Eerste Hike

Vorige week woensdag had ik een afspraak in het ziekenhuis voor mijn voet. De afspraak daarvoor was alweer enkele maanden geleden. Ik had nu vooral nog pijn in de grote teen van mijn geopereerde voet. Verder heb ik nog wat pijntjes hier en daar, maar niet op de locatie waar de operaties hebben plaatsgevonden. Ik ging dus vol goede moet naar het ziekenhuis en verwachtte dat alles er goed uit zou zien. Er werden eerst röntgenfoto’s gemaakt en daarna zag ik de dokter om alles te bespreken. Alles was goed en ik genees voorspoedig. De pijn in mijn grote teen komt door een ingegroeide nagel. Daar kon mijn dokter wat aan doen door de zijkanten van mijn nagel weg te halen. Dat had ik echter min of meer de dagen voor dit ziekenhuisbezoek al zelf gedaan. Het gaat sindsdien dan ook een stuk beter met mijn grote teen. Mijn dokter was zeer tevreden en ik hoef niet meer terug te komen. Als er iets mis is kan ik natuurlijk gelijk een afspraak maken.

De Stanford Dish tijdens de hike.

Tamsyn en ik keken er al een tijd naar uit om weer eens een hike te doen. Ik had door mijn voetoperaties nu meer dan een jaar al geen lange stukken meer gewandeld. Dit afgelopen weekend op zaterdag zijn we eindelijk een korte hike gaan doen. We zijn naar het park rond de Stanford Dish gegaan. De wandeling was rond de zeven kilometer. Het weer was voor de verandering erg goed. Een stralende zon en een goede temperatuur. Het voelde goed en ik heb er erg van genoten. Na afloop had ik pijn in mijn voeten, maar dat kwam volgens mij meer door mijn schoenen en het feit dat ik een lange tijd niet zo’n stuk meer gelopen had. Ik had in ieder geval geen pijn op de plekken waar ik geopereerd ben. Yay!  Laten er nog maar vele hikes volgen. Volgend weekend staat de volgende al in de planning.

Stanford University in de verte.

Data Probleempje

We zijn inmiddels enkele dagen en heel veel regen verder. Het afgelopen weekend heeft het ook veel geregend en we zijn dus vooral binnen gebleven. Vandaag was de eerste werkdag van deze week. November en december vorig jaar heb ik een experiment op de VMS gedraaid. Vorige week kreeg ik niet al te geweldig nieuws te horen. De lab manager van de VMS belde om te zeggen dat er iets mis was met de data van mijn experiment. Dat kon ik moeilijk geloven. Ik check de data altijd na iedere piloot en er was me tijdens het draaien van het experiment niets raars opgevallen. Ik ben toch maar even wat dieper in de data gedoken. Alle datafiles stonden op mijn harde schijf, dus wat kon er dan mis zijn?

Na wat speurwerk, bleek er in de datafiles van de tablet die we gebruikten voor de bewegingsbeoordelingen, één kolom vol nullen te zijn. En dat was nou net de kolom die de beoordelingsdata zou moeten bevatten. De fout was me niet eerder opgevallen, omdat alle andere kolommen wel gewoon de correcte data bevatten. En ook omdat het wel werkte toen we een testpiloot enkele dagen voor het experiment hebben getest. De fout is veroorzaakt door een engineer bij de VMS. Vandaag had ik een vergadering om over het probleem te praten. Gelukkig doen ze er bij de VMS alles aan om het goed te maken. Ik kan extra piloten testen, en zij zorgen voor de mankracht en dekken de kosten. Dat gaat waarschijnlijk eind februari gebeuren. Ik had het al verschrikkelijk druk, dus het is niet echt fijn om dit er ook nog eens bij te hebben......

Regen, Regen en Meer Regen

De winter is hier het regenseizoen. Vorig jaar was het een El Nino jaar en heeft het dus aardig veel geregend. Veel van de jaren hiervoor heeft het echter vrij weinig geregend. Deze winter is er al erg veel regen gevallen. Naar mijn gevoel bovengemiddeld. Ook de afgelopen week was het raak. Veel dagen kwam het echt met bakken uit de hemel. In het Sierra Nevada gebergte in het westen resulteert dat altijd in veel sneeuw. Californië heeft al lange tijd te maken met extreme droogte. De regen die nu valt zal daar zeker tegen helpen, maar het is natuurlijk de vraag hoeveel. Het is in ieder geval wel jammer dat we nu in het weekend vooral binnen moeten blijven.

De eerste helft van de afgelopen week waren Tamsyn en ik nog aardig ziek. Vorige weekend was denk ik voor mij het hoogtepunt. Ik had toen vooral erg veel last van mijn keel. De tweede helft van de week ging het steeds ietsje beter. Tamsyn had nog wel meer last. Nu zijn we er bijna weer helemaal bovenop. Vandaag heb ik dan wel weer al de hele dag een stevige hoofdpijn. Dat is wel balen, maar het einde van deze griep lijkt in ieder geval eindelijk in zicht. Het was een stevige dit keer.

SciTech Conferentie in Grapevine

Veel regen bij het vertrek uit San José.

Dinsdag drie januari kwamen we terug uit Engeland. De zondag daarop moest ik alweer op reis voor een conferentie. De conferentie was in Grapevine bij Dallas in Texas. Tamsyn bleef thuis. Een paar dagen voordat ik wegging werden we beiden ziek. Een griepje. Het begon met niet al te erge symptomen, maar Tamsyn was er het ergste aan toe. Ik vond het erg vervelend om weg te moeten gaan en haar alleen te laten. Tamsyn bracht me naar het vliegveld. Het weer was erg slecht in de Bay Area. Veel vluchten vanaf San Francisco International Airport waren afgelast. Ik vloog gelukkig van San Jose International Airport en daar waren geen problemen. Het regende hard toen we vertrokken en het opstijgen ging met aardig wat turbulentie gepaard. Ik kwam eerder dan gepland aan in Dallas. Daar een huurauto opgehaald en vervolgens naar mijn hotel gegaan. Daar had ik nog wat problemen met inchecken, maar die waren redelijk snel opgelost. De volgende dag begon de conferentie, maar ik voelde me inmiddels aardig ziek. Er waren deze dag toch geen sessies voor mijn conferentie, dus ik ben maar in het hotel gebleven. Ik moest ook nog mijn presentaties afmaken, dus dat kon ik nu mooi doen. Dinsdag tot en met donderdag waren erg druk. Op Dinsdag moest ik twee sessies mede voorzitten en reviewen. Op woensdag moest ik twee presentaties geven in twee verschillende sessies. Op donderdag moest ik een sessie reviewen en een sessie voorzitten en in de avond was er een drie-uur-durende vergadering van ons technisch comité. Lange dagen dus.

Het BBQ restaurant.

Het ging allemaal erg goed, maar ik voelde me echt bagger. Tamsyn had het helemaal te pakken en kon thuis letterlijk niet meer uit bed komen. Het bleek dat zo’n beetje ons hele gebouw bij NASA ziek is of is geweest. Op de conferentie hoorde ik er ook veel mensen over. Aan het einde van de week waren er veel mensen waarmee ik gesproken had die ook ziek waren. Ik hoop niet door mij. Ik heb natuurlijk ook weer veel bekenden gezien op de conferentie. Erik-Jan en Coen, twee collega’s van de TU Delft, waren er ook. Op Woensdagavond hebben we met een groep uit Delft en Thomas en Stefan van NASA Ames gegeten bij een BBQ-restaurant. Gezellig! Op vrijdagochtend was er voor mij niet al te veel te doen op de conferentie, dus ik ben maar weer in het hotel gebleven. Ik voelde me denk ik het slechtste tot dan toe. Mijn keel deed erg veel pijn en ik kon moeilijk spreken. Aan het einde van de ochtend ben ik nog even naar een naastgelegen winkelcentrum gegaan om wat souvenirs te kopen. Daarna ben ik met Coen naar het vliegveld gegaan. Het terugbrengen van de huurauto en het inchecken gingen vlotjes, maar daarna moest ik nog vrij lang op mijn vlucht wachten. Die was ook iets vertraagt. Nu ben ik gelukkig op weg naar Californië. Ik kijk ernaar uit om Tamsyn weer te zien. Dit weekend is een lang weekend en daar kijk ik ook erg naar uit. Hopelijk bijkomen van de griep en ook van de conferentie. Mijn excuses als ik mensen op de conferentie of in het vliegtuig heb aangestoken met de griep ;-)

Voet Eindelijk Beter

Het gaat erg goed met mijn voet! Ik heb sinds mijn eerste voetoperatie in maart vorig jaar niet zo weinig pijn gehad als nu. Na de eerste operatie ging het snel beter, maar ik bleef altijd pijn houden op een bepaald punt bovenop mijn voet waar de schroeven eindigden. De pijn ging maar niet weg en werd op een gegeven moment steeds heviger. Er bleek dat er iets mis was en ik had een tweede operatie nodig die in oktober plaatsvond. Na mijn tweede operatie ging het ook snel beter. Het werd al gauw duidelijk dat de pijn die ik eerst bovenop mijn voet had nu verdwenen was. In November liep ik weer rond zonder hulpmiddelen. Mijn voet is nog steeds erg gevoelig en soms kan ik nog best aardig wat pijn hebben. De pijn heb ik op verschillende plekken in mijn voet. Ik denk dat de afwikkeling van mijn voet in de nieuwe configuratie nog niet helemaal goed is. Ook mijn grote teen doet vaak erg veel pijn en de teennagel heeft zich al een paar keer in mijn teen geboord wat erg pijnlijk is. Ik merk dat ik nu meer kracht op mijn grote teen zet en ik moet erop letten om meer de buitenkant van mijn voet te gebruiken. Ik zie in ieder geval wel dat het nog steeds beter gaat iedere week. De week na de kerstvakantie zag ik vooral grote verbeteringen. Er waren veel momenten waar ik gewoon kon lopen alsof er niets gebeurd was. Ik hoop dat er nog eens een tijd komt waarin ik geen pijn meer heb, maar we gaan het zien. Het gaat in ieder geval de goede kant op.

Kerst en Oud & Nieuw in Engeland

De University of Nottingham.

Tamsyn en ik zijn inmiddels alweer bijna twee weken terug van onze trip naar Engeland voor de feestdagen. Een week voor Kerst vertrokken we. We vlogen van San Francisco naar Londen met een tussenstop in Los Angeles. We hadden een vrij ambitieus plan voor de eerste dagen in Engeland. Nadat we op London Heathrow geland waren zijn we gelijk een huurauto op gaan halen. Vervolgens zijn we meteen naar Nottingham gereden ten noorden van Londen, zo’n drie uur rijden. Na zo’n lange vlucht zonder echt geslapen te hebben was dat extreem moeilijk. Tamsyn reed en heeft het goed volgehouden. In de avond kwamen we in Nottingham aan. We konden ons even snel opfrissen, maar daarna moesten we gelijk alweer op pad. We hadden namelijk met vrienden van Tamsyn afgesproken om wat te gaan eten. Tamsyn heeft in Nottingham gestudeerd en is er gepromoveerd. De volgende ochtend vroeg zijn we naar de University of Nottingham gegaan. Tamsyn had een meeting met haar voormalige begeleider en ik heb wat rondgelopen op de universiteit. Ik heb ook nog gezien waar Tamsyn heeft gewoond en we zijn nog naar Wollaton Park gegaan waar het huis van Batman staat (Wollaton Hall). Dit huis is in ieder geval in de recente Batman films gebruikt. In de middag zijn we alweer terug naar Londen gereden. In de avond hadden we namelijk met een groep vrienden van Tamsyn in Londen afgesproken. De meeste van die vrienden had ik al eerder ontmoet. Het is een erg leuke groep en het was erg gezellig. De volgende dag zijn we nog gaan shoppen in Londen. De stad was echt extreem mooi verlicht voor de feestdagen. Grote displays met engelen van licht en andere figuren sierden de straten. De dag hierna zijn we nog naar de House of Lords gegaan in het parlementsgebouw bij de Big Ben. Ik was hier twee jaar geleden met mijn moeder al eens geweest, maar Tamsyn had het nog nooit gezien. Het was weer erg mooi en interessant. In de avond zijn we met twee van de vrienden van Tamsyn naar Cornwall meegereden. De auto was niet al te groot. We waren met zijn vieren en Tamsyn en ik hadden veel bagage bij ons. De auto was helemaal volgepakt en we hadden zelfs tassen op onze schoot. En dat voor een rit van zes uur! Uiteindelijk was het niet al te oncomfortabel en het was vooral erg gezellig.

Wollaton Hall.

London mooi versierd met de kerst!

Moeders met de kerst.

In Cornwall hadden we een dag om even bij te komen van de hectiek van de dagen ervoor. De dag voor Kerst kwam mijn moeder aan in Cornwall. De ouders van Tamsyn en mijn moeder hadden elkaar vorig jaar al gezien over Skype en de moeder van Tamsyn en mijn moeder hadden al regelmatig ge-e-maild. Dit was de eerste ontmoeting in real-life en dat was natuurlijk toch wel een beetje spannend. Gelukkig konden ze het gelijk goed met elkaar vinden. Kerst was erg gezellig. Op kerstavond hadden we een diner met de familie van Tamsyn. In de avond zijn we naar een kerstnachtmis gegaan en daarna hebben we thuis volgens traditie van de familie Edwards een glas Glühwein gedronken. De volgende dag werden we wakker en ontdekte we dat de Kerstman was geweest. Een supergrote berg cadeaus lag onder de boom. De zus van Tamsyn en haar kinderen kwamen over en we hebben een paar uur lang cadeautjes uitgepakt. De rest van de dag was ook erg gezellig. Lekker eten, tv kijken, en luieren. Tweede kerstdag hebben we vooral spelletjes gespeeld. De dagen na Kerst waren vrij rustig. Mijn moeder en de ouders van Tamsyn zijn een aantal keer kort op pad gegaan om mijn moeder de buurt te laten zien. We hebben ook uitstapjes met zijn allen gemaakt. Op een dag zijn we naar de Eden Project gegaan. Een spectaculaire attractie waar in grote bollen een regenwoud en een mediterraans gebied zijn gecreëerd. In de avond was er een lichtshow met muziek. Mijn moeder vertrok de dag voor Oud & Nieuw terug naar Nederland. Het was geweldig dat mijn moeder met Kerst in Cornwall kon zijn. Vooral na een moeilijk jaar achter de rug te hebben. Met Oud & Nieuw zijn we met de familie van Tamsyn uit eten gegaan in de Meadery. Daarna hebben we thuis het nieuwe jaar ingeluid. Mijn broer en zijn vrouw waren in de Filipijnen en die hadden we dus al eerder op de dag gelukkig nieuwjaar toegewenst. Een uur voor middernacht in Engeland waren mijn moeder en Dirk aan de beurt. Om twaalf uur bij ons hebben we geproost met champagne en daarna was er nog een traditie waar ik met een stuk kool en een glas whisky het huis binnen moest komen voor goed geluk en welvaart voor het nieuwe jaar. De twee dagen na de jaarwisseling moesten Tamsyn en ik ons voorbereiden op de terugreis. We hadden uiteindelijk één extra koffer mee te nemen naar Amerika. Het was een erg intensieve tijd in Engeland, maar ook erg leuk. Gelukkig nieuw jaar allemaal!

Het oerwoud van de Eden Project.

Lichtshow bij de Eden Project.

St Michael's Mount in Cornwall.