in mijn kantoortje. Om 11:00 uur begon er een vergadering van onze divisie bij NASA. De vergadering was net 5 minuten begonnen en toen kreeg ik een e-mailtje op mijn telefoon. Mijn bod is geaccepteerd!!!!!  Ik heb een huis gekocht in de Bay Area, één van de moeilijkste markten voor het kopen van een huis op dit moment. Ik zat midden in een vergadering met 50 mensen of zo en ik wist even niet wat ik moest doen. Melinda zat naast me en gelukkig kon ik het met haar even delen. Even later ben ik kort uit de vergadering gestapt om mijn moeder even te bellen. Ik was natuurlijk super blij, maar het moest ook nog even bezinken. En er heerste ook zo’n gevoel van “oh shit, wat nu”. Mijn bod is geaccepteerd en de handtekeningen zijn onder het contract gezet, maar ik kan nog wel steeds onder de deal uitkomen in de komende 10 dagen. Er moeten namelijk nog inspecties gedaan worden en ik moet de lening nog krijgen. Als daar problemen mee zijn, gaat het alsnog niet door. Maar laten we daar maar even niet vanuit gaan.

Na de vergadering was er een lunch georganiseerd voor onze divisie. Daar waren natuurlijk veel collega’s aanwezig en al gauw ging het nieuws dat ik een huis had gekocht rond. Iedereen was erg blij voor me natuurlijk. In de middag heb ik niet meer zoveel NASA werk gedaan. Ik moest nog een tegenbod voor het huis ondertekenen en wat andere zaken regelen. De verkoper heeft alleen een tegenbod gedaan, omdat hij twee weken later het huis wil overdragen dan in mijn bod was aangegeven. Ik krijg nu als het goed is de sleutel op 18 juni. Vanavond is Tamsyn langsgekomen. Ze had een fles champagne meegenomen. We hebben samen gekookt en gegeten. Eerst wilde ik vanavond alleen zijn, maar uiteindelijk vond ik het toch wel fijn om het even met iemand te vieren. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. De komende tijd zal wel erg hectisch worden. Aankomende donderdag wordt het huis in ieder geval helemaal geïnspecteerd. Daar ben ik erg benieuwd naar. Zo, het was een enerverende dag. Nu lekker naar mijn bedje toe.

Dit is hem dan.

Dit is het extra appartementje dat aan het huis vastzit.

1 opmerking: