Ander Systeem

Het Amerikaanse scholensysteem is heel anders dan in Nederland. In Nederland ga je naar de basisschool, dan naar de middelbare school, en ten slotte weer verder bijvoorbeeld naar een universiteit. In Nederland wordt je in principe toegelaten op iedere school die je wilt (met de juiste diploma’s natuurlijk) en is het betaalbaar voor iedereen. Dat is in Amerika wel anders. Ten eerste heb je eerst de basisschool (6 jaar) en daarna nog een middle-school (2 jaar), voordat je naar de middelbare school gaat. Op de middelbare school wordt iedereen op een hoop gegooid (je hebt geen MAVO, HAVO, etc.). Als je daarna naar een universiteit wilt, moet je een aanvraag indienen. Die bestaat vaak uit een opstel en andere documentatie. Je moet ook een algemene test doen waarvan de uitslag bepaald waar je in de ranklijst komt van studenten die zich hebben aangemeld.

Het is dus niet zo heel makkelijk om bij een universiteit binnen te komen. Daarom dient bijna iedereen wel 10 aanvragen in bij verschillende universiteiten om de kansen te vergroten. En dan hebben we het nog niet eens over de kosten gehad. Hier moet je tienduizenden dollars per jaar betalen om te mogen studeren. De meeste studenten hebben dan ook hoge schulden als ze afstuderen. Dan heb je ook nog het verschil tussen de state-universities en de private-universities. Kent State is een state-university en ook San Jose State, de universiteit waar ik voor werk. Deze universiteiten krijgen geld van de overheid en zijn iets beter betaalbaar (nog steeds enkele tienduizenden dollars per jaar), maar ze hebben vaak iets minder goede faciliteiten. De private-universities zoals Stanford en Harvard hebben vaak de beste faciliteiten en het meeste geld voor onderzoek. Maar je betaald natuurlijk bakken met geld voor de naam.

Zo, dat was even wat info over het Amerikaanse scholensysteem ;-) Ik denk dat we blij mogen zijn met hoe we het geregeld hebben in Nederland. Iedereen die ik hier spreek zou in ieder geval liever een systeem zien zoals we dat in Nederland hebben. Maar het gras is natuurlijk altijd groener aan de overkant. Vandaag was weer een redelijk productieve dag. We hadden nog een lab-meeting waar Patrick en ik ons project gepresenteerd hebben. We zijn vandaag wel vroeg gestopt. Om 15:00 uur begonnen we thuis met een whisky om de afsluiting van de week te vieren. Daarna zijn we nog gaan borrelen in het centrum van Kent met wat begeleiders van Patrick. Daarna ging de avond verder met nog meer geborrel met wat collega’s van Patrick. We hebben erg veel gedronken en rond 22:00 uur waren dan ook niet zo helder meer. Misschien een beetje te veel gedronken. Gelukkig hadden we een BOB en waren we snel thuis. Daar kwam de nodige drank weer naar buiten via de weg die het eerder naar binnen was gekomen. Het was wel een erg goede avond!

Bekend in Amerika

Ik ben deze week op Kent State University. Deze universiteit is erg bekend in Amerika. Niet zozeer door de excellente academische prestaties (niet dat die niet goed zijn), maar door het doden van 4 studenten door de nationale garde tijdens vriendschappelijke demonstraties in 1970 (link). Een keerpunt in de Amerikaanse geschiedenis. In de jaren zestig waren er veel demonstraties in heel Amerika door studenten die bijvoorbeeld tegen de oorlog in Vietnam waren. Die demonstraties kwamen tot een hoogtepunt in 1970, toen Nixon een uitbreiding van de oorlog naar Cambodja aankondigde. Op Kent State University was een grote demonstratie aan de gang en de nationale garde was aanwezig om de menigte in bedwang te houden. Dit ging uiteindelijk gruwelijk mis en 4 studenten zijn gedood en nog eens 9 anderen verwond door kogels.

Deze gebeurtenissen brachten een explosie van demonstraties teweeg onder studenten in Amerika. Scholen en universiteiten gingen een aantal dagen dicht. Het recht van studenten om te demonstreren was door de beschietingen in twijfel getrokken en dat kon natuurlijk niet. Vandaag zijn we naar een museum gegaan op de universiteit dat toegewijd is aan deze gebeurtenissen. Het museum is heel klein en je bent er in 30 minuten doorheen, maar het was wel heel erg indrukwekkend. De gebeurtenissen van die dag worden stap voor stap getoond en als je daarna weer buiten stapt sta je gelijk op de plek waar het allemaal gebeurde. Paaltjes op de parkeerplaats markeren de plek waar de lichamen lagen...........

Verder hebben we vandaag weer goed gewerkt. Er was ook een vergadering met Patrick zijn professors en een professor van de luchtvaart divisie van de universiteit. Tijdens deze vergadering hebben we ons project besproken. Iedereen is nog steeds onverminderd enthousiast en we hebben nog wat goede wijzigingen in de opzet van ons experiment doorgevoerd. Patrick en ik zijn al een tijdje bezig met dit project, maar de afstand tussen ons maakt het soms moeilijk om grote stappen te maken. Daarom ben ik deze week dus in Kent. Het gaat de goede kant op en we hopen dit jaar nog verschillende experimenten te doen op Kent State University. Er zijn hier een paar honderd studentpiloten beschikbaar om aan onze experimenten mee te doen. Dat gaat dus interessant worden.

Op de Universiteit

Gisteren was de universiteit gesloten vanwege het koude weer. Het sportcentrum was de enige faciliteit van de universiteit die open was. We probeerden nog even te gaan sporten, maar blijkbaar hadden meer mensen dat idee. Het was zo druk, dat we maar weer zijn vertrokken. De rest van de dag hebben we thuis gewerkt aan ons project. Patrick en ik hebben samen een onderzoeksproject opgezet en afgelopen zomer een testexperiment gedaan. Ons project is tot nu toe erg enthousiast ontvangen door collega’s. Tijdens mijn bezoek hier gaan we het verder uitwerken en de volgende experimenten definiëren. Ik hoop ook het testexperiment dat we bij NASA hebben gedaan hier draaiende te krijgen, zodat Patrick hier op de universiteit meer proefpersonen kan testen.

Vandaag was de universiteit weer geopend. Het is overdag nog steeds -12 graden, maar het voelt echt een stuk minder koud dan de afgelopen dagen. Ik denk dat het een combinatie van iets minder wind en iets hogere temperature is. Vanochtend vroeg zijn we eerst naar het sportcentrum gegaan om te sporten. Nu was het een stuk rustiger. Ik heb al een tijd niet meer gesport en mijn goede voornemen voor het nieuwe jaar was dan ook om weer meer te gaan sporten. Het was vandaag erg goed om te sporten en ik hoop het dus nu gelijk door te zetten. Morgen gaan we weer. Na afloop heb ik ook nog lekker even in de sauna gezeten.

We hebben vandaag dus verder op de universiteit gewerkt. In het gebouw van onderwijspsychologie, de divisie waar Patrick zijn promotie doet. Ik noem het maar het badkamergebouw, want op letterlijk iedere muur zitten tegeltjes. Tegeltjes die je normaal in een badkamer ziet. Heel appart......... Aan het einde van de middag had Patrick nog een college dat hij moest volgen. Voor dat college gaat hij altijd eerst een borrel drinken met wat medestudenten. Blijkbaar is het anders niet uit te houden. We zijn in de namiddag dus even naar het oudste café van Kent gegaan om een biertje te drinken. Ik ben daarna naar Patrick zijn appartement gegaan om verder te werken en Patrick naar zijn college. Het was een productieve dag.

Niet Gladjes Verlopen

De oprijlaan bij het huis.

Soms lijkt het misschien of ik een beetje overdrijf als ik het over de kou en barre omstandigheden hier heb, maar ik kan je verzekeren dat het echt zo is. Dat bleek zeker ook vandaag. Vandaag zijn we verder naar het oosten getrokken, maar het verliep niet zo gladjes als we gehoopt hadden ;-) Vannacht heeft het niet heel hard gesneeuwd, maar het heeft wel erg hard gewaaid. Op de paden en wegen ligt dus een nieuwe dikke laag sneeuw. Er ligt zelfs meer sneeuw op de wegen dan de vorige dagen. Het asfalt is niet meer te zien. Het gaat vandaag ook nog eens een stuk kouder worden. Om iets voor 9:00 uur zijn Patrick en ik vertrokken. We reden met zijn auto de garage uit, maar kwamen niet eens de oprijlaan af. We kwamen gelijk vast te zitten in de sneeuw. We moesten dus met sneeuwscheppen aan de slag om de auto uit te graven en de sneeuw van de oprijlaan te krijgen. Na 10 minuten sneeuwruimen probeerden we weer verder te rijden en toen raakten we gelukkig tot aan de hoofdweg. Maar toen deed een tweede probleem zich voor........

Onder de sneeuw ligt echt een weg...

Er brandden twee waarschuwingslampjes in de auto, die van de ABS en van de remmen. Remmen en ABS zijn altijd erg belangrijk, maar zeker als het glad is. Het leek ons dus een goed idee om eerst maar naar de garage te gaan. Daar konden ze ons gelukkig helpen. Gelukkig, want alle scholen en de meeste winkels zijn namelijk gesloten vanwege het weer. Na 2 uur wachten hebben we ons maar door Patrick zijn vader op laten halen. Er bleek namelijk een probleem met een ABS sensor te zijn en het zou nog zeker een paar uur duren om dat te fixen. We konden beter verder wachten bij de ouders van Patrick thuis. Daar hoorden we dat vanaf vanavond 19:00 uur niemand meer op de openbare weg mag rijden door de sneeuw en de kou. Wie dat wel doet kan een boete van 2500 dollar krijgen. We begonnen hem nu wel een beetje te knijpen, want we wilde vandaag nog wel naar Kent, Ohio,  rijden. Om 15:00 uur was de auto gelukkig klaar en konden we eindelijk naar Ohio vertrekken!

Bergen sneeuw.

Kent is een dikke 4 uur rijden van South Bend. Het ligt in Ohio, de staat ten oosten van Indiana. Vanaf South Bend hoef je eigenlijk maar 1 snelweg te nemen. Een tolweg die redelijk goed sneeuwvrij gehouden wordt. We hebben dus gelukkig verder geen problemen gehad. We zagen nog wel iets van 4 vrachtwagens die van de snelweg gegleden waren. Vaak lagen ze op hun kant of zelfs op zijn kop. Onderweg zijn we nog even gestopt om wat te eten. Rond 20:30 uur kwamen we aan in Kent. Daar kreeg ik gelijk een korte tour van het centrum en de campus van Kent State University, de universiteit waar Patrick studeert. Daarna zijn we naar zijn appartement gegaan. Hier verblijf ik de rest van de week. Morgen zouden we gaan werken op de universiteit, maar die is ook tot en met woensdagmiddag gesloten door het koude weer........ We gaan morgen dus maar thuis werken.

En Oostwaards Gaan We

Een hoop sneeuw onderweg.

Vandaag gaat de expeditie oostwaarts. We hebben eerst nog lekker ontbeten in een restaurant met de vader van Lauren. Weer zo’n mega stapel pannenkoeken voorgeschoteld gekregen die ik nooit van zijn leven kan opkrijgen. Rond 10:00 uur zijn we richting de staat Indiana vertrokken. Vannacht heeft het aardig gesneeuwd, dus de meeste wegen zijn weer ondergesneeuwd. Het is weer goed opletten dus. We gaan vandaag op weg naar de ouders van Patrick. Die wonen nog steeds in South Bend, Indiana,  in het huis waar Patrick is opgegroeid . Het is zo’n 2 uur rijden van Chicago. In Indiana kwamen we weer in een andere tijdzone. De klok gaat weer een uurtje vooruit. Nu is het 3 uurtjes later dan in Californië en nog maar 6 uur tijdsverschil met Nederland. Toen Patrick in Nederland op bezoek was, heb ik hem laten zien waar ik ben opgegroeid. Vandaag zijn de rollen omgedraaid. We zijn eerst even langs zijn oude middelbare school gereden, om vervolgens naar zijn ouderlijk huis te gaan. Daar werden we warm onthaald door zijn ouders. Zijn ouders heb ik trouwens al vaker gezien toen ze in Californië op bezoek waren.

St. Mary's College.

Bij zijn ouders hebben we even wat werk gedaan. Ik heb wat e-mailtjes beantwoord en natuurlijk mijn blog geüpdate. Aan het einde van de middag zijn we vertrokken. Patrick zijn ouders gingen ook mee. Eerst zijn we verder South Bend ingegaan. Het is hier trouwens een stuk slechter gesteld met de wegen in vergelijking met Chicago. Veel meer sneeuw en sommige wegen zijn echt onbegaanbaar. Overal liggen hoge bergen sneeuw van het sneeuwschuiven. In South Bend zijn we langs de hogeschool gegaan waar Patrick heeft gestudeerd. Daarna zijn we naar Notre Dame gegaan. Een beroemde universiteit in Amerika. Ook het Football stadion van deze universiteit is erg bekend in Amerika. De universiteit heeft een hele mooie en indrukwekkende campus. We hebben over de campus gereden en zijn op wat bijzondere plekken gestopt. We zijn ook naar het naastgelegen St. Mary’s College gegaan, een vrouwenuniversiteit die gelieerd is aan Notre Dame. Hier heeft de zus van Patrick gestudeerd. Daarna zijn we naar een Chinees restaurant gegaan voor het avondeten. Nu ben ik nog even wat werk aan het doen bij de ouders van Patrick thuis en zo gaan we nog een filmpje kijken.. Morgen vervolgen Patrick en ik onze weg naar het oosten.

Sneeuw, Bier, Commedy en Krabbenpoten in Chicago

Vanochtend hebben we eerst snel ontbeten en zijn toen naar Chicago gereden. Ryan en Lauren wonen een uurtje rijden van het centrum van de stad. Het is echt !&%!@&%* koud. De wegen zijn vandaag redelijk begaanbaar, maar overall ligt nog wel natte sneeuwdrap op de weg. Alleen de snelwegen zijn redelijk droog. Het is dus goed uitkijken geblazen. Ik heb een aantal auto’s gezien die in een greppel langs de kant van de weg waren gegleden. Ook wij hebben regelmatig een slippertje gemaakt. Bij één bepaald kruispunt slipte we iets van 10 meter vooruit. Gelukkig is het overal redelijk rustig op de weg.

Aan het bier bij Half Acre.

Als eerste stond een bezoek aan de Half Acre brouwerij op het programma. Dit is een brouwerij midden in de stad. Maar 60 mensen mogen voor de rondleiding naar binnen. Je kan niet reserveren, dus je moet buiten in een rij voor de deur wachten. We stonden er al om 10:00 uur. Om 11:00 uur begon de rondleiding, dus we moesten een uurtje wachten. Toen we aankwamen stonden er zeker al 40 mensen. Na een uur waren onze voeten bevroren, maar we mochten gelukkig wel naar binnen. De brouwerij is erg klein. Het is eigenlijk maar 1 grote hal waar alles in gebeurd. We kregen een glas en drie bierflesdoppen. Die doppen kon je inwisselen voor bier. We konden tijdens de rondleiding dus 3 biertjes proeven. De rondleiding was interessant, maar het ging natuurlijk om het bier proeven ;-) De biertjes waren erg goed. Ik denk dat ik nog nooit eerder 3 halve-liter glazen bier voor het middaguur heb gedronken. En het waren ook niet de meest lichte biertjes. Ik ben niet van plan dit vaker te doen, maar ik moet zeggen dat het wel een goed begin van de dag was.

Na het bezoek aan de brouwerij zijn we verder naar de noordkant van de stad gereden. Hier zouden we later naar een comedy show gaan. Eerst hebben we in de straat van het theater waar de show zou plaatsvinden wat gegeten voor de lunch. Na de lunch zijn we naar het theater gegaan. Patrick kwam erachter dat hij kaartjes had gekocht voor de voorstelling van een week geleden, maar gelukkig deden ze niet moeilijk en konden we toch naar binnen. De show was erg leuk. Het ging over Chicago. Er werden verschillende sketches opgevoerd over verschillende aspecten van de stad. Specifieke typetjes of situaties. Het was erg grappig. Natuurlijk weet ik niet genoeg van de stad om alles helemaal te begrijpen, maar het was alsnog erg leuk. Er waren ook wat geimproviseerde stukjes, waar het publiek een situatie kon aandragen en waar de acteurs dan op in moesten spelen. Dat was denk ik nog wel het leukste.

Krab eten bij Shaw's Crab House.

Na de show zijn we naar het hart van de stad gegaan. Hier zijn we naar Shaw's Crab House gegaan (link). Een supergoed restaurant met een geweldige sfeer. We hebben hier eerst wat cocktails gedronken en daarna heerlijk gegeten. Ik had een heerlijke clam chowder vooraf en daarna krabbenpoten als hoofdgerecht. Voor het toetje had ik de Key Lime Pie. We hebben genoten vandaag!

Aangekomen in Chicago

Ik ben in Chicago aangekomen. En ik heb erg veel geluk gehad! Veel vluchten naar Chicago zijn vandaag namelijk geannuleerd. Ik weet niet helemaal zeker waarom, maar ik geloof dat het kwam doordat er door de harde wind een aantal landingsbanen gesloten waren op het vliegveld van Chicago. De United vlucht voor mijn vlucht is geannuleerd, maar ook de vlucht direct na die van mij. Mijn vlucht was dus de enige United vlucht die nog vertrok naar Chicago. Ik ben erg blij, want voor het zelfde geld had ik dus een dag moeten wachten of zo. De vlucht was erg hobbelig met veel turbulentie. Ook de landig was redelijk hard, maar ik heb wel eens erger meegemaakt. In Chicago werd ik opgehaald door Patrick en zijn goede vrienden Ryan en Lauren. Bij Ryan en Lauren zal ik de komende twee nachten verblijven. Toen ik vorig jaar in Chicago was, verbleef ik ook al bij hen.

Vandaag is mijn broer jarig. Hij is alweer 31 jaar geworden. Op het vliegveld van San Francisco heb ik hem gebeld. Patrick is een birthday-buddy van mijn broer. Dat betekent dus dat Patrick ook jarig is vandaag. Hij wordt vandaag 30. Vanavond hadden we dus een feestje gepland bij een bar in de buurt van Chicago. De bar heet “The Beer Market”, dus dat zegt al genoeg. Er waren iets van 50 bieren op de tap en dan nog eens honderden bieren in de fles. Genoeg keus dus. Je krijgt hier als je binnenkomt als eerste een bierbijbel voorgeschoteld. Ik ben maar bij de bieren op de tap gebleven. Ik heb een aantal interessante dingen geprobeerd. Een bier met kauwgomballen en cola extract bijvoorbeeld. Laten we zeggen dat dat erg apart was. Ik heb natuurlijk ook nog op Paul zijn verjaardag getoast. We hebben ook wat gegeten. Rond 23:00 uur naar huis gegaan. Eigenlijk nog best vroeg voor mij (21:00 uur), want het is hier 2 uur later dan in Californië.

Expeditie naar het Noorden

Vandaag begint mijn expeditie naar de noordelijke staten van Amerika. Onherbergzaam gebied en barre weersomstandigheden. Ik hoop maar dat ik me goed genoeg heb voorbereid op de kou. Als jullie over een paar dagen nog niets van me gehoord hebben, ben ik waarschijnlijk ergens vastgevroren of ondergesneeuwd. Thomas kwam net met de tip dat je in dat geval over jezelf heen moet plassen, dus in dat geval kan ik mezelf misschien alsnog redden. Gelukkig maar. Thomas heeft me dus opgehaald deze morgen. Nu zit ik op het vliegveld van San Francisco te wachten. Ik vlieg dit keer met United. Mijn vlucht naar Chicago heeft iets vertraging door een verandering van vliegtuig. Dat is gelukkig nog niet zo erg als de United vlucht naar Chicago die een uurtje voor die van mij zou vertrekken. Die is namelijk geannuleerd.......... Hopelijk is dat geen voorbode voor mijn vlucht. Ik houd jullie in ieder geval op de hoogte.

Nieuwjaarsborrel

Ik had dit jaar nog helemaal geen nieuwjaarsreceptie of borrel meegemaakt. Er was vorige week een nieuwjaarsborrel bij NASA, maar toen was ik er niet. Voor vandaag had is dus maar een eigen nieuwjaarsborrel georganiseerd bij de plaatselijke Ierse pub. Wel, er zijn verschillende Ierse pubs in Mountain View, maar de borrel was daar waar ze die overheerlijke kip-kerrie op het menu hebben staan. Ik keek er al de hele dag naar uit, kip-kerrie met frietjes! Ik had veel mensen van het gebouw waar ik werk uitgenodigd en ook wat mensen van de VMS. Om 17:15 uur waren Nancy en ik als eerste van onze groep in de pub, maar al gauw werd het drukker. De tafel bleef maar groeien en uiteindelijk waren er iets van 20 mensen. Het was erg gezellig!

Rond 20:00 was ik thuis. Morgen ga ik voor 10 dagen op reis. Ik ga Patrick bezoeken. Dit weekend zijn we eerst in Chicago om zijn verjaardag te vieren, daarna gaan we naar zijn ouders in Indiana, en tenslotte ben ik een week in Ohio bij zijn universiteit om aan ons project te werken. Het wordt aardig druk geloof ik. Iedere minuut van de tijd dat ik daar ben is volgens mij al volgepland. Ik ben benieuwd. Het is in de noordelijke staten in ieder geval stervenskoud. Het is er rond de -20 graden Celsius. Vanavond moet ik nog pakken en dat is dus een hele klus. Wat neem je mee als je voor 10 dagen naar de vrieskou vertrekt? Een berg warme kleren natuurlijk. Die heb ik al heel lang niet meer nodig gehad, dus dat is even zoeken. Handschoenen, een sjaal en een muts gaan natuurlijk ook mee. Ik hoop maar dat ik genoeg bij me heb om een beetje warm te blijven............

Jaarlijkse Beoordeling

Het is grappig hoe dat altijd gaat, die jaarlijkse beoordelingen. Er is altijd wel iets op de procedure aan te merken en het is nooit helemaal objectief. Bij de TU Delft vond ik het ook altijd al raar gaan. Het is natuurlijk sowieso al vreemd als je je eigen beoordeling moet schrijven. Zo gaat het dus ook bij San Jose State University, mijn huidige werkgever. Gisteren had ik mijn review voor vorig jaar geschreven. Vanochtend heb ik hem ingestuurd en gelijk maar even gevraagd wat er nu eigenlijk mee gedaan wordt en of we nog feedback krijgen. Daarna kreeg ik gelijk een mailtje om een afspraak te maken voor een beoordelingsgesprek. Het kon vandaag nog, dus vandaag heb ik gelijk mijn beoordelingsgesprek gehad. Het was alleen een beetje vreemd dat dit gesprek niet over 2013 ging, maar over 2012. Ze lopen dus blijkbaar een jaartje achter.......... Het blijft allemaal een beetje vaag. In ieder geval was mijn beoordeling erg goed en krijg ik een bovengemiddelde salarisverhoging. Mooi meegenomen ;-)

De NASA burrito. Wat een monster!

Vandaag was een dag met veel eten. Ik heb geen brood in huis deze week, dus ik koop maar wat te lunchen in het restaurant in plaats van mijn lunch mee te nemen. Een warme maaltijd in het NASA restaurant kost $6.50. Daar eet je vaak niet voor buiten de basis. Op woensdag is het altijd burrito dag. Dat betekend dus altijd heeeeeel veel eten. Voor mij dan in ieder geval. Ik kon de helft maar op krijgen. Eigenlijk een beetje zonde. Vanavond was er weer een nieuw astronomie college. Na het werk ben ik met Thomas en Cesar nog even snel iets gaan eten bij een Hawaiian BBQ restaurant. Weer een berg met eten. Die Amerikaanse porties ook! Weer kreeg ik het niet op en heb ik de helft maar mee naar huis genomen. Het astronomie college ging dit keer over Black Widow Pulsars. Het was een erg goede spreker met een goed verhaal.  Wel erg veel informatie zo in een uurtje. Er is trouwens een Youtube kanaal met de verschillende astronomie colleges voor wie geïnteresseerd is: link.

Back at the Office

Vandaag was voor mij de eerste werkdag van het jaar bij NASA. Gelukkig werd ik de basis nog opgelaten. Het was eigenlijk alsof ik er gisteren nog was geweest. Niets veranderd en erg vertrouwd. Vandaag was een beetje een rare dag. Ik heb me vooral bezig gehouden met papierwerk. Dat geeft altijd een gevoel alsof je niet echt iets nuttigs gedaan hebt. Ik heb bijvoorbeeld de declaratie voor de conferentie op orde gebracht en mijn review voor het afgelopen jaar geschreven. De salarisverhoging komt er weer aan en die hangt af van mijn prestaties van het vorige jaar. Volgens mij zit het allemaal wel goed, dus ik maak me er niet echt druk om.

Oh ja, ik heb vandaag ook gelijk maar weer even de jaarlijkse IT Security Training gedaan. Dat is een training over computer beveiliging die iedere NASA medewerker jaarlijks verplicht moet volgen. Het was soms weer tenenkrommend. Tom had weer eens zijn laptop open laten staan in een koffieshop zonder hem af te sluiten waardoor iedereen bij zijn gevoelige data kon en Samantha had een onbekende bijlage van een email geopend waardoor haar computer opeens vol virussen zat. De sukkels. Maar ja, ik heb het in ieder geval weer gehad. Het was dus wel een productieve dag vandaag. Ik heb veel gedaan gekregen. En het was goed om alle collega’s weer te zien.

Los Trancos Open Space Preserve

Vandaag hadden we een vrije dag. Het was Martin Luther King, Jr’s Day. Veel mensen moesten gewoon werken. Alleen overheidsinstellingen waren een dagje vrij. Vaak vergeet ik wanneer dit soort feestdagen zijn. Ook nu kwam ik er pas vorige week achter dat we vandaag een vrije dag zouden hebben. Een welkome verassing. Een dagje langer de tijd om even bij te komen. Ik ben niet al te laat opgestaan. Daarna ben ik maar weer eens naar de kapper gegaan. Vervolgens ben ik thuis weer aan het papierwerk voor mijn green card aanvraag gaan werken. Na de lunch kreeg ik een smsje van Thomas met de vraag of ik zin had om een stukje te gaan lopen. Goede timing, want ik was net bezig met het afronden van mijn werk. Ik heb eindelijk de mails de deur uitgedaan om mensen om een aanbevelingsbrief te vragen voor mijn green card.

Mijn motor.

Thomas had voorgesteld om naar Los Trancos Open Space Preserve te gaan voor een wandeling. Dit is een van de vele natuurparken hier in de bergen. Ik zag kans om er gelijk even een mooi ritje op de motor te doen. Die deed het gelukkig nog na meer dan 4 weken te hebben stilgestaan. De rit de bergen in was mooi. Thomas zat al enige tijd te wachten. Het natuurpark ligt precies op de San Andreas Breuklijn. Je weet wel, de breuklijn waardoor we hier ieder moment een aardbeving kunnen verwachten. In het park waren overal informatiepaaltjes die iets uitlegde over de natuurlijke verschijnselen die de breuklijn met zich meebrengt. Best wel interessant, maar het mooiste was toch wel het uitzicht na de wandeling. Daarna ben ik weer met de motor naar huis gereden. Dat was erg mooi zo in de rode gloed van de ondergaande zon. Morgen maar weer eens gaan kijken hoe de zaken er bij staan bij NASA. Daar ben ik ook al meer dan 4 weken niet geweest.......

Uitzicht van het natuurpark.

Extreme Droogte

Het is goed om weer thuis te zijn. De afgelopen dagen heb ik het lekker rustig aan gedaan. Vooral weer even orde op zaken gesteld. Post verwerken, papierwerk doen, koffer uitpakken, etc. Gisteren ben ik in de avond nog naar de film gegaan met wat vrienden. Het was de vroege avond voorstelling. We zijn naar de “Secret Life of Walter Mitty” gegaan. Het was boven verwachting een erg leuke film. Daarna zijn we nog gaan eten in een Pakistaans restaurant. Dat was erg lekker. Vandaag heb ik nog aan het papierwerk voor mijn green card gezeten. Op de een of andere manier kan ik me er maar niet toe zetten om het af te maken. Ik ben nu bijna klaar. Morgen moet het toch eens de deur uit.........

Verder is het hier nog steeds super mooi weer. Strak blauwe hemel. Dat is ook zo geweest in de weken dat ik niet thuis was. Mooi zou je zeggen, maar Californië verkeerd in grote problemen. Er is de afgelopen maanden veel minder neerslag gevallen dan normaal. Het resultaat is dat er in Californië een extreme droogte heerst. Vorig jaar is er ook al te weinig neerslag gevallen, maar nu is het extreem. Hieronder zie je een plaatje met de vergelijking met vorig jaar. Vorig jaar was er nog veel sneeuw in de bergen in het oosten (de witte gebieden). Nu is alles bruin. Ik hoop dat het echt nog even flink gaat regenen de komende tijd!

Eindelijk Weer Thuis

Ja, ja, ik ben van de week ook niet echt heel punctueel geweest met het updaten van mijn blog. Ik was vaak zo moe na een lange dag op de conferentie gelopen te hebben dat ik er ’s avonds geen fut meer in had. Nu heb ik dus maar wat berichtjes met terugwerkende kracht geplaatst. Ik ben nu net thuisgekomen in Californië. Eindelijk!! Ik ben 4 weken van huis geweest. Ik heb wel een geweldige tijd gehad in Nederland en dat blijft natuurlijk ook altijd thuis, maar hier heb ik mijn eigen stekkie en al mijn eigen spulletjes.

Vanochtend ben ik eerst nog even gaan ontbijten in het hotel met Frank en Mario. Na het afscheid ben ik de laatste dingetjes gaan pakken en daarna kwam de shuttle al om me naar het vliegveld te brengen. De vlucht verliep erg goed. Ik had een korte stop in Chicago, maar ik kon in het vliegtuig blijven zitten. Veel sneeuw in Chicago, dus het vliegtuig moest nog even gede-iced worden. Uiteindelijk was het bij elkaar toch nog een reis van 8 uur. En ik ben weer in een andere tijdzone. In San Jose werd ik van het vliegveld opgehaald door Bonny en Jon. Thuis was alles nog precies zoals ik het had achtergelaten. Er lag alleen een berg post. Die heeft mijn buurvrouw voor me verzameld. Die berg heb ik gelijk maar even uitgezocht en daarna ben ik boodschappen gaan doen. Ik had natuurlijk niets in huis. Nu ben ik nog even de laatste dingetjes aan het opbergen. Morgen ga ik wel mijn koffer verder uitpakken. Zo eerst maar weer eens in mijn eigen bedje slapen!

Presentatie en Washington DC

Gisterochtend was mijn presentatie. De laatste in de sessie om 12:00 uur. Net voor de lunch dus. Frank had zijn presentatie eerder in deze sessie. De presentatie ging goed en een aantal mensen hebben nog goede vragen gesteld. Vooral collega’s die bekend zijn met mijn werk en het werk van mijn vakgroep bij de TU Delft. Ik moet zeggen dat ik niet echt zenuwachtig ben als ik moet presenteren. Gewoon wat gezonde spanning zoals iedereen dat heeft. Maar, na mijn presentatie ben ik wel altijd heel erg moe. Het is best een hele inspanning natuurlijk. Ook nu was ik zo gaar als een konijn. Bij de sessies in de middag was ik niet heel erg helder. In de avond zijn we lekker gaan eten bij een goed Mexicaans restaurant. Daar vond Thomas nog een metalen draad in zijn eten. Hierdoor kregen we een gratis rondje drankjes en een gratis toetje. De 2 Margarita’s die ik heb gedronken (met een aardig hoog alcohol percentage) hakten er erg goed in. Ik was al moe, maar nu kon je me helemaal bij elkaar vegen. Ik viel erg makkelijk in slaap........

Lincoln Memorial.

Vandaag ben ik in de ochtend nog naar 2 presentaties gegaan. Eigenlijk was dat een beetje zonde van mijn tijd. Het was niet echt op mijn vakgebied en erg moeilijk om te volgen. Na de tweede presentatie besloot ik dus maar om het voor gezien te houden vandaag. De rest van de dag waren er ook geen interessante presentaties meer voor mij. Frank, Mario en ik zijn toen maar vertrokken naar het centrum van Washington DC voor wat sightseeing. De National Mall is waar alle monumenten en grote  federale overheidsgebouwen van Amerika te vinden zijn. Ik ben een paar jaar geleden al eens voor 5 dagen in Washington DC geweest en heb toen al alles gezien. Het was echter leuk om hier nog eens rond te lopen. Erg indrukwekkend allemaal. En het was er vandaag de meest perfecte dag voor. Super zonnig en helder. Alleen een beetje frisjes. We moesten dus een paar keer even opwarmen met een warm drankje. In de avond zijn we nog bij de Chinees gaan eten en toen weer met de metro en bus naar het conferentiehotel gegaan. Mijn tijd hier aan de oostkust zit er alweer bijna op.

Het Witte Huis.

Goed Geregeld

Atrium van het hotel.

De conferentie is dan wel een stuk groter dan normaal, maar het is wel erg goed georganiseerd moet ik zeggen. Beter dan vorige jaren. En dit is geloof ik de achtste keer dat ik op een AIAA conferentie ben. Het conferentiehotel is zoals gewoonlijk erg luxe, maar dat was altijd al goed. Dat mag ook wel als je de prijzen ziet (meer dan 200 dollar per nacht). Vooral op de conferentie is er nu ook meer luxe om ons een beetje gelukkig te houden ;-) Zo is er dit keer iedere ochtend ontbijt voor alle conferentiedeelnemers. Voorheen was dat alleen op de dag dat je moest presenteren. En het ontbijt is dit keer zelfs wel goed. Er is in ieder geval vers geperste sinaasappelsap.

Verder zijn er een aantal lunches en recepties waar ook het eten en drinken erg goed is. Die worden vaak in de expositiehal gegeven. Ook dat is nieuw dit keer. Er is een expositiehal waar aardig wat bedrijven een standje hebben. Normaal waren er misschien 4 bedrijven die op de conferentie stonden. Dit keer zijn het er wel meer dan 20. Vooral de hoeveelheid goodies die je kunt scoren is indrukwekkend. Zo heb ik wat opvouwbare waterflessen en een handige standaard voor mijn mobieltje weten te bemachtigen. Er wordt goed voor ons gezorgd dus. Op dat gebied heb ik niets te klagen.

Conferentie

Er moet deze week ook gewerkt worden. Dat betekent iedere dag vroeg op om naar de plenary session te gaan. Dat is een presentatie en ook een discussie met belangrijke mensen op het gebied van luchtvaart en ruimtevaart. Vaak hooggeplaatste mensen bij de overheid of grote bedrijven. De presentaties gaan vooral over beleid en regelgeving in Amerika. En dan vooral over hoe Amerika zijn leidende positie kan handhaven. Vaak is het erg saai en draait het er op uit dat ik vooral in mijn programma aan het bladeren ben. Na de plenary session beginnen de sessies waar de verschillende technische papers gepresenteerd worden. Iedere presentatie duurt een half uur en gaat meestal vrij diep in op een bepaald technisch onderwerp.

Deze conferentie is een beetje anders dan ik normaal gewend ben. Dit jaar heeft de AIAA, de organisator van de conferentie, namelijk voor een andere opzet gekozen. Er zijn veel meer verschillende vakgebieden dan voorheen die op deze conferentie een sub-conferentie hebben. Wel allemaal op het gebied van luchtvaart en ruimtevaart natuurlijk. Dat maakt dat het allemaal veel groter is dan normaal. De conferentie is ook vrij kort na de vorige conferentie op mijn vakgebied en dat betekent dat veel collega’s die ik normaal op de conferentie zie er nu niet zijn. Toch heb ik nog wel wat bekenden gezien. Het was vooral goed om Frank weer eens een paar dagen te zien en spreken.

The George Washington Masonic National Memorial

Ik ben hier in Washington DC voor een conferentie. Eigenlijk is de conferentie in National Harbour, in de buurt van Washington DC. Een conferentie is natuurlijk werk, maar er is ook altijd wel tijd voor wat sightseeing. Ik ben al eerder in Washington DC geweest. Ik wilde vandaag een beetje rustig aan doen en ben iets dichter bij de locatie van de conferentie gebleven. Ik ben met Frank en een collega van hem een stuk gaan lopen. De eindbestemming was het centrum van Alexandria, aan de overkant van de Potomac River. Een stevige wandeling van 45 minuten. In Alexandria zijn we door de hoofdstraat gelopen en uiteindelijk uitgekomen bij The George Washington Masonic National Memorial (link).

Masonic National Memorial.

Een aantal presidenten, waaronder George Washington, de eerste president van Amerika, zaten bij de vrijmetselarij. Dit National Memorial is aan hem opgedragen en het gaat vooral over zijn vrijmetselarij lidmaatschap. Het is een erg indrukwekkend gebouw dat gemodelleerd is naar een vuurtoren van Alexandria in Egypte. We hebben hier een rondleiding genomen die ons uiteindelijk ook naar de top van de toren bracht. Daarna zijn we met een shuttle terug naar het conferentiehotel gegaan om te registreren voor de conferentie. Dat ging allemaal erg snel. Daarna nog even relaxen op de kamer en vervolgens ergens wat eten. Morgen begint de conferentie. Dat wordt vroeg opstaan dus.

George Washington.

Icelandair

Ik ben alweer terug in Amerika. In Washington DC om precies te zijn. Vandaag vloog ik met Icelandair deze kant op. Dat betekend dat ik dus een tussenstop had in IJsland op het vliegveld van Reykjavik. Icelandair is een budget maatschappij, dus er zit bijvoorbeeld geen maaltijd tijdens de vlucht inbegrepen. Dat was echter geen probleem. De eerst vlucht duurde maar 3 uur. Daarna heb ik wat gegeten op het vliegveld van Reykjavik en daarna was het nog eens 6 uur vliegen. Je kan natuurlijk ook eten in het vliegtuig kopen. Ik was verder erg te spreken over de service. Goede in-flight entertainment en lekkere koffie. Wat wil je nog meer ;-) En het was dus heel erg goedkoop ($450 voor een enkeltje). Helaas vliegen ze nog niet naar San Francisco.

De vlucht verliep erg voorspoedig. Op de tweede vlucht naar Washington DC was er wel aardig wat turbulentie, maar daar heb ik meestal niet echt een problem mee. Ik heb 3 maanden geleden eindelijk eens een noise-cancelling headset gekocht. Die heb ik dus nu op een paar vluchten gebruikt. Echt geweldig. Wat een verschil. Het is echt een heel stuk stiller met zo’n hoofdtelefoon. Op het vliegveld van Washington DC stond er een enorme rij voor de douane. Niet echt fijn als je net een lange reis achter de rug hebt. Toen ik in de rij stond te wachten zag ik Frank op een gegeven moment staan. Die stond helemaal al lang te wachten. Hij was namelijk zeker een uur voor mij aangekomen.

Na een goed uur had ik eindelijk mijn koffer en konden we naar de shuttle om naar ons hotel te gaan. Ook nog een ritje van 45 minuten...... Ik ben nu net op mijn hotelkamer aangekomen. Het hotel is echt mega groot. Ik moest een halve kilometer door eindeloze gangen lopen om bij mijn kamer te komen. Nu ben ik nog heel even aan het relaxen. Ik heb even wat koffie gezet en 2 stroopwafels gegeten. Nu maar snel naar bed. Ik zal wel goed slapen vanacht.
 

Tweede Helft in Nederland

De tweede helft van mijn verblijf in Nederland was ook erg goed. Het was nog aardig druk. Een van de hoogtepunten was een reünie met mijn oude basisschoolklas. Met enkele oud klasgenoten had ik contact gezocht via Facebook. Naar hen had ik een berichtje gestuurd en iedereen was gelijk laaiend enthousiast. Binnen een paar dagen waren er nog meer oud klasgenoten opgespoord en was er een datum geprikt. Op 3 januari vond de reünie plaats. Er was contact met iedereen van de klas, maar uiteindelijk konden er 4 mensen niet bij zijn. De reünie was echt geweldig leuk. Iedereen was nog wel herkenbaar. Natuurlijk heeft vrijwel iedereen al kinderen. Ik loop wat dat betreft een beetje achter ;-) Gisteren ben ik nog met iemand van de 4 die niet bij de reünie konden zijn wat gaan eten. Uiteindelijk heb ik dus op 3 mensen na mijn hele klas weer gezien! Echt heel leuk.

Verder ben ik deze week nog 3 dagen in Delft gaan werken. Op dinsdag was de eerste dag en toen viel ik gelijk met mijn neus in de boter. Er was namelijk een nieuwjaarsontbijt georganiseerd voor medewerkers. Het was natuurlijk vooral leuk mijn oud collega’s weer te zien. Na oud en nieuw ben ik een beetje ziek geworden. Ik heb een kleine week last gehad. Vooral hoofdpijn. Het was soms lasting om me te concentreren. Gelukkig gaat het sinds dinsdag weer beter. Inmiddels heb ik geen last meer. Vandaag heb ik nog een dagje in Zuidland gewerkt. En ook heb ik natuurlijk wat laatste dingetjes gekocht en mijn koffer gepakt voor morgen. Morgen vertrek ik namelijk alweer uit Nederland. Ik ga nog niet naar huis. Ik vlieg eerst naar Washington DC voor een conferentie. Maar, ik ga weer naar Amerika, dus dat betekent dat er nu weer met grotere regelmaat blog updates gaan komen ;-)

Gelukkig Nieuw Jaar!

Het is alweer 2014! Gelukkig nieuw jaar allemaal. Dit jaar hebben Paul en ik oud en nieuw gevierd bij Tilly. Haar zoon Peter was er ook. Mijn moeder moest werken. Bij Tilly hebben we eerst gegourmet. De derde keer sinds ik in Nederland ben! Ik heb mijn dosis gourmetten voorlopig dus wel weer gehad. Tilly had flink uitgepakt en er was eten in overvloed. Het was erg lekker allemaal en bovenal erg gezellig. Na het eten zijn we gaan zitten voor koffie en een oliebol. Iedereen was zo moe dat we op een gegeven moment half lagen te slapen. De avond ging dus snel voorbij ;-) Tegen 23:00 uur kwam mijn moeder ook langs vanuit haar werk. De champagne werd aangerukt en toen was het middernacht. Het vuurwerk begon los te barsten. We konden vanuit het huis het vuurwerk boven Geervliet mooi zien. Het was een lekker relaxte jaarwisseling.

Zo tegen het einde van het jaar en het begin van het nieuwe jaar barst het natuurlijk van de jaaroverzichten. Tegenwoordig maakt alles en iedereen er één. Zo heb je bijvoorbeeld een jaaroverzicht op Facebook en Google plus (link). Ook NASA heeft twee weken geleden een overzicht van 2013 online gezet (link). Best indrukwekkende dingen gebeurd weer. Al het onderzoek op het gebied van luchtvaart blijft zoals gewoonlijk wel weer een beetje onderbelicht........ Maar ja, ruimtevaart heeft natuurlijk een grotere “cool” factor. Voor mij was 2013 een erg goed jaar moet ik zeggen. Natuurlijk waren er ook wat minder leuke dingen, zoals erg veel pijn aan mijn voet en rug, maar de leuke dingen overheersten. Ik kijk erg uit naar het nieuwe jaar. Er staan weer leuke dingen te gebeuren. Daar zullen jullie vast wel weer over lezen op mijn blog.