The End

Dit is hem dan. Het (voorlopig) laatste berichtje op mijn blog. Ik ben weer in Nederland en dit Amerika avontuur is voorbij. Ik ben heel erg dankbaar voor wat ik allemaal heb mogen meemaken. Zoveel gezien en gedaan. Ik heb vrienden voor het leven gemaakt en waardevolle contacten opgedaan voor mijn verdere carrière. Plus dat ik altijd de support heb om weer bij NASA Ames te gaan werken. Dit alles had ik 2 jaar geleden nooit verwacht.

Ik wil iedereen bedanken voor het volgen van mijn blog! Per dag waren er toch tussen de 10 en 20 mensen die een bezoekje brachten. Dit terwijl ik eerst zelfs nog twijfelde of ik wel een blog wilde bijhouden. Het is toch wel veel werk ;-) Ik schreef mijn berichtjes altijd voor het slapen gaan. Vaak als ik erg moe was moest ik me er dan toch toe zetten. Mijn blog kent nu 513 berichtjes. Toch wel een prestatie. En voor mij ook erg leuk om af en toe eens terug te bladeren.

Tot ziens allemaal.

-Peter

Weer in Nederland

Vanochtend werd ik om 9.00 uur opgehaald door Patrick en Jaime. We zijn eerst naar een restaurant gegaan voor het laatste ontbijt in de US. Shauna en Vince waren ook speciaal daar naartoe gekomen. Het was zoals gewoonlijk erg lekker daar en erg gezellig. Bij het restaurant heb ik afscheid genomen van Shauna en Vince. Daarna hebben Jaime en Patrick me naar het vliegveld gebracht. Bij het inchecken moest ik natuurlijk voor mijn extra bagage betalen. Erg prijzig, maar dit waren allemaal dingen die ik mee moest nemen.

Na het inchecken hebben we nog 2 uurtjes gezellig gezeten en een koffie gedronken. Nog veel gelachen. Daarna kwam toch echt het moment om afscheid te nemen en door de douane te gaan. Na al dat afscheid nemen de laatste week was ik er nu wel klaar voor ;-) De vlucht verliep heel soepeltjes en ik kwam iets eerder aan dan gepland. Toen ik mijn koffers had op Schiphol natuurlijk door de deuren heen. Helemaal bepakt en bezakt. Daar stonden Agnes en mijn moeder. Heel fijn om Agnes weer te zien. En mijn moeder natuurlijk ook. Nu heb ik het moeilijk wakker te blijven. Maar, het gaat me lukken. Mijn broertje en zijn vriendin komen zo nog eten. Ik zal vanavond wel goed slapen!

Laatste Dinertje

Ik ben net terug van mijn dinertje met Patrick en Jaime. Ik wist niet wat ze van plan waren. De verassing was dat ze bij Jaime thuis Nederlands gingen koken. Erg cool! En nog leuker dan uit eten gaan. Ik had Patrick een tijdje geleden een kookboek met Nederlandse recepten gegeven en nu hadden hij en Jaime een heel diner samengesteld. Een voorgerecht met gebakken Nederlandse kaas en appelcompote. Daarna een hoofdgerecht met rode kool, gekruide aardappeltjes en vis. Als toetje een pudding van rabarber. Het was allemaal erg goed gelukt en erg lekker.

Na het etentje hebben we nog een film gekeken. American Psycho. Aparte film, maar wel heel interessant. Het is aardig laat geworden en ik moet morgen alweer vroeg op. Ik heb net nog de derde tas gevuld met spullen. Ik heb nu dus drie stuks bagage die ik moet inchecken. Ik hoop dat het allemaal goed aankomt. Het is gelukkig een directe vlucht. Ik kijk er erg naar uit om weer terug naar huis te gaan en Agnes en mijn moeder en broertje morgen weer te zien!

Koffer Pakken

Vandaag ben ik de laatste was aan het doen en mijn koffer aan het pakken. Erg veel werk. Ik kan alles in mijn twee koffers krijgen, maar kwam er net achter dat alles jammerlijk over het maximum gewicht is. Voor een koffer die over het gewicht is moet je 100 dollar extra betalen. Voor een extra koffer maar 50 dollar. Ik probeer nu dus van Patrick een extra koffer te lenen. Die kan hij dan weer mee terugnemen als hij over drie weken Nederland komt bezoeken. Het gaat hopelijk vanavond nog wel allemaal lukken met het pakken. Nou ja, het moet wel, want morgen vertrek ik.

Gisteren en vandaag stormde ik een aantal keer naar buiten en realiseerde me dan pas dat ik geen auto meer heb. Erg lastig als je nog snel wat klusjes wilt doen. Gelukkig kon ik gisteren bij NASA nog de auto van Patrick lenen en vandaag de auto van Maj. Vandaag ben ik ook mijn wisselgeld gaan inleveren bij zo'n automaat in een supermarkt. Ik had echt een bak vol, maar het bleek uiteindelijk maar 1 dollar en 60 cent op te leveren. Ik had dan ook vooral centen. Daarna ook nog even naar de kapper gegaan. Vanavond nemen Patrick en Jaime me mee voor het laatste diner. Ze doen er erg geheimzinnig over, dus ik ben nu echt heeeeel nieuwsgierig aan het worden. Ik kan niet wachten.

De Laatste Dag bij NASA

Mijn laatste dag bij NASA. Natuurlijk nog bij veel mensen langsgeweest om afscheid te nemen. Overal even een pakje stroopwafels afgeven. Ik was echt overdonderd door alle reacties. Iedereen vind het echt heel jammer dat ik wegga. Ik heb ook mijn sleutels ingeleverd en ik had nog een checkout gesprek bij EAP. Dat stelde niet zoveel voor. In de middag ben ik met Patrick de basis overgereden voor mijn NASA fotosessie. Ik heb maar even flink uitgepakt ;-) Ik heb in veel verschillende gebouwen foto's gemaakt en ben in ieder geval bij alle simulatoren gestopt.

Ik wilde ook nog graag een foto met de oude Link simulator die we bij NASA hebben. Per toeval was de man die hem gerestaureerd heeft daar. Hij heeft gelijk een uitgebreide beschrijving gegeven. Hij haalde het hele ding zowat uit elkaar om alle inwendige techniek te laten zien. Erg cool! Daarna konden we ook nog even in de FAA gecertificeerde 747 simulator vliegen. Dat was helemaal een verassing. Ik ben opgestegen met een 747 van San Francisco International Airport en daarna onder de Golden Gate brug doorgevlogen. Volgens mij raakten we wel onze staart kwijt, maar we konden gelukkig gewoon doorvliegen. Daarna zijn we geland op Moffett Field bij NASA. Patrick en ik probeerde samen te landen, maar we crashte jammerlijk. We zijn er nog steeds niet over uit wiens schuld het nu was ;-)

Daarna kwam toch echt het moment dat ik mijn badge in moest leveren. Een heel raar gevoel. Ik kan nu niet meer de basis opkomen. Met alle verscherpte veiligheidsmaatregelen is dat ook niet meer zo snel te regelen. Ik heb in ieder geval een geweldige tijd bij NASA gehad. Veel geleerd en veel plezier gehad. En wie weet kom ik hier ooit wel weer te werken. Verschillende mensen hebben laten weten er alles aan te doen om me een baan te geven als ik dat zou willen. Altijd fijn om achter de hand te hebben.

Afscheidslunch

Nog meer afscheid. Vandaag was mijn afscheidslunch bij Xhan in Mountain View. Er zijn veel vrienden en collega's gekomen. Ik moet zeggen dat ik voor de lunch wel een beetje gespannen was. Het is nooit leuk om afscheid te nemen. Ik heb een tas vol cadeautjes gehad. Een erg mooie regenjas (ik ga immers terug naar Nederland), een polo shirt, een NASA speldje, en nog een hele coole ingelijste foto. Een gephotoshopte foto is nu inmiddels een traditie geworden om aan iedereen te geven die het project verlaat. Jason en Koen hebben er ook één gehad. In mijn foto was Feyenoord, de kaft van mijn thesis, en natuurlijk het OBVA team verwerkt. Ik kreeg natuurlijk ook nog een leuke kaart met allemaal lieve berichtjes van iedereen. Iedereen waar ik afscheid van neem zegt dat ik aan het eind van het jaar wel weer terug zal zijn bij NASA........

Vanavond heb ik een dinertje gehad met Patrick en zijn familie, en Jaime en Vince. Zijn ouders wonen in de staat Indiana, maar zijn nu voor een paar weken hier. Patrick komt ook oorspronkelijk uit Indiana. Twee zussen van Patrick waren er ook met hun man. Het was heel erg gezellig. We hebben tapas gegeten in Mountain View. Ik ben al een paar keer naar dit tapasrestaurant geweest en het eten is er altijd erg goed. Ook dit keer weer. Nu ben ik net thuis en ga zo naar bed. Morgen de laatste dag bij NASA!!!!

Happy Hour

Vanavond naar happy hour in een Irish pub in Mountain View gegaan met Tom Berger en nog iemand anders die ik ken van zijn groep bij NASA. Patrick en Jaime waren ook van de partij. Ik had al een even geen contact meer met Tom gehad, maar recent kwam ik hem toevallig weer tegen. Vandaag hebben we dus even afscheid genomen. Happy hour is altijd goed! Veel biertjes en eten zijn dan voor de helft van de prijs.

Vandaag heb ik mijn auto overgedragen. Ik heb nu dus geen auto meer. Best gek. Ik ga hem missen..... ;-) Ik heb er in ieder geval met veel plezier in gereden. Vanavond ben ik dus door Patrick thuisgebracht. De komende dagen zal ik wel veel met hem meerijden. Ik heb nu iedere avond totdat ik vertrek een etentje. Trouwens, de huurder die mijn kamer gaat overnemen is net komen kijken. Er is voor mij nu echt geen weg meer terug.

Ontmanteling Hangar 1

Hangar 1 is het bekendste gebouw van NASA Ames (link). Het is ook één van de grootste gebouwen ter wereld. Je kan het vanuit de weide omtrek zien staan. Dit gebouw uit 1930 is het eerste gebouw dat op het NASA Ames terrein is gebouwd. Vroeger werden er zeppelins in deze hangaar gehouden. Het gebouw is nu al een tijdje niet meer in gebruik door asbest. Nu zijn ze bezig de hele buitenste schil van het gebouw te verwijderen (op de foto te zien). Over een tijdje zal er dus alleen nog een geraamte over zijn. Best wel triest. Er is namelijk nog geen budget gevonden om weer een nieuwe huid op het gebouw te plaatsen.

Vanavond heb ik voor het laatst geklommen. Het was weer super leuk. Dit ga ik wel missen in Nederland. Misschien kan ik het nog wel oppikken ergens in Rotterdam of zo. Vanavond hebben we een paar moeilijke klimroutes gedaan. Het geeft dan altijd wel een voldoening als je de top weer bereikt. Na afloop weer even de sauna in en daarna voor de laatste keer naar Wendy's ;-) Voordat Patrick naar huis ging heb ik hem nog een hoop spullen uit mijn keukenkastje meegegeven. Zo langzamerhand wordt alles hier steeds leger.

Erwtensoep

Vanavond was het dus tijd voor erwtensoep. Mijn afscheidsdinertje met Maj, Steve en Emma. Emma is de laatste nieuwe huisgenoot. Toen ik de erwtensoep uit de koelkast haalde was het net een blok beton. Ik moest er echt een liter water bij doen of zo om het weer wat dunner te maken. Toen de soep uiteindelijk klaar was zat de hele keuken onder de groene spetters ;-) Iedereen vond het heel erg lekker. Ik had het recept van mijn moeder gekregen. Ik moet zeggen dat hij heel goed gelukt was. Er hadden alleen wel 16 man van kunnen eten. Ik had twee grote pannen gemaakt, een vegetarische versie en één met vlees. Steve en Maj zijn vegetarisch. Het was dus een beetje veel. De rest van de week wordt het dus erwtensoep eten. Morgen neem ik in ieder geval maar wat soep mee voor de lunch.............

Vandaag heb ik ook afscheid genomen van de mensen bij de USRA. De mensen die het visum en security zaken regelen voor studenten bij NASA. Ik heb iedereen een pak stroopwafels gegeven. Weer wat vrienden gemaakt dus ;-) Iedereen vind het jammer dat ik wegga en grapt al dat ik toch snel wel weer terug zal komen. Daarna heb ik ook nog wat mensen een tour gegeven van ons project. De dag is weer snel voorbij gegaan. Over een week ben ik alweer in Nederland.

Afscheidsfeestje Deel 2

Deel twee van het feestje was ook erg leuk. Er waren iets van 16 mensen voor mijn feestje naar San Francisco gekomen. We zijn naar de Vertigo bar aan Polk Street gegaan. Ik dacht er nog aan om later ergens anders naartoe te gaan, maar het was zo gezellig dat we gebleven zijn. Lekker druk en goede muziek. Shots zijn hier erg hip, dus daar heb ik er dan ook veel van gekregen. Veel van de mensen die er waren zal ik waarschijnlijk niet meer zien voordat ik wegga en ik zal ook niet meer in San Francisco komen.

Vandaag was een rustige dag. Lekker uitgeslapen. Vanavond heb ik erwtensoep staan koken. Helemaal vers zonder hulp van Maggi of Knorr. Alhoewel, ik heb wel bouillonblokjes gebruikt. Eerst spliterwten twee uur koken en dan groenten en vlees erbij. Het is een beetje een rare tijd voor erwtensoep, maar morgen heb ik een dinertje met Steve en Maj. Ze hadden de soep een keer eerder gegeten toen mijn moeder hier was. Ze vonden het zo lekker dat ze het leuk vonden als ik het nu ook zou maken. Dus vandaar. Morgen begint mijn laatste week bij NASA!

Afscheidsfeestje Deel 1

Ben net terug van het eerste gedeelte van mijn afscheidsfeestje. Een middag in het park. Vanochtend na het ontbijt nog wat laatste voorbereidingen gedaan en daarna richting het park gereden. Daar kwam ik rond het middaguur aan. Het weer was natuurlijk perfect. Er waren nog geen barbecues bezet, dus ik kon de beste uitzoeken. Een mooi plekje met twee tafels en wat bomen voor schaduw. Rond half twee heb ik de barbecue aangestoken. Ik had worstjes, kipsaté en pastasalade meegenomen. De saté had ik zelf gemarineerd en was erg goed gelukt. De pastasalade die ik had gemaakt was ook erg lekker. Verder had iedereen wat te eten en drinken meegenomen, dus er was genoeg keus. Erg lekker allemaal.

Voor, tijdens en na het barbecueën hebben we flink wat spellen gespeeld. Frisbee, vangbal en wiffle ball (een soort honkbal). Er waren aardig wat mensen, dus dat was erg leuk. De laatste twee uur hebben we ook nog horseshoeing gespeeld, hoefijzers om een paaltje gooien. Er was daarvoor een speciaal veld in het park en iemand had hoefijzers meegenomen. Het is nog best lastig, maar wel erg cool. Het was echt een heel leuk afscheidsfeestje. Om half zes is iedereen richting huis gegaan. Tijd om op te frissen en voor mij om ook even snel dit berichtje te tikken. Zodadelijk wordt ik opgehaald om naar San Francisco te gaan. Tijd voor het tweede gedeelte van mijn feestje!

Auto Verkocht

Gisteren heb ik mijn auto aan iemand verkocht. Een oude bekende, dus dat is wel makkelijk. Ik denk dat die persoon er een goede deal aan over heeft gehouden. En ik ben zelf ook tevreden. Ik kan de auto nog tot volgende week houden. Mijn autoverzekering heb ik ook al opgezegd per 1 juli. Het lijstje met dingen die ik moet regelen voordat ik wegga begint dus al aardig te slinken.

Morgen is mijn afscheidsfeestje. Of eigenlijk feestjes. Overdag heb ik een BBQ georganiseerd in een park hier in de buurt. Vanavond heb ik al salade en saté staan maken. In de avond heb ik iedereen uitgenodigd om naar San Francisco te gaan om lekker te stappen. We gaan naar mijn favoriete bar tot nu toe, maar misschien ontdekken we nog wel een betere. De straat waar we naartoe gaan, Polk Street, heeft in ieder geval genoeg keus. Ik kijk er erg naar uit!!! Morgen is dus waarschijnlijk de laatste keer dat ik in San Francisco ben voordat ik weer naar Nederland ga.

Berg Stroopwafels

Vandaag heb ik een berg stroopwafels gekocht. Ik heb bijna het hele schap leeggetrokken ;-)Als ik volgende week afscheid neem van mensen ga ik ze een pakje stroopwafels geven. Dat is nog best duur hier die geïmporteerde stroopwafels. Het zijn in ieder geval wel de originele uit Nederland.

Vandaag kwam ik er ook achter dat er weer geld van mijn rekening was geschreven. Weer van iemand die had getankt in Illinois. Het bleek nog wel te zijn van voordat mijn bankpas is geblokkeerd. Ik dus weer naar de bank voor opheldering. Er is nu in totaal 150 dollar afgeschreven. Gelukkig bleek dat de bank het alweer teruggestort heeft. Het was alleen nog niet op mijn overzicht te zien. Hopelijk is de zaak nu opgelost.

Tour de Ames 2011

Vandaag was de Tour de Ames weer georganiseerd, een fietstocht van 11 mijl over de NASA basis. Ik heb vorig jaar ook meegedaan. Dit jaar was het parcours ietsje anders. Wel weer over het vliegveld heen, wat altijd erg cool is. Er steeg net een Hercules toestel op en vlak daarna fietsten wij net voor het einde van de landingsbaan. Het parcours was dit jaar wel een beetje vaag. Ik heb ergens een verkeerde afslag genomen en kwam toen weer bij de start uit. Ik ben weer omgekeerd en heb uiteindelijk toch nog 11 mijl gefietst. Er stond een stevige wind en er was volop zon. Mijn armen zijn nu extreem bruin.

Vanavond eindelijk weer eens geklommen. Het was alweer een tijdje geleden. Door mijn rugpijn heb ik het een aantal weken uitgesteld. Nu heb ik gelukkig geen last meer en het klimmen ging goed. Het was weer erg leuk. Daarna natuurlijk weer naar de sauna en nog een burger scoren bij In & Out. Dit was waarschijnlijk de één-na-laatste keer.

Rennen en Vliegen

Het is hier nu echt een gekkenhuis. Ik heb het zo ontzettend druk. Druk met het afronden van de laatste dingen bij NASA. Ik denk niet dat ik het allemaal af ga krijgen. Waarschijnlijk moet ik dus nog aan een aantal dingen werken als ik weer in Nederland ben. Daarnaast ben ik nog van alles aan het regelen. Bankrekening afsluiten en een nieuwe openen, auto verkopen, verzekeringen opzeggen, afscheidsfeestje organiseren etc., etc.. Dan heb ik ook nog veel afspraken staan om met mensen te eten of ze nog een laatste keer te zien voordat ik vertrek. De avonden zijn dus ook al aardig volgeboekt.

Vandaag werd ik gebeld door de bank met de mededeling dat er iemand met mijn creditcardgegevens benzine heeft proberen te kopen in Illinois. Ze hebben de betaling stopgezet en er is gelukkig niets van mijn rekening verdwenen. Mijn pas is wel geblokkeerd en dat is niet zo handig. Vooral nu ik hier nog maar even ben. Ik heb vandaag ook een nieuwe rekening geopend, maar daar is ook iets mee misgegaan. Ik kan er in ieder geval nog geen gebruik van maken. Heel irritant allemaal.

Terug naar Sunnyvale

Ik heb vannacht goed geslapen. Vanochtend was de tent weer snel ingepakt en konden we onze weg weer vervolgen. Vandaag zijn we terug naar Sunnyvale gereden. Weer een tocht van ongeveer zes uur. We zijn weinig gestopt, want we wilden niet te laat thuis zijn. Veel van de rit ging over highway 1, de weg langs de kust, dus dat is altijd erg mooi. In Santa Roza hebben we nog geluncht bij een Thais restaurant.

Toen we bij San Francisco aankwamen was het tegen de 30 graden. Het was heel erg helder en ik heb de stad zelden zo mooi zien liggen vanaf de overkant. Het was erg mooi om over de Golden Gate Bridge de stad in te rijden. Ik was wel een beetje bedroeft, want dit was waarschijnlijk de laatste keer dat ik zo over de brug heb kunnen rijden voordat ik weer terug naar Nederland ga.

Uiteindelijk was ik om half vijf weer thuis. De uiteindelijke route die we gereden hebben is te zien op het kaartje hiernaast. Thuis heb ik snel wat gewassen en opgeruimd. Hier is het 35 graden, dus ook erg warm. In de avond ben ik naar een basketbalwedstrijd van Patrick gegaan. Hij speelt in een competitie en had vanavond zijn laatste wedstrijd om de derde plek. Zijn team heeft gewonnen, dus ze hebben de derde plaats weten te halen. Nu ben ik mijn blog aan het bijwerken. Altijd veel werk na een lange trip. Gelukkig ben ik nu bijna klaar. Morgen weer aan het werk bij NASA. De één-na-laatste week.

Redwood National Park

Zondagmorgen zijn we weer vertrokken richting Californie. De eindbestemming van die dag was Redwood National Park in het noorden van Californie. Eerst zijn we nog even Pilot Butte opgereden in het midden van Bend. Hier heb je een mooi uitzicht over de omgeving en kan je veel verschillende vulkanen zien liggen. De weg naar Californie leidde ons weer lang Crater Lake. De totale tocht was weer zo’n zes uur. Ik heb weer veel kunnen rijden die dag. Jaime heeft een handgeschakelde auto, dus dat was wel weer erg leuk. Deze trip was trouwens de eerste keer dat ik met een handgeschakelde auto in Amerika heb gereden. Best gek.

Aan het eind van de middag kwamen we in Redwood National Park aan. We hebben hier eerst een mooie tocht gereden door een bos met Redwood bomen. Dit zijn de hoogste en grootste bomen in de wereld. Er zijn verschillende plekken in de US om ze te zien, maar hier was ik nog nooit geweest. We hebben natuurlijk ook weer wat gehiket. Na deze tocht zijn we naar de kust gereden. Hier hebben we eest wat inkopen gedaan voor het kamperen die avond. Daarna hebben we een hike naar het strand gedaan. Hier hebben we ook wat hout voor het kampvuur gesprokkeld.

We kwamen later in de avond bij onze kampeerplek aan. Midden in het bos onder de Redwood bomen. Erg mooi! We hadden de tent snel opgezet. Daarna zijn we eerst naar de open vlakte aan de rand van de camping gegaan om wat salade te eten. Hier kan je wilde Elanden zien. We hebben er drie zien lopen. Vervolgens terug naar onze kampeerstek om het vuur aan te maken en de rest van het avondeten te grillen. Het vuur deed het erg goed en we hebben nog enkele uren buiten gezeten.

Vulkanen

Oregon ligt in het midden van de Cascades (link), een strook met vulkanen aan de westkust van Amerika. Deze strook begint bij Mount Shasta in het noorden van Californie en loopt tot in Canada. Het midden van Oregon is dus één groot vulkanisch gebied met vulkanen, lavagrotten en oude versteende lavastromen. Rond Bend zijn veel van deze vulkanische features te bezichtigen. Als eerste zijn we die dag naar een lavagrot gegaan. Er zijn er tientallen in de buurt van Bend, maar de meeste zijn in de laatste jaren afgesloten voor het publiek om de vleermuizen te beschermen. De vorige avond had onze ober de tip gegeven om naar een specifieke grot te gaan die nog open was (Boyd Cave).

Deze grot is zonder begeleiding te verkennen (link). Jaime had zaklampen en een lantaarn meegenomen. In de grot is het pikdonker. Zonder kunstmatig licht ben je dus echt de pineut. Sommige stukken waren erg moeilijk te begaan en soms moest je door kleine openingen klimmen om door te kunnen naar het volgende gedeelte. Uiteindelijk kwamen we aan bij het einde van de grot. Toen moesten we dezelfde weg weer terug om weer buiten te komen. We waren de enige in de grot, dus we waren echt op ons zelf aangewezen.

Daarna zijn we naar Lava Butte gegaan (link). Een heuvel die ontstaan is door een lava-uitbarsting. Er zijn heel veel van deze buttes in Oregon. Je kon hier helemaal naar boven rijden voor een mooi uitzicht op de krater en de omgeving. Er was ook een bezoekerscentrum waar je van alles over vulkanisch Oregon te weten kon komen. Ook hebben we nog een hike door het lavalandschap gedaan. Aan het eind van de dag zijn we nog naar een andere krater gereden met twee meren. Het regende echt heel hard en er was niet zoveel te zien door de lage bewolking, op wat watervallen na.

In de avond zijn we weer wat gaan eten in Bend. Dit keer bij een andere bierbrouwerij. Bend staat bekend om zijn bierbrouwerijen. We hadden er dus een aantal om uit te kiezen. Na het eten en een biertje zijn we weer naar Mc Menamins gegaan. In deze brouwerij hebben ze ook een filmzaal. In deze filmzaal hebben ze gewone banken staan waar je heerlijk onderuitgezakt naar een film kan kijken. En je wordt tijdens de film gewoon bediend met eten en drinken. We hebben hier de film “The Lincoln Lawyer” gezien onder het genot van een biermilkshake. Erg lekker, al zeg ik het zelf.

Crater Lake

Vrijdagochtend hebben we snel ontbeten in de kamer. Daarna zijn we naar de krater gegaan. Crater Lake is heel erg mooi. Dit was een vulkaan die honderden jaren geleden geëxplodeerd is, waarna deze krater is ontstaan. De krater is toen gevuld met water en is sindsdien een meer. Het is het schoonste water op aarde, omdat al het water in het meer van de neerslag komt die in de krater valt. Er komt dus geen water van buitenaf in. Ook is het het diepste meer van de USA. De reflectie in het meer is iets wat ik nog nooit heb gezien. Als het een beetje windstil is, lijkt het water een perfecte spiegel. Heel speciaal om te zien.

We zijn eerst langs de rand van de krater, door de sneeuw, naar een plek op een hoger punt gelopen. We hadden onze sneeuwschoenen zeker nodig. Op het uitkijkpunt hebben we wel een uur gezeten en van het uitzicht genoten. Er was niemand anders te bekennen. Daarna zijn we door het dal naar beneden gelopen, een tocht van een paar uur. In de sneeuw is er geen pad om te volgen, dus je moet kleine blauwe bordjes volgen die op de bomen zijn gespijkerd. Eenmaal beneden moesten we een manier vinden om weer bij de krater te komen, waar onze auto stond. Op aanraden van de parkranger hebben we gelift. Gelukkig stopte er een auto en kregen we een lift naar boven.

Bij de krater hebben we onze lunch nog opgegeten in de schommelstoelen die daar stonden. Daarna zijn we in de auto gestapt om naar onze volgende bestemming te rijden. Eerst hebben we onze sneeuwschoenen weer teruggebracht en daarna zijn we naar Bend gereden. Bend is een plaatsje in het midden van Oregon. Daar hebben we eerst ons hotel opgezocht en zijn daarna de stad ingegaan. We hebben gegeten en gedronken bij Mc Menamins (link). Dit is een bierbrouwerij met vestigingen door heel Oregon. Hier kregen we nog wat tips van de ober voor activiteiten voor de volgende dag.

Op Weg naar Oregon

Donderdag zijn Jaime en ik al om 6.30 uur op pad gegaan richting Crater Lake in Oregon. Een behoorlijke tocht. Gelukkig stond er geen file en konden we snel veel kilometers maken. Het is zo’n 6 uur rijden van Sunnyvale tot de grens tussen Californië en Oregon. We kwamen rond het middaguur bij Mount Shasta aan en hebben daar in de buurt geluncht. Mount Shasta is de vulkaan die ik vorig jaar met Jason heb beklommen. Het was erg indrukwekkend om Shasta met veel sneeuw te zien en haast niet te geloven dat ik daar vorig jaar op de top heb gestaan. We hebben bij een BBQ restaurant geluncht waar ze voor de zaak aan het barbecueën waren. Daar heb ik de lekkerste Trip-Tip sandwich ooit gegeten.

Na de lunch kwamen we al gauw in Oregon aan. Daar zijn we de eerste stad die we tegenkwamen ingegaan om sneeuwschoenen te huren voor Crater Lake. Daarna hebben we onze weg naar Crater Lake vervolgd, waar we rond 16.00 uur aankwamen. Oregon is echt geweldig mooi! De hele weg lang hebben we door bossen gereden met hier en daar een open veld of een meer, met altijd de besneeuwde bergen op de achtergrond. Bij Crater Lake lag ook nog veel sneeuw. We hadden een kamer in een blokhut net iets buiten de krater. Na het inchecken zijn we snel naar de krater gegaan voor onze eerste hike door de sneeuw. Meer over Crater Lake in de volgende blog post.

Na de hike hebben we in de lodge aan de rand van de krater gegeten. De lodge was erg sfeervol met verschillende openhaarden. Het was het perfecte plaatje met Crater Lake in de sneeuw op de achtergrond. Het diner was erg goed. Daarna zijn we naar onze kamer gegaan en ben ik als een blok in slaap gevallen. Het was wel erg koud die nacht. Niet zo fijn toen ik er ‘s nachts uitmoest om naar de wc te gaan.

A's Game

Vanavond ben ik naar een A's Game geweest (Oakland Athletics), een honkbal wedstrijd. Ik was nog nooit in dit honkbal stadion geweest. Het is echt groot, maar niet zo gezellig als het stadion van de Giants. We waren met een behoorlijke groep. Kaartjes voor deze wedstrijd waren maar 2 dollar. Het was een erg leuke wedstrijd en de A's hebben uiteindelijk gewonnen. Het was vandaag ook de verjaardag van Jaime, dus we hebben nog even gezongen tijdens de wedstrijd.

Morgen vertrek ik voor een road trip door Oregon. Ik moet al om 5.30 uur op. Eerst zouden Patrick, Jaime en ik gaan. Patrick heeft echter twee dagen geleden afgezegd, dus nu gaan Jaime en ik alleen op pad. Ik kijk er erg naar uit. Oregon schijnt heel mooi te zijn en we hebben een aantal mooie plekken op het programma staan. Jaime komt oorspronkelijk uit Oregon, dus ik heb een goede gids bij me. Morgen rijden we naar Crater Lake.

Hoog Bezoek

Vandaag kwam de grote baas van ons project op bezoek. Hij is een oud generaal van de Air Force, maar houd zich nu bezig met het leiden van verschillende projecten. Er waren vandaag een aantal vergaderingen en demonstraties om hem op de hoogte te brengen. We hebben aardig wat vorderingen geboekt sinds zijn laatste bezoek, maar we hebben ook heel veel vertraging opgelopen. Ik denk dat de totale vertraging wel 6 maanden is. Dat is vooral gekomen doordat het leveren van componenten voor de nieuwe simulator heel moeizaam gaat. Daar was hij niet zo blij mee, maar hij begreep dat daar niets aan te doen was. Hij was wel heel erg te spreken over wat we konden laten zien. We hadden een hoge resolutie visuele database draaien gebaseerd op Google Maps. Ook hadden we een test setup met een nieuwe 120 Hz projector en dat zag er heel erg strak uit. Al met al een positief bezoek dus.

EAP Vertegenwoordiger

Vorige week kreeg ik een mailtje of ik vertegenwoordiger voor EAP wilde zijn bij een lunch met iemand van ESA, de Europese ruimtevaart organisatie. EAP is het programma waar ik ook onder val en dat alle stagezaken regelt hier bij NASA Ames. Het mailtje was op zich een beetje vaag, maar ik had toch maar geaccepteerd. De lunch was vandaag. Ik werd opgehaald van mijn kantoortje en naar het restaurant gereden. Daar kwam even later een delegatie aan.

Het was een erg uitgebreide lunch. Het was erg leuk. De man van ESA kreeg vandaag een uitgebreide rondleiding bij NASA. Ze probeerden een mogelijke samenwerking op te zetten geloof ik. Hij werkt in Noordwijk in Nederland. Ik had het idee dat ze me ook hadden gevraagd omdat ik ook uit Nederland kom. Ze hadden er echter geen rekening mee gehouden dat er mensen met allerlei nationaliteiten bij ESA in Noordwijk werken. Deze man kwam namelijk oorspronkelijk uit Schotland ;-) Hij woont wel al 7 jaar in Nederland.

We hebben veel gepraat en ik heb er weer een goed contact aan overgehouden. Altijd mooi. Zijn vriendin is advocaat en werkt in San Francisco. Zij was ook bij de lunch. Ze gaat toevallig binnenkort naar Nederland emigreren en gaat Nederlandse les aan de TU Delft volgen. Wat is de wereld soms toch klein......

Monterey Beer Fest

Het was weer een goed weekend, maar het is wel weer snel voorbij gegaan. Gisterochtend ben ik met een groep vrienden naar Monterey gegaan, zo'n anderhalf uur rijden van hier. Er was daar een bier feest georganiseerd. Het begon om 12.30 uur en er waren 80 verschillende brouwerijen die hun bier presenteerden. Je kreeg bij binnenkomst een bekertje en je kon daarna de hele middag zoveel bier proeven als je wilde. Ik weet niet meer hoeveel verschillende biertjes ik uiteindelijk geproefd heb, maar ik denk een stuk of 16 of zo. Biertjes uit België, Duitsland, Japan, Amerika, etc.. Aan het einde van de middag waren alle mensen op het terrein erg aangeschoten ;-) Er werd overal geproost en gezongen.

Na het bierfeest zijn we met zijn allen naar het strand gegaan. Daar hebben we een groot kampvuur gemaakt. Vrienden van vrienden van vrienden kwamen, en uiteindelijk hadden we een groep van zo'n dertig man. Het was erg gezellig! Het was een beetje frisjes met af en toe wat miezerregen, maar rond het kampvuur was het lekker warm. We hebben worstjes, marshmallows, broodjes, etc. gegrild. Verder lekker gelegen/gezeten en gedronken rond het kampvuur. We hadden een hotelkamer geboekt in Monterey, dus aan het eind van de avond waren we lekker snel bij ons bedje.

We hebben met zeven man op één kamer geslapen. Iedereen viel gelijk als een blok in slaap. Blijkbaar hadden meer mensen die naar het Beer Fest zijn gegaan een kamer geboekt, want midden in de nacht werd ik nog wakker van een feestende menigte in de kamer boven ons. Ik viel gelukkig ook gelijk weer in slaap. In de ochtend ontbeten bij het hotel en daarna weer terug naar huis. Vanmiddag heb ik nog mijn kamer schoongemaakt en wat andere klusjes gedaan. Nu zit ik nog even van een Whiskey te genieten voor het slapen gaan. Morgen begint weer een nieuwe werkweek. Een hele korte, want donderdag vertrek ik voor een road trip door Oregon.

Vlieg Activiteit

NASA Ames heeft een eigen vliegveld, Moffett Field. Het vliegveld wordt ook door Lockheed Martin en de California Air National Guard gebruikt. Vroeger waren hier heel veel onderzoeksvliegtuigen van NASA gestationeerd, maar tegenwoordig hebben ze veel van die toestellen ergens anders ondergebracht. Op sommige dagen is er nog best veel vlieg activiteit. Het vliegtuig van Google zie je regelmatig in beweging en de National Guard is vaak bezig met straaljagers. Ook worden er veel experimenten gedaan met helikopters. Vandaag was er ook weer veel activiteit. Ik was aan het werk in het VMS gebouw en dat gebouw is naast het vliegveld gelegen. Tijdens de lunch heb ik dus lekker in het zonnetje over het vliegveld uitgekeken.

Afscheid

Vandaag is het afscheid nemen begonnen ;-) Ik had een afspraak met Jeff Schroeder. Hij heeft er voor gezorgd dat ik nu bij NASA zit, dus ik wilde hem nog even bedanken en gedag zeggen. Hij werkt voor de FAA en is dus veel op reis. Vandaar dat ik er al vroeg bij was en alvast maar een afspraak had gemaakt. Het was al een tijd geleden dat we elkaar gezien hadden, dus het was leuk om hem weer even te spreken. Ik had nog een Nederlands biertje voor hem gekocht en een nep Delfts Blauw doosje uit Nederland meegenomen. Dat kon hij wel waarderen.

Verder heb ik vandaag weer in ons nieuwe lab gewerkt. Toen ik er net was ging het brandalarm af, dus toen konden we lekker 20 minuten buiten van het zonnetje genieten. Loos alarm...... Het brandalarm gaat hier wel redelijk vaak per ongelijk af. We zijn in het lab ook een demo aan het voorbereiden. Volgende week komt de leider van ons project, iemand van de Air Force, een kijkje bij NASA nemen. En we hebben veel te laten zien.

Afscheidslunch Nicole

Vandaag was de laatste dag van Nicole. Zij is een middelbare scholier die 2 keer een maand bij ons NASA project stage heeft gelopen. We hadden dus weer de gebruikelijke afscheidslunch vandaag, inclusief cadeautjes. In de middag was er weer de bekende fotosessie met de hele groep. Ik heb niet zoveel met Nicole samengewerkt. We hebben samen wat testen gedaan op de projector en hebben eigenlijk vooral regelmatig met elkaar gelucht. Het was wel gelijk heel de dag van "oh Peter, jij gaat ook binnenkort weg toch". De zomer is trouwens weer begonnen, dus NASA stroomt weer vol met scholieren en studenten die een zomerstage komen doen. Je merkt dat altijd gelijk, want het is een stuk drukker in ons gebouw. Wel gezellig.

Laatste Weken bij NASA

Ik ben nog voor 4 weken bij NASA. Gisteren heb ik wat mensen van EAP gemaild dat ik echt 1 juli wegga. EAP is de organisatie die alle administratieve geldzaken en securityzaken regelt voor de studenten bij NASA. Vandaag kreeg ik dus opeens heel veel geautomatiseerde berichtjes dat mijn accounts, email, telefoon, etc. afgesloten worden op 1 juli en dat ik ook die dag mijn badge moet inleveren. Dan wordt je toch wel even met je neus op de feiten gedrukt. Ik ga dus echt binnenkort weg! Ook veel reacties van mensen die het jammer vinden dat ik wegga, dus dat is wel leuk om te horen.

Vandaag heb ik weer een proefpersoon getest. De vader van deze man heeft nog met Ed Link aan de Link simulator gewerkt. Dit is een simulator van voor de Tweede Wereldoorlog en was de meest verkochte simulator ooit. Bij NASA hebben we ook nog een oude Link simulator staan. Het was leuk om wat verhalen van mijn proefpersoon te horen.

Nieuw Lab

Er komen steeds meer componenten binnen voor de nieuwe simulator van ons project bij NASA. Sinds een aantal weken hebben we een nieuw lab in het VMS gebouw in gebruik genomen. Hier worden alle componenten samengebracht en wordt een proefopstelling van de simulator opgebouwd. Inmiddels draait de host computer met de eerste computers voor de projectie van het buitenzicht. Nu moet alle software nog geschreven en getest worden. Met het schrijven van de software zijn een aantal mensen al een tijdje bezig. Nu komt alles samen en kunnen we eindelijk gaan testen. Vandaag heb ik voor het eerst in het nieuwe lab zitten werken en ben ik begonnen met het implementeren van een F16 model in de host computer. Wel leuk dat ik dit nog net kan meemaken voordat ik terug naar NL ga.

Nieuwe Huisgenoot

Vandaag is er al een nieuwe huisgenoot ingetrokken in de lege kamer, een Chinees meisje. Ze studeert in Berkely en doet nu een stage in Mountain View. Vandaar dat ze naar deze kant van de baai is verhuisd. Het is echt een spontane meid en een wereld van verschil met de vorige huisgenoot. We hebben al aardig wat gepraat. Vanavond hebben Steve en Mai Mexicaanse Tortillas gemaakt en we hebben met zijn allen gegeten. Was erg gezellig! Ik moet zeggen dat ik de naam van mijn nieuwe huisgenoot nu even vergeten ben ;-) Ach het is al laat.

Voor diegene die het nog niet wisten, ik kom maandag 4 juli weer aan in Nederland. Mijn visum loopt nog tot eind september, maar ik kom enkele maanden eerder terug. Het aftellen is dus al een tijdje geleden begonnen. Nog maar 4 weekjes. Alle resterende weekenden zijn al helemaal volgepland. De laatste weken worden dus aardig druk.

Laatste Giants Game

Vandaag zijn Jaime, Patrick en ik naar een honkbalwedstrijd van de Giants geweest. Mijn laatste voordat ik weer terugga naar Nederland. Het regende echt als een gek vanochtend. Dat was dus niet zo'n goed vooruitzicht. We zijn eerst naar mijn favoriete ontbijttent gegaan, "Stacks" genaamd, voor een lekker ontbijt. Ik moet toegeven dat ik voordat ik naar Patrick ging al snel wat had gegeten ;-) Tijdens het ontbijten begon het al iets minder te regenen. Toen we naar het stadion toeliepen regende het nog steeds. Dit was weer een wedstrijd waar je een bobblehead kreeg, een figuurtje van een bekende speler waarvan het hoofd op en neer kan dansen.

Toen we in het stadion waren stopte het met regenen en het is de hele wedstrijd droog gebleven. Gelukkig maar. De wedstrijd was een beetje traag. Er gebeurde in het begin niet zoveel. De speler waar we eerder een bobblehead van hadden gekregen, Cody Ross, scoorde heel toepasselijk nog wel de enige home run. Dat was ook gelijk het enige punt van de Giants. Ze hebben uiteindelijk verloren met 1-2. Jammer. Het was toch een leuke wedstrijd om te zien.

Daarna zijn we teruggereden naar Mountain View. Patrick moest in de avond oppassen op zijn neefjes. Ik had niet echt andere plannen, dus ik ben meegegaan om hem bij te staan. We hebben zijn neefjes (4 en 7 jaar oud) eerst meegenomen naar Mc Donald's en daarna naar de film. Vooral het jongste neefje had erg veel aandacht nodig. Gelukkig hadden we niet al te veel problemen om ze in het gareel te houden ;-) Nadat ik ze thuis heb gebracht ben ik naar huis gegaan. Nu raakte ik net met Steve in gesprek en dat duurt dan altijd even. Het is inmiddels dus vrij laat en ik ben aardig moe. Het was een lange dag. Snel naar bed dus.

NASA Phising Mail

Donderdagavond kreeg ik opeens een mailtje waarin stond dat ik als NASA werknemer kaartjes had gewonnen om de laatste shuttle lancering te zien. Het zag er heel echt uit en er was ook een link in het mailtje die er erg officieel uitzag. Ik vertrouwde het toch niet helemaal, dus ik ben nergens op ingegaan. We krijgen bij NASA wel eens meer van dit soort phising mailtjes. Iedere werknemer moet elk jaar een security training volgen om dit soort foute mailtjes te herkennen.

Vrijdag kregen we echter een mail van NASA IT security zelf met een verontschuldiging. Ze hadden het mailtje zelf gestuurd om te testen hoe snel het zich zou verspreiden onder de werknemers en hoeveel mensen er op in zouden gaan. Blijkbaar had het management er lucht van gekregen en die vonden het erg onethisch. Vandaar de verontschuldiging.

Vrijdagavond hebben ik en Jaime bij Patrick gegeten. Ze gaan in juli naar België en Nederland en we hebben wat plannen gemaakt voor het Nederland gedeelte. Daarna hebben we nog een film gekeken, "The Road". Wel een spannend verhaal, maar het einde is een beetje jammer.

Music in the Park

Vanavond had ik eindelijk weer eens met Alan afgesproken, mijn oud huisgenoot. Ik had hem al een tijd niet meer gezien. We zijn wat gaan eten bij een Mexicaans restaurant in San Jose. Er was ook een muziekfestival aan de gang in het centrum van de stad genaamd "Music in the Park". Dit festival vindt iedere week plaats en elke week zijn er andere artiesten die optreden. Ook is er iedere week een ander muziekgenre. Erg leuk. Het was dus gezellig druk in de stad. We hebben nog even een biertje gedaan en naar de muziek geluisterd. De kamer die Alan hier had in het appartement staat trouwens weer leeg. De laatste huurder is er twee dagen geleden uitgegaan. Ik zal binnenkort dus wel weer een nieuwe huisgenoot krijgen.

Vaag Experiment

Vandaag heb ik weer eens met een experiment meegedaan. Ik vind het altijd leuk om te zien waar anderen mee bezig zijn. Het was een beetje onverwacht. Er kwam een proefpersoon niet opdagen, dus ik werd gevraagd om in te vallen. Het experiment ging over het herkennen van geautomatiseerde stemmen in de cockpit, terwijl je een vliegtaak aan het doen bent. Deze stemmen geven dan bijvoorbeeld een nieuwe frequentie voor de radio of een nieuw baken dat je moet instellen. De stem had in verschillende condities, verschillende eigenschappen (snel/langzaam, hoog/laag). Er werd ook allerlei achtergrondgeluid gesimuleerd. Tijdens het vliegen moest ik dus goed opletten tot ik een boodschap hoorde die voor mij bestemd was en daarna de opdracht uitvoeren.

Het was een beetje een vaag experiment. En nu komt het............. Toen ik achter de joystick ging zitten en met de training begon, kwam ik er achter dat ze de rol as van de stick hadden omgedraaid. Als je dus naar links stuurde, vloog je naar rechts op het display. Je stuurde dus zeg maar de horizon in plaats van het vliegtuig. Blijkbaar had niemand die met het experiment te maken had vliegervaring en ook de proefpersonen tot nu toe niet. Ik was al de 23ste proefpersoon. Niemand was het nog opgevallen. Nou maakt het niet zoveel uit als je nog nooit gevlogen hebt, maar toch wel een beetje slordig. Voor mij was het in ieder geval heel lastig om met deze handicap te sturen. Uiteindelijk heb ik het toch nog wel goed gedaan geloof ik.

Moe

Vandaag was ik erg moe. Gisteren kwam ik pas laat thuis en vanmorgen moest ik weer vroeg op. Ik werd zelfs wakker iets voordat de wekker moest gaan. Misschien heb ik nog een beetje last van een jetlag. In de morgen had ik een vergadering en in de middag moest ik een proefpersoon testen. Die kwam weer eens niet opdagen. Erg vervelend als dat gebeurd. Vanavond heb ik gewassen en wat tv gekeken. Ik ga lekker vroeg naar bed. Er zijn trouwens heel veel mensen om mij heen ziek aan het worden. Veel collega's en vrienden. Patrick is ook aardig ziek. Ik hoop niet dat ik ook aangestoken wordt. Vandaag dacht ik al iets op te voelen komen, maar hopelijk was dat gewoon de vermoeidheid.

Laatste Dag in Washington DC

Vandaag de laatste dag in DC. Het weer was trouwens het hele weekend erg goed. Wel erg warm en plakkerig. Niet altijd fijn als je een hele dag moet rondlopen. De verschillende musea hebben natuurlijk wel airconditioning, maar we hebben de meeste tijd buiten doorgebracht.

Vanochtend hebben we na het ontbijt uitgecheckt. Daarna zijn we nog even het museum van American History en het museum van Natural History ingedoken. Even snel door wat exposities heengelopen. Aan het begin van de middag was de laatste lunch in een restaurant dichtbij het Witte Huis. Daarna zijn we naar het hotel gegaan om de bagage op te halen en met de metro naar het vliegveld te gaan. Edmund moest naar een ander vliegveld dan ik, dus we namen afscheid in de metro.

Nu zit ik deze laatste posts in het vliegtuig te tikken. Ik ga zo landen in San Jose en Patrick haalt me op. Washington DC is echt een hele leuke stad. Ik zou er zeker nog eens naartoe gaan. Het openbaar vervoer is heel goed geregeld, dus je kan overal makkelijk komen voor weinig geld. Zoals gezegd zijn alle musea en monumenten, plus de rondleidingen, gratis. Er zijn gezellige gebieden met veel restaurantjes en clubs om uit te gaan. Ik had niet altijd even positieve berichten over Washington DC gehoord, dus ik was blij verrast. Zeker de moeite waard om naartoe te gaan. En als je gaat is Memorial Day weekend erg leuk!

Memorial Day Weekend

Dit was het Memorial Day weekend waarin alle oorlogsslachtoffers herdacht worden. Het is een speciaal weekend in Amerika en vooral ook in Washington DC. De hele stad was dus afgeladen met Amerikanen die alle herdenkingen en festiviteiten wilden bijwonen. Er zijn ook heel veel Amerikaanse schoolklassen die voor dit weekend speciaal naar de hoofdstad komen. Erg leuk dus om juist dit weekend in DC te zijn. Na het ontbijt zijn we als eerste naar het Witte Huis gegaan. Zoals gezegd dicht bij ons hotel. Eerst naar de achterkant en daarna naar de voorkant. Daar was opeens veel beveiliging en werden we op een afstandje gehouden. Er kwam ook een brandweerwagen van de luchtvaartautoriteiten aan. We hadden dus het vermoeden dat Obama met zijn helicopter (Marine One) zou opgehaald worden bij het Witte Huis. Hij zou die dag naar het gebied in Amerika gaan dat getroffen is door tornado’s. We zagen ook allemaal pers in de tuin van het Witte Huis en mannen met geweren op het dak. Opeens kwam Marine One aangevlogen en lande in de kleine tuin van het Witte Huis. Het is een hele grote helikopter die een hele kleine draai in de lucht moet maken net boven het gras en de fontein in de tuin. Een erg cool gezicht. Ik heb Obama zelf niet gezien, want de helikopter parkeren ze in het zicht. Even later zagen we Marine One weer vertrekken met Obama erin. Er komt trouwens ook heel snel een tweede precies dezelfde helikopter in de buurt van Marine One vliegen (Marine Two?). Misschien als afleiding of zo, om het plegen van een aanslag lastiger te maken.

Daarna zijn we weer richting de mall gelopen. Hier werd een optocht van motoren gehouden. Ieder jaar komen honderdduizenden motorrijders uit heel Amerika naar Washington DC om in een optocht de gevallen militairen te herdenken. Ik heb nog nooit zoveel motoren in mijn hele leven bij elkaar gezien. Echt honderdduizenden. De optocht duurde dan ook vijf uur, met een ondoorbroken stroom van motoren. Er kwam geen einde aan. En de hele dag klonk er een luid gebrom in de binnenstad. De optocht heet dan ook “Rolling Thunder”. We hebben even staan kijken, maar zijn toen maar weer verder gelopen om toch nog wat meer van de mall te zien. Aan de westkant van de mall zijn alle oorlogsmonumenten te vinden (voor de Tweede Wereldoorlog en de oorlog in Vietnam bijvoorbeeld). Allemaal heel erg indrukwekkend. Helemaal aan de uiterste westkant bevind zich het Lincoln Memorial. Een tempel met het welbekende beeld van Abraham Lincoln in zijn stoel. Hij kijkt richting het Washington Monument en het Capitol gebouw en waakt over alle oorlogsmonumenten. Het is allemaal heel symbolisch. De Reflection Pool die voor het monument ligt werd helaas gerenoveerd. Na dit monument zijn we naar het hotel gelopen om ons even op te frissen.

Aan het eind van de middag zijn we met de bus naar George Town gegaan. Een wijk waar ook de universiteit gevestigd is. Er zijn dus veel studenten te vinden. Veel restaurantjes en barretjes. Erg gezellig dus. Hier hebben we wat gegeten in een Italiaans restaurant. Daarna zijn we richting het waterfront van George Town en uiteindelijk helemaal naar het Kennedy Center for the Performing Arts gelopen. Dat ligt weer dichtbij het Lincoln Memorial. Vanaf daar zijn we richting ons hotel gelopen en hebben daar nog ergens in de buurt een koffie en toetje genuttigd. Weer een hele dag gelopen. Nu had ik inmiddels overal pijn in mijn voeten en benen.

Overheidsgebouwen, Monumenten en Musea

Washington DC is één grote verzameling van overheidsgebouwen, monumenten en musea. Veel te veel om allemaal te bezoeken in een aantal dagen of zelfs een week. Het mooie is dat alles gratis is. Je hoeft nergens toegang te betalen. Dat is zegmaar om alle Amerikanen (en toeristen) de gelegenheid te geven alles over de geschiedenis en politiek van Amerika te weten te komen. We zijn eerst gaan ontbijten en daarna op pad. Alle musea en monumenten zijn geconcentreerd om de mall, een groot park/grasveld in het midden van de stad. Het is wel grappig dat Amerikanen erg van Romeinse kolommen en koepels houden, bijna alle belangrijke gebouwen hebben deze features. Waarschijnlijk om gebouwen oud te laten lijken. We zijn eerst richting het Capitol gelopen. Onderweg kwamen we langs allemaal indrukwekkende gebouwen. Het gebouw van de FBI bijvoorbeeld. Ook zijn we nog even naar het theater gegaan waar Abraham Lincoln is vermoord.

Het eerste gebouw waar we ingegaan zijn was het nationale archief. Hier kan je de Amerikaanse Constitution, Bill of Rights, en Declaration of Independence zien. Erg indrukwekkend allemaal. Daarna kwamen we bij het Capitol, het gebouw waar het congres, de senaat en het huis van afgevaardigden van Amerika vergaderen. Hier hebben we een rondleiding genomen door het gebouw. Ook gratis trouwens. De koepel is heel indrukwekkend en zo groot dat zelfs het Vrijheidsbeeld er in zou passen. Een erg boeiende rondleiding. Vervolgens zijn we naar het Jefferson Building gegaan en het gebouw van de Supreme Court, ook twee hele mooie gebouwen. Daarna naar het Smithsonian luchtvaart- en ruimtevaartmuseum in de binnenstad. Waar we dus op vrijdag de dependance van bezocht hebben. Hier is de originele Wright Flyer te zien. Weer heel indrukwekkend, maar voorlopig heb ik wel genoeg luchtvaart- en ruimtevaartmusea gezien ;-) Als laatste zijn we nog naar het Washington Monument, die grote puntige paal in het midden van de stad, gelopen. Aan het einde van de dag, na het diner, kwamen we vermoeid aan in het hotel. Weer een hele dag slenteren.

Smithsonian National Air and Space Museum

Vrijdag toch niet te laat opgestaan. We zouden vandaag naar het Smithsonian National Air and Space Museum gaan. Dat museum heeft twee vestigingen. We zijn vrijdag als eerste naar de dependance gegaan bij het vliegveld. Dit is een uitbreiding op de hoofdvestiging die zich midden in de stad bevind. Ik denk dat dit het meest bekende luchtvaart- en ruimtevaartmuseum van Amerika is. Ze hebben er veel speciale vliegtuigen. De verwachtingen waren dus hoog gespannen. We hadden geen auto gehuurd, omdat alles relatief dichtbij is. Op de weg naar het museum miste we alleen telkens net onze connecties, waardoor het uiteindelijk drie uur duurde voordat we bij het museum waren. Gelukkig geen probleem, want we hadden tijd genoeg.

Ik ben al in veel van dit soort musea geweest, dus dan is het uiteindelijk toch een beetje meer van hetzelfde. Dit museum was toch erg indrukwekkend. Een speciaal museumstuk was bijvoorbeeld de eerste spaceshuttle, Enterprise, die voor testvluchten in de atmosfeer gebruikt is. Deze shuttle is nooit de ruimte in geweest en heeft ook geen echte motoren, maar is alleen gebruikt voor ferryvluchten op een 747 en voor testlandingen. Binnenkort, als de spaceshuttles met pensioen gaan, krijgt het Smithsonian er een andere spaceshuttle voor in de plaats. Ook het vliegtuig waar één van de atoombommen op Japan vanaf is geworpen is in het museum te vinden, de Enola Gay. Verder nog veel vliegtuigen die speciaal waren omdat ze aan een speciaal persoon toebehoord hebben, een record hebben verbroken, of de eerste in hun soort waren. Al met al erg cool!

In de middag hadden we nog met een oud student van Edmund bij het museum afgesproken. Hij werkt nu voor de Air Force in DC. Met hem hebben we later nog een hapje gegeten. Daarna zijn we afgezet bij de metro. Toen brak er een geweldige onweersstorm uit. De stroom viel zelfs een paar keer voor een ogenblik uit. Gelukkig konden we nog met de metro de stad inkomen. Daar was het gelukkig weer droog. Erg vermoeiend zo’n dag rondslenteren. En dit was nog maar het begin………..

Aangekomen

Ik heb vier geweldige dagen gehad in Washington DC. Heel veel gezien en gedaan. Ik had geen internet in het hotel dus ik kon mijn blog niet updaten. Laat ik dus maar bij het begin beginnen. Donderdagavond ben ik aangekomen in Washington DC. Mijn eerste vlucht was een uur vertraagd. Ik had ook maar een uur om over te stappen in Minneapolis. Niet zo mooi dus. Gelukkig konden we wat tijd inhalen in de lucht en ik kwam uiteindelijk een half uur te laat aan en kon nog net mijn connectie halen. Tegenwoordig hebben zo’n beetje alle continentale vluchten in de US draadloos internet aan boord. Daar moet je voor betalen, maar bepaalde internetpagina’s zijn gratis. Ik kon dus online kijken naar de vluchtinformatie en mijn vlucht eventueel nog gratis omboeken. Gelukkig was dat uiteindelijk niet nodig.

Het vliegtuig op de eerste vlucht viel trouwens half uit elkaar. Tijdens de vlucht kwamen er allemaal panelen los aan de binnenkant. Niet dat je die nodig hebt om te vliegen, maar toch een beetje vaag. De tweede vlucht ging gepaard met heel veel hevige turbulentie. Uiteindelijk kwam ik rond 22.00 uur aan in DC. In Washington DC is het drie uur later dan in Californië. Eigenlijk was het dus nog maar 19.00 uur. Binnen 20 minuten had ik een shuttle naar het hotel. De rit naar het hotel duurde een uurtje. Edmund was daar al. Die was een uurtje eerder aangekomen. Snel ingecheckt en daarna nog even een wandeling door de buurt gemaakt. Ons hotel bevond zich in de buurt van het Witte Huis, dus daar zijn we nog even langsgelopen. Eenmaal in het hotel maar proberen te gaan slapen. Omdat het eigenlijk drie uur vroeger was ging dat natuurlijk niet gelijk lukken. Het werd dus een latertje.

Naar Washington DC

Aankomend weekend is het Memorial Day weekend. Iedereen in Amerika is op maandag vrij. Een extra lang weekend dus om er lekker op uit te gaan. Ik ben nog nooit in Washington DC geweest, dus dit leek me het ideale weekend om daar eens naar toe te gaan. Ik vertrek vandaag, donderdag, en kom maandag weer terug. Edmund zal ook naar Washington DC komen. Ik heb een overstap, met twee vluchten van ongeveer 3 uur. Best een lange reis dus. Ik ben nu net op het vliegveld aangekomen. Er is een kleine vertraging door het weer in midden Amerika. Ik hoop dat ik mijn connectie haal....... Volgens het personeel van Delta hier moet dat geen probleem zijn.

Vanochtend heb ik nog een tour van NASA gegeven aan Jaime en haar zus en twee van haar vrienden. Dat vind ik altijd leuk om te doen. Eerst natuurlijk een demo van ons project. Ze waren onder de indruk. Omdat het project steeds meer vordert, zijn er ook steeds meer coole dingen om te laten zien. Daarna nog even naar de VMS. Daar konden we in de cockpit kijken, waar de tilt rotor simulatie draaide. Vervolgens zijn we nog even naar de grote windtunnel gegaan en het schaalmodel van de space shuttle. Daarna ben ik door Patrick naar het vliegveld gebracht.

Lunch met Familie

Vandaag had Jaime ons uitgenodigd voor een lunch in Sunnyvale met haar familie. Haar familie logeert op dit moment bij haar. Ze hadden afgelopen weekend namelijk een trouwerij in San Francisco. Haar oma, opa, moeder en zusje. We zijn naar een Mediterranean restaurant gegaan. Ik weet niet hoe je dat vertaald. Middelandse (Zee) restaurant? Dat kom je best veel tegen hier. In Nederland zouden wij het denk ik een Turks of Grieks restaurant noemen. Het was erg lekker. Ik heb een vis wrap gegeten. Ze hadden ook shoarma, kebab en meer van dat soort dingen.

Ik moest bijtijds weer terug naar NASA, want ik had weer een proefpersoon te testen in de middag. Toen ik alles aanzette in het lab, kwam ik erachter dat er weer iets kapot was. Dit keer een monitor van de pc waar een oogtest op draait. Dit keer niet iets heel cruciaals, want het was de monitor waar ik achter zit en niet de dure gekalibreerde voor de proefpersonen. We hebben de monitor dus snel kunnen vervangen.

Starwars Marathon

Ik had een tijdje geleden geopperd om een Starwars marathon te houden. Alle 6 de films op één dag! Patrick vond het ook een leuk idee en zondag was de grote dag. Ik was Zaterdag na de voetbalwedstrijd in het appartement van Patrick blijven slapen, zodat we zondagmorgen zo vroeg mogelijk konden starten. Om 7 uur in de ochtend ging de wekker en werd gelijk de eerste film aangezet. Iedere film is meer dan 2 uur lang, dus met pauzes erbij zou het tot laat in de avond gaan duren. We hadden een overvloed aan snacks gekocht.

Ik had gedacht dat het na een paar films wel zou gaan vervelen, maar ik heb me echt geen enkel moment verveeld. We hebben de films in chronologische volgorde gezien. De oude films dus als laatste. Die had ik al een hele tijd niet meer gezien, dus het was ook erg leuk om die weer eens te zien. Jaime kwam later op de dag ook nog even kijken. We zijn maar één keer voor 30 minuten uit het appartement geweest om ijs te halen met Jaime. De laatste film was net na 23.00 uur afgelopen. Het was erg rustgevend, een dagje film kijken ;-) Al met al een groots weekend dus. Parachutespringen, een voetbalwedstrijd en een Starwars marathon.

Voetbalwedstrijd

Zaterdag heb ik overdag wat gewerkt. In de avond ben ik met Patrick naar een voetbalwedstrijd in de major league gegaan. Ik was nog niet eerder in Amerika naar een voetbalwedstrijd gegaan, dus ik was wel benieuwd. Het team van San Jose is de San Jose Earthquakes en ze speelden tegen de New England Revolution. We hadden een goede deal voor een goedkoop kaartje en een gratis t-shirt. En de plaatsen waren ook nog eens heel goed, in het midden van het veld aan de zijkant.

Het stadion is niet zo bijzonder. Er zijn plannen om een heel nieuw en groter stadion te bouwen. Ik had het idee dat het veld niet de normale grote was, maar iets kleiner. Best wel gek. Het was een erg leuke wedstrijd en er werd goed gespeeld. Er was één vak met supporters die allemaal uit hun dak gingen. Volgens mij zijn ze geen minuut stil geweest. Er was natuurlijk ook een mascotte. Een blauwe muppet met zilver glitter haar. Een beetje freaky. Aan het eind werd het nog heel spannend, maar San Jose heeft uiteindelijk met 2-1 gewonnen. Na de wedstrijd kreeg iedereen een victory pin, omdat ze gewonnen hadden.

Eenmaal uit het stadion staken we de weg over voor een stilstaande politiewagen die zijn zwaailichten aanhad. Niet bij een zebrapad. Dat vonden ze volgens mij niet zo leuk en ze zette opeens de sirene aan en riepen iets naar buiten. Zo'n sirene is best wel hard als je voor een politiewagen staat. Gelukkig was er verder niets aan de hand ;-)

Parachutespringen

Vanmiddag ben ik gaan parachutespringen in Hollister. Ik had het al een hele tijd geleden gepland en had zelfs al betaald. Ik wilde namelijk eerst op mijn 30ste verjaardag gaan parachutespringen. Toen waren ze echter helemaal volgeboekt. Nu, twee maanden later, heb ik het dus eindelijk alsnog gedaan. Om half twee in de middag kwamen Patrick en ik bij het vliegveld aan. Als eerste moesten we een 4 pagina tellende verklaring ondertekenen. Je mag ze niet voor de rechter slepen, dat je snapt dat de parachute het kan begeven, en meer van dat soort dingen. Na een half uurtje wachten konden we beginnen. We zouden een tandem sprong gaan doen, dus met een instructeur aan je vastgeketend.

Eerst wordt je helemaal ingesnoerd en krijg je wat instructies. Daarna ga je met zijn allen naar het vliegtuig. Dat was echt een tank. Het vliegtuig was niet zo groot, maar uiteindelijk werden er iets van 15 mensen ingeladen. Het hele ruim lag/zat vol en er kon echt niemand meer bij. Toch heeft zo'n ding dan nog echt een korte take off lengte nodig. De gat waar je doorheen moest springen was afgesloten met een roldeur. Die rammelde echt als een gek de hele vlucht. Ik was eigenlijk helemaal niet gespannen. Het was echt heel mooi weer en ik keek mijn ogen uit.

We gingen van 10000 voet springen. Bij Hollister Skydive springen ze ook van 18000 voet (hoger kan niet zonder zuurstof), maar ik had dus al betaald voor de lagere hoogte. Ik had kunnen upgraden, maar vond het wel best. Eenmaal op hoogte ging de deur open. Patrick en zijn instructeur sprongen eerst. Daarna was ik aan de beurt. Het is echt geweldig als je springt en je hebt dat weidse uitzicht. Je kijkt echt je ogen uit. Het was lekker warm en kon gewoon in korte mouwen springen. Het eerste stuk is een vrije val. Je hoort dan heel veel windgeruis en kan dan echt niets anders horen. Je moet je groot maken zodat je minder snel valt. Daarna gaat de parachute open en dan is het opeens heeeeeeeel stil......... Dat is zo cool! Je vliegt geruisloos door de lucht. Ik mocht ook nog even sturen. Ook een paar hele scherpe bochtjes gedraaid. Je gaat best nog snel naar beneden en voor je het weet ben je al aan het landen. Dat ging ook heel soepeltjes. Ik denk dat je in totaal binnen 5 minuten weer beneden staat.

We werden met een busje opgehaald en werden toen weer naar het vliegveld gebracht. Daar kregen we een certificaat. Je kon ook foto's laten maken tijdens het springen, maar dat was 100 dollar. Dat heb ik dus maar niet gedaan. Het was echt een hele coole ervaring en ik wil het zeker ooit nog wel een keer doen.